Oι επιστήμονες πιστεύουν πως στο άμεσο μέλλον το DNA θα μπορούσε να γίνει ένα αποδοτικό μέσο αποθήκευσης δεδομένων. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσατε να αποθηκεύσετε κάθε φωτογραφία που έχετε τραβήξει, ολόκληρη τη μουσική σας βιβλιοθήκη και άπειρες άλλες πληροφορίες, σε ένα μικρό μόριο που δε θα είναι ορατό με γυμνό μάτι. Ο γενετιστής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, George Church και η ομάδα του πιστεύουν πως μελλοντικά οι άνθρωποι θα μπορούν να έχουν διαθέσιμες όλες τις ψηφιακές τους πληροφορίες ανά πάσα στιγμή, ενσωματωμένες στο σώμα τους.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το σύστημα επεξεργασίας γονιδίων CRISPR για να εισαγάγουν μια μικρή κινούμενη εικόνα ή GIF, στα γονιδιώματα ζωντανών κολοβακτηριδίων Escherichia colibacteria. Οι ερευνητές μετέτρεψαν τα μεμονωμένα εικονοστοιχεία (pixels) κάθε εικόνας σε νουκλεοτίδια, τα δομικά στοιχεία του DNA.
Αρχικά τοποθέτησαν το GIF στα ζωντανά βακτήρια με τη μορφή πέντε καρέ που απεικονίζουν ένα καλπάζων άλογο με τον αναβάτη του, του πρωτοπόρου Άγγλου φωτογράφου Eadweard Muybridge, που παρήγαγε τις πρώτες φωτογραφίες (stop-motion) τη δεκαετία του 1870. Στη συνέχεια, οι ερευνητές ανέκτησαν τα δεδομένα ακολουθώντας το βακτηριακό DNA. Ανακατασκεύασαν την ταινία κατά 90% διαβάζοντας τον κώδικα των νουκλεοτιδίων εικονοστοιχείων.
Σύμφωνα με το περιοδικό «Nature», η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται ειδικά στα βακτήρια. Όμως, ο βιολόγος Yaniv Erlich από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια που δεν συμμετείχε στην έρευνα, ισχυρίζεται ότι είναι ένας τρόπος τοποθέτησης πληροφοριών σε ζωντανά κύτταρα που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αντικατασταθούν από ανθρώπινα. Καθώς αυξάνεται η ποσότητα των ψηφιακών δεδομένων, οι επιστήμονες βλέπουν το DNA ως έναν αποτελεσματικό τρόπο αποθήκευσης αυτών των πληροφοριών.
Ο Erlich πιστεύει πως η φιλοξενία δεδομένων σε ζωντανά κύτταρα σημαίνει και περισσότερη προστασία καθώς ορισμένα βακτήρια εξακολουθούν να ευδοκιμούν μετά από πυρηνικές εκρήξεις, έκθεση σε ακτινοβολία ή εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες.
Ο επιστήμονας Seth Shipman που εργάζεται στο εργαστήριο του Χάρβαρντ και που ηγήθηκε της έρευνας, θέλει να χρησιμοποιήσει την τεχνική αυτή για να κατασκευάσει «αισθητήρες διαβίωσης» που θα μπορούν να καταγράψουν τι συμβαίνει μέσα σε ένα κύτταρο ή στο περιβάλλον του. Για παράδειγμα, η τεχνική αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει στην καταγραφή μοριακών συμβάντων που βοηθούν την εξέλιξη των κυτταρικών τύπων, όπως είναι ο σχηματισμός νευρώνων κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου.
https://youtu.be/LISjnMLBzhY
