Η πολυαναμενόμενη συνεργασία Danny Boyle και Richard Curtis είναι πλέον γεγονός και το “Yesterday” προβάλλεται στην μεγάλη οθόνη, εδώ και μερικές ημέρες. Ο σπουδαίος βρετανός σκηνοθέτης με την ιδιαίτερη καλλιτεχνική πορεία κάθεται ξανά πίσω από την κάμερα. Εδώ προσπαθεί να μεταφέρει ένα φιλόδοξο σενάριο, που δεν καταφέρνει να διατηρήσει τις ισορροπίες. Ο Richard Curtis, βασίζεται ολοκληρωτικά στην πρωτότυπη σεναριακή ιδέα και προσπαθεί να χτίσει γύρω της το “Yesterday”. Πολλές πρωτοποριακές ιδέες, ασύμμετρο χιούμορ και συναισθηματική ένταση συνθέτουν την ταινία. Πρόκειται για μια ακόμα από τις πολλές που ασχολήθηκαν με την μουσική την φετινή χρονιά.
Υπόθεση
O Τζακ Μάλικ είναι ένας νεαρός τραγουδοποιός, που έχει μεγάλα όνειρα και φιλοδοξίες, που δεν μπορεί να εκπληρώσει. Τραγουδάει πάνω από δέκα χρόνια στην μικρή βρετανική πόλη που κατοικεί. Αδυνατεί να συγκινήσει ,όμως, το εν δυνάμει κοινό του. Οι μόνοι που τον στηρίζουν πραγματικά είναι οι φίλοι του και πιο συγκεκριμένα η Έλι. Αυτή εκτελεί χρέη μάνατζερ και είναι ερωτευμένη μαζί του για χρόνια. Μετά από ένα μυστηριώδες παγκόσμιο black out, όλα αυτά θα αλλάξουν. Πλέον, κανένας δεν θυμάται τους Beatles, αφού δεν υπήρξαν ποτέ…
Ένα από τα -δυστυχώς- λίγα στοιχεία της ταινίας που δουλεύουν εξαιρετικά είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο. Ο τηλεοπτικός Himesh Patel, κάνει ουσιαστικά το ντεμπούτο του στην μεγάλη οθόνη και αποδεικνύεται ιδιαίτερα χαρισματικός. Αποδίδει εξίσου καλά και στα δύο μέρη της ταινίας, όντας ο κλασσικός πρωταγωνιστής που όλα του πηγαίνουν στραβά και δεν μπορεί να διακρίνει τα θετικά της ζωής του. Επίσης τραγουδάει εξωφρενικά καλά! Η Lily James από την μεριά της πλαισιώνει εξαιρετικά τον κεντρικό ήρωα. Επίσης, αποτελεί την ουσία που φαίνεται να λείπει από την ζωή του.
Στα τεχνικά θέματα η ταινία είναι καλή. Προσεγμένη παραγωγή, καλό μοντάζ και μιξάζ , σε συνδυασμό με τις πολλές τοποθεσίες συνθέτουν εν μέρει το “Yesterday”. Η ταινία ξεκινάει δυναμικά και εκμεταλλεύεται όσο περισσότερο μπορεί τις έξυπνες ατάκες και την παρουσία του Ed Sheeran, ο οποίος επηρεάζει άμεσα την ιστορία. Κάπου εκεί ,όμως, η έλλειψη ισορροπιών, οι ευκολίες και ο γενικότερος αποπροσανατολισμός οδηγούν στο μέτριο αποτέλεσμα. Η τέχνη σαν οντότητα και οι δημιουργίες των Beatles, δεν αντιμετωπίζονται με τον σεβασμό που τους αξίζει και τα τελικά συναισθήματα του θεατή είναι ανάμεικτα.
Το “Yesterday” φαίνεται να έπεσε θύμα του μάρκετινγκ και του ίδιου του θέματος που προσπαθεί να καταπιαστεί. Οι ιδέες που φαίνεται να είχε αρχικά όπως η ρηχότητα της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας και η απουσία ουσιαστικών ανθρωπίνων σχέσεων δεν μεταφέρθηκαν σωστά στην μεγάλη οθόνη. Ο Richard Curtis, θεωρώ πως πιστώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης, αφού δεν αποφάσισε ποτέ τι σενάριο ήθελε να γράψει. Από την μεριά του ο σπουδαίος, αλλά ασταθής στην καριέρα του Danny Boyle, προσπάθησε, αλλά τις περισσότερες φορές του γύρισε μπούμερανγκ. Η ταινία έχει τα θετικά στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως, μαζί επίσης με τις δύο-τρεις σκηνές που ξέφυγαν από τον ωμό ρεαλισμό και προσπάθησαν να την βάλουν στο σωστό μονοπάτι, χωρίς τελικά να τα καταφέρουν.
