Απ’ όλα τα έργα του William Shakespeare, το καταραμένο έργο ‘Macbeth’, γνωστό και ως ‘The Scottish Play’ είναι μακράν το αγαπημένο μου λόγω των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων, των θεματικών του και της ισχυρής ίντριγκας που περιέχει. Η ανθρώπινη φιλοδοξία για εξουσία,η απληστεία, η παράνοια και το πεπρωμένο, είναι ο θεματολογικός πυρήνας του έργου που το κάνει αξεπέραστο. Πολλές είναι οι κινηματογραφικές μεταφορές του ‘Macbeth’ που έχουν υπάρξει, γυρισμένες από πολλούς θρυλικούς σκηνοθέτες όπως οι Orson Welles, Akira Kurosawa και Roman Polanski. O Joel Coen έρχεται και αυτός με τη σειρά του να μας δώσει το δικό του όραμα με το ‘Tragedy of Macbeth’, σκηνοθετώντας για πρώτη φορά χωρίς τον αδελφό του, Ethan Coen. Στο ρόλο του Macbeth βρίσκεται ο μέγας Denzel Washington, με τη Frances McDormand στο πλευρό του ως Lady Macbeth. Το ταλαντούχο cast συμπληρώνουν οι Corey Hawkins, Brendan Gleeson, Harry Melling, Bertie Carvel, Alex Hassell και Kathryn Hunter.
Όταν ο γενναίος Macbeth, άρχοντας του Glamis, εξασφαλίζει μία τεράστια νίκη ενάντια σε έναν προδότη ευγενή για λογαριασμό του βασιλιά Duncan, ο τελευταίος του παραχωρεί τη γη του ηττημένου και τον ονομάζει άρχοντα του Glamis και του Cawdor. Μόλις συμβαίνει αυτό, ο Macbeth θυμάται τα λόγια τριών μαγισσών που συνάντησε στο ταξίδι της επιστροφής από τη μάχη, οι οποίες είχαν προφητέψει το γεγονός, λέγοντάς του επίσης πως κάποια στιγμή θα γίνει βασιλιάς της Σκωτίας στη θέση του Duncan. Με αυτή τη σκέψη να τον βασανίζει και τον βασιλιά να έρχεται στο κάστρο του, ο Macbeth συνομοτεί με τη σύζυγό του για να αρπάξουν τον θρόνο και να εκπληρώσουν την προφητεία.
Το ‘Tragedy of Macbeth’ του Joel Coen είναι ένα αρκετά διαφορετικό καλλιτεχνικό όραμα που δεν απογοητεύει, με τον σκηνοθέτη να προσεγγίζει το έργο σαν να είναι θεατρική παράσταση, κάτι που φαίνεται από τον τρόπο γυρίσματος, το μοντάζ, τα σκηνικά, ακόμη και από τις ερμηνείες. Ο Denzel Washington ομολογουμένως είναι ένας καλός Macbeth, ίσως πιο συγκρατημένος σε σχέση με παρελθοντικές ερμηνείες του χαρακτήρα, παραμένει όμως μία ήρεμη δύναμη που θα ξεσπάσει την κατάλληλη στιγμή, βγάζοντας με πάθος προς τα έξω την παράνοια που κρύβει. Έχει ως παρτενέρ του τη Frances McDormand που η ίδια επίσης ακολουθεί την ίδια ερμηνευτική στρατηγική, με αποτέλεσμα να γίνεται αρκετά απειλητική όπως αρμόζει στο ρόλο, μέσα από φαρμακερά βλέμματα και μία στιβαρή απόδοση του αγγλοσαξωνικού κειμένου που κρύβει μία δύναμη που σιγοκαίει. Η καταξιωμένη θεατρική ηθοποιός Kathryn Hunter στο ρόλο των τριών μαγισσών είναι για εμένα προσωπικό ερμηνευτικό highlight, σε μία αριστοτεχνική προσέγγιση που θυμίζει Gollum από ‘Lord of the Rings’ σε αρκετά πράγματα. Η ερμηνεία της είναι πραγματικά αψεγάδιαστη σε όλα τα επίπεδα, τόσο που θα το έβρισκα απόλυτα λογικό αν βρισκόταν προτεινόμενη στα βραβεία Όσκαρ που έρχονται.
Φυσικά αν δεν υπήρχαν καλές ερμηνείες η ταινία δεν θα πήγαινε πουθενά. Όμως τα εύσημα για το συνολικό αποτέλεσμα πρέπει να δοθούν στον Joel Coen που εδώ αποδεικνύει πως μπορεί να σταθεί και μόνος του καλλιτεχνικά χωρίς να αποτελεί μέρος των Coen Brothers, με μία ταινία που όπως δήλωσε και ο ίδιος δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει σε συνεργασία με τον αδελφό του. Με τη βοήθεια του Bruno Delbonnel (Inside Llewyn Davis, Ballad of Buster Scruggs), o Coen δημιουργεί ποίηση μέσα από την εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία και τη δυνατή σκηνοθεσία με τα πανέμορφα κάδρα, μεταφέροντάς μας σε μία άλλη, ίσως πιο μυθική κινηματογραφική εποχή με το 1.37:1 που χρησιμοποιεί ως format. Τέλος, τα μινιμαλιστικά σκηνικά του Stefan Dechant και τα κοστούμια της Mary Zophres ενισχύουν την επιθυμητή θεατρική ατμόσφαιρα και η μουσική του Carter Burwell, συχνού συνεργάτη των αδελφών Coen, αφήνει το δικό της αντίκτυπο.
Tο ‘Tragedy of Macbeth’ ανήκει σίγουρα στην κατηγορία με τις καλύτερες κινηματογραφικές μεταφορές του έργου. Η αγαπημένη σε όλους τους σινεφίλ A24 έκανε πάλι το θαύμα της, όπως κι ο Joel Coen άλλωστε. Αν και θα έπρεπε, δυστυχώς η ταινία δεν έχει κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες, μπορείτε όμως να την απολαύσετε στο Apple TV και να κρίνετε μόνοι σας. Καλή προβολή!
