Walkabout: Μια εικαστική οπτασία, ένα σκληρό οδοιπορικό

Στο διάστημα της ηλικίας των δέκα με δέκα έξι ετών, τα αρσενικά μέλη των ιθαγενών της Αυστραλίας εκτελούσαν μια αποστολή, μια περιπλάνηση (walkabout) στην φύση έως ότου να περάσουν στο στάδιο της ενηλικίωσης μέσα από ένα πνευματικό, τελετουργικό ταξίδι κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβίας τους στην χαοτική, άγρια φύση. Το 1971, ο Nicholas Roeg μετέφερε το μυθιστόρημα του Λονδρέζου Donald G. Payne, το «Walkabout» (του 1959), στην ομότιτλη και πρώτη εξ’ ολοκλήρου σκηνοθετημένη από τον ίδιο ταινία του, χαρίζοντάς της την υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα αλλά και μια παντοτινή cult φήμη. Η ταινία ομοίως με το μυθιστόρημα, αφηγείται την ιστορία δύο νεαρών παιδιών, ενός αγοριού γύρω στα δέκα και ενός κοριτσιού γύρω στα δέκα έξι, που εγκαταλείπονται από τον αυτόχειρα πατέρα τους σε μια ερημική έκταση και αμφότερα ξεκινούν από εκεί το αμφίβολο ταξίδι τους προς την… ενηλικίωση!

Δύο υψηλής κοινωνίας παιδιά, ανυποψίαστα για τους κινδύνους που διατρέχει ο κόσμος εκεί έξω, αναγκάζονται να αφήσουν πίσω την παιδική τους ηλικία και να παλέψουν για την επιβίωσή τους ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα την άλλη πλευρά του τόπου τους που δεν μοιάζει σε τίποτα με αυτά που ήξεραν έως τώρα. Εκεί δεν βλέπουν τα γνώριμα γκρίζα κτίρια, δεν ακούν την φασαρία των αυτοκινήτων, δεν μυρίζουν την δυσωδία της πόλης και προς μεγάλη τους έκπληξη δεν πειράζει αν τα ρούχα τους δείχνουν λερωμένα ή ατημέλητα. Ίσως η νέα τους κατάσταση να μην είναι και τόσο άσχημη όσο δείχνει. Η έρημος δεν μοιάζει τόσο επικίνδυνη, ούτε καν όταν πέσει η νύχτα. Έχουν απομείνει κάποια τρόφιμα, που με την σωστή διαχείρηση ίσως να τους φτάσουν μέχρι να βρουν τον δρόμο της επιστροφής. Ο μικρός δείχνει χαρούμενος και ακούραστος για παιχνίδι και εξερεύνηση και η αδερφή του ακόμη αρκετά υπομονετική και αισιόδοξη ότι η “έξοδος” βρίσκεται πολύ κοντά.

Walkabout
Πηγή εικόνας: imdb.com

Σταδιακά, ο ήλιος αρχίζει να καίει υπερβολικά το λευκό τους δέρμα και οι προμήθειες να λιγοστεύουν ολοένα και πιο πολύ με το πέρας της ώρας. Ώσπου δεν έχει μείνει τίποτα. Ούτε ίχνος νερού. Η έρημος μοιάζει με μια αχανή πεδιάδα, πλήρως απομακρυσμένη από όπου ξεκίνησαν. Λίγο πριν προλάβουν να παραδώσουν τα όπλα, τα αδέρφια συναντούν έναν ιθαγενή. Ένα νεαρό αγόρι πάνω κάτω στην ηλικία του κοριτσιού, το οποίο δεν μιλά την δική τους γλώσσα. Αμέσως, γίνεται οδηγός τους και τους δείχνει εν πολλοίς τα κατατόπια. Έκτοτε, η τύχη τους αλλάζει πορεία και αντικρίζουν μια πιο άγρια ομορφιά του κόσμου τους, η οποία τελικά αποδεικνύεται τόσο απελευθερωτική και τόσο λυτρωτική. Όσο οι πρωταγωνιστές εξερευνούν με δέος το άγνωστο, ο μυστηριώδης ξένος εξερευνεί με ενδιαφέρον την απέναντι “όχθη” του τόπου του που “κουβαλούν” μαζί τους τα παιδιά, η οποία παρ’ ότι τόσο κοντά, είναι άκρως αντίθετη με αυτά που γνώριζε ως τώρα. Εκείνος, καθοδηγητής των παιδιών στα δικά του λιμέρια, ενώ εκείνα, εννοιών άγνωστων μέχρι πρότινος για τον ίδιο, όπως φιλία, έρωτας. Απεσταλμένος για το δικό του ταξίδι ενηλικίωσης, ανακαλύπτει μια άλλη σκοπιά των δεδομένων που είχε στο περιβάλλον του ως τώρα, γνωρίζοντας καλά όπως και το κορίτσι, πως κανένας δεν θα μπορέσει να είναι ξανά ο ίδιος μετά από αυτή την “συνάντηση”.

Στο «Walkabout» ο Nicholas Roeg ανέδειξε στο έπακρο τις κινηματογραφικές του δεξιότητες, μετατρέποντας καθεμία από τις σκηνές σε αληθινό ποίημα και επιβεβαιώνοντάς μας πως κανείς άλλος δεν θα ήταν ικανός να αναλάβει την ιστορία αυτή. Η μυστικιστική του σκηνοθεσία, έβαλε τους θεατές μέσα σε ένα ζωντανό όνειρο και τους χαρακτήρες του σε έναν παράδεισο από τον οποίο όσο κι αν νομίζουν δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν έτσι απλά. Τα παιδιά βιώνουν μια εξαιρετικά πρωτόγνωρη εμπειρία, μαθαίνοντας μέσω αυτής, αυτά που έχουν πραγματική αξία στην ζωή. Το κορίτσι ανακαλύπτει την σεξουαλικότητα και το γυναικείο της σώμα δίχως όμως αυτό να σεξουαλικοποιείται. Μαθαίνουν την γλώσσα του σώματος χωρίς να έχει σημασία η εκάστοτε διάλεκτος την οποία τυχαίνει να γνωρίζει
ο καθένας τους. Μαθαίνουν πως το παιχνίδι είναι εξίσου απαραίτητο ακόμη κι αν περάσεις την παιδική ηλικία. Μαθαίνουν πως η βαρβαρότητα και οι αληθινοί κίνδυνοι βρίσκονται εκεί όπου ζουν οι “πολιτισμένοι” άνθρωποι και όχι εκεί όπου ζουν οι ιθαγενείς.

Advertising

Advertisements
Ad 14

 

Δείτε το trailer της ταινίας «Walkabout» εδώ:

Η Μαρία Δήμου έχει σπουδάσει Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης και ασχολείται με τη σκηνοθεσία και την αρθρογραφία. Είναι μέλος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων για την Ανεξαρτησία και τη Διαφάνεια των ΜΜΕ.

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

5 καλοκαιρινές ταινίες που μυρίζουν ήλιο και θάλασσα

Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο θάλασσα, παγωτά και θερινά σινεμά. Είναι και εκείνη η διάθεση…

Κινηματογράφος

Sorry, Baby: Όταν η ζωή συνεχίζεται

Σε κάθε κινηματογραφική σεζόν, υπάρχει μια ταινία που δεν προβάλλεται με τεράστια διαφημιστική καμπάνια, δεν…

Κινηματογράφος

Oι καλύτερες ταινίες του 2025 ως τώρα!

Μπορεί να βρισκόμαστε μόλις στα μισά του 2025, αλλά οι πρεμιέρες κι οι νέες κυκλοφορίες …

Κινηματογράφος

La Piscine: Ο Alain Delon σε «βγάζει» από την καλοκαιρινή φαντασίωση

Σίγουρα έχεις ακούσει το όνομα «Alain Delon». Αν αγαπάς το παλιό σινεμά των 60s, έστω…

Κινηματογράφος

Γιατί τα Όσκαρ γίνονται όλο και πιο πολιτικοποιημένα;

Ανέκαθεν το δημοφιλέστερο κινηματογραφικό event, αυτό της κινηματογραφικής Ακαδημίας των Όσκαρ, τραβούσε όλα τα βλέμματα…

Κινηματογράφος

Μερικές ακόμα “Good for Her” ταινίες

Το “Good for Her” υποείδος ταινιών έχει συναντήσει ραγδαία ανάπτυξη και αποδοχή την τελευταία δεκαετία.…

Κινηματογράφος

All the President’s Men: Η περιέργεια της αλήθειας

Το All the President’s Men είναι μια αμερικανική βιογραφική πολιτική ταινία του 1976, σε σκηνοθεσία του…