Το Vampyr είναι ένα action open world RPG από τη Dontnod Entertainment και κυκλοφόρησε από τη Focus Home Interactive. Διαδραματίζεται στο Λονδίνο του 1918, κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Γρίπης και αμέσως μετά του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Μια περίοδος φτώχειας, επιδημίας και απόγνωσης για τους κατοίκους της πόλης. Ο πρωταγωνιστής μας είναι ο ιατρός Jonathan Reid. Πρωτοπόρος και ειδικός της εποχής στις μεταμοσχεύσεις αίματος αλλά και ταλαντούχος χειρούργος, ο οποίος μόλις επέστρεψε από το πολεμικό χρέος του στο “Στέμμα”. Η επιστροφή του όμως θα αποδειχθεί μοιραία για τον ίδιο καθώς μεταμορφώνεται σε ένα πλάσμα της νύχτας. Το ερώτημα είναι:
Θα αποδειχθεί ο ίδιος μοιραίος για τους κατοίκους του Λονδίνου ή θα είναι η σωτηρία τους;
Σκοπός του Jonathan είναι, πρώτα απ’όλα, να βρει το λόγο και τη θεραπεία για την περίεργη μετάλλαξη της Ισπανικής Γρίπης στο Λονδίνο και παράλληλα να μάθει ποίος είναι ο μυστηριώδης “δημιουργός” του. Η πλοκή είναι στιβαρή με λογική συνοχή των γεγονότων. Δεν περνάει από το ένα objective στο άλλο χωρίς πρώτα να εξηγεί πως και γιατί. Είναι δημιουργική με έξυπνο, θα έλεγε κανείς, τρόπο σύνδεσης ιστορικών και φανταστικών γεγονότων. Εκεί που ίσως χάνει είναι στο ότι δεν αποκαλύπτει ποτέ τον απώτερο σκοπό και λόγο για όλες τις συμφορές που συναντάμε σε αυτό το ταξίδι. Αντιθέτως, μας αφήνει “κρεμασμένους” με αόριστα και γενικά ρητά για μελλοντική συμφορά. Επιπλέον, δεν εξηγεί ποτέ με ποίο κριτήριο επιλέχθηκε ο πρωταγωνιστής μας να “ζει” ως νεκροζώντανος για το υπόλοιπο της ζωής του. Τι τον έκανε ξεχωριστό μεταξύ των προηγούμενων, δε σας κρύβω, ιστορικών επιλαχόντων;
Το Vampyr είναι το πρώτο video game που υιοθετεί πραγματικά την ιδέα του βαμπιρισμού. Κάθε θάνατος έχει συνέπειες για την πόλη, όπου ο παίκτης πρέπει να αποφασίσει αν αξίζουν το όφελος. Όλοι οι NPCs(Non Playable Characters) του παιχνιδιού είναι ξεχωριστοί και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Ο καθένας με τις δικές του ανησυχίες, τη δικιά του προσωπικότητα και προϊστορία, η οποία είναι στα χέρια μας να την ανακαλύψουμε μέσα από ένα εξονυχιστικό Dialogue Tree και πολύ διάβασμα των Collectible(Συλλεκτικών) Χειρόγραφων. Ακόμα και ασθένειες όπου ο Jonathan, ως γιατρός, μπορεί αν θέλει να βοηθήσει.
Η πρόκληση του παιχνιδιού είναι στο Leveling System, καθώς οι πόντοι “εμπειρίας(XP)” κερδίζονται κυρίως από αποστολές και αίμα προφανώς και είναι απαραίτητοι για να αντεπεξέλθει κάνεις στο αρκετά δύσκολο σύστημα μάχης. Πίνοντας(Embracing) από και σκοτώνοντας έτσι τους κατοίκους είναι δυνατόν να αποκτήσεις ένα μεγάλο προβάδισμα από την αρχή ακόμα της ιστορίας, αν βέβαια πάρεις το χρόνο και μάθεις τα πάντα γι’αυτούς για να έχεις πρόσβαση σε όλους τους Xp πόντους που παρέχουν. Αυτό όμως έρχεται με ένα κόστος. Κάθε θάνατος, όπως προανέφερα, έχει και συνέπειες στο περιβάλλον της πόλης. Πολλοί νεκροί πολίτες από την ίδια περιοχή θα έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της και το χαμό όλων των κατοίκων της. Με αποτέλεσμα να χαθούν πιθανές αποστολές και η περιοχή να γίνει εχθρική και γεμάτη με Skals, τρελοί κατώτεροι βρυκόλακες, και Κυνηγούς Βρυκολάκων, τα δύο κύρια enemy factions(εχθρούς) του παιχνιδιού. Με απλά λόγια, θέλοντας να κάνεις την
πορεία σου προς το φινάλε ευκολότερη πιθανόν να την κάνεις πολύ πιο δύσκολη. Για να μην αναφέρω ότι επηρεάζεται και το ίδιο το τέλος του. Βέβαια υπάρχει και η επιλογή να μην σκοτώσεις κανέναν κάτοικο για το αίμα του και να πάρεις το καλύτερο φινάλε, αλλά θα υποστείς το ανάλογο αντίκτυπο δυσκολίας.
Η δυσκολία του συστήματος μάχης βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι ασυγχώρητο. Το παραμικρό λάθος μπορεί να σου κοστίσει αρκετό μερίδιο της “Health bar(Ζωής)” σου και ειδικά αν είσαι περικυκλωμένος από την πληθώρα ειδών των εχθρών, τότε ίσως σου κοστίσει την απέθαντη ζωή σου. Ο παίκτης έχει να διαχειριστεί τρεις ποσότητες κατά τη διάρκεια της μάχης, τη “Health bar”, τη “Stamina bar(Αντοχή)”, που χρειάζεται για τα χτυπήματα, τα stuns(Ζαλίσματα) και τις αποφυγές στη μάχη, και τη “Blood bar(Αίμα)” που χρησιμεύει στη χρήση των Βαμπιρικών δυνάμεων του Jonathan που ξεκλειδώνεις και αναβαθμίζεις χρησιμοποιώντας τους πόντους Xp. Οι δύο ποσότητες, της ζωής και της αντοχής, αυτο-αναπληρώνονται ενώ αυτή του αίματος την αναπληρώνεις κάνοντας stun τους εχθρούς και στη συνέχεια πίνοντας το αίμα τους ή τρώγοντας αρουραίους στους σκοτεινούς δρόμους και υπονόμους του Λονδίνου. Πέρα από τις υπερφυσικές του δυνάμεις, ο παίκτης έχει στη κατοχή του και δύο σετ για όπλα, ένα για Damage(ζημιά) και ένα για Stun αντίστοιχα. Τα όπλα αναβαθμίζονται με υλικά που ο παίκτης βρίσκει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, είτε από εχθρούς είτε στο περιβάλλον, ακόμα και από εμπόρους, όπου είναι πιθανόν να σου προσφέρουν και ένα πολύ καλύτερο όπλο από αυτά στην κατοχή σου. Με το αζημίωτο φυσικά.
Όσο όμως το Vampyr επιδοκιμάζεται για τους μηχανισμούς μάχης και συναναστροφής με NPCs αλλά και για τη πρωτότυπη πλοκή του, τόσο αποδοκιμάζεται για τη κάκιστη, σχεδόν σαν λαβύρινθο θα χαρακτήριζε κανείς, πολεοδομία του. Είναι τόσο εύκολο να χαθείς στα σοκάκια τα οποία μπλέκονται μεταξύ τους που χρειάζεται συνέχεια να ανοίγεις το χάρτη για να προσανατολιστείς, καθώς η πυξίδα στην κορυφή της οθόνης δε βοηθά σημαντικά. Για να μην αναφέρω ότι είναι ανήκουστο σε ένα open-world game τέτοιων διαστάσεων να μην υπάρχει δυνατότητα “Fast Travel”. Σε κάνει να πιστεύεις ότι οι δημιουργοί είχαν σκοπό να ταλαιπωρήσουν τους παίκτες με ατέλειωτες ώρες αποπροσανατολισμού και πισωγυρισμάτων. Επιπλέον, υστερεί στο γεγονός ότι δεν αποκαλύπτει ποτέ τον ξεκάθαρο απώτερο σκοπό και λόγο για όλες τις συμφορές που συναντάμε σε αυτό το ταξίδι. Αντιθέτως, μας αφήνει “κρεμασμένους” με μια εντύπωση ότι όλα όσα κατάφερε ο Jonathan ήτανε μάταια καθώς η συμφορά τείνει να επαναλαμβάνεται με την πάροδο των χρόνων για αιώνες τώρα με το αποτέλεσμα να είναι άλλες φορές νίκη, για τον αντίστοιχο εκλεκτό, και άλλες ήττα, χωρίς να μας αποκαλύπτει προφανές αντίκτυπο.
Σύνοψη
Ως αποτέλεσμα λοιπόν, έχουμε ένα παιχνίδι με πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα πλοκή που θα σας κρατήσει στις θέσεις σας για ώρες. Δύσκολο αλλά διασκεδαστικό combat system ικανό να κάνει και ένα βετεράνο gamer να ηττηθεί. Θα αναρωτηθείτε ποίες ζωές αξίζουν να θυσιαστούν για τη σωτηρία του Λονδίνου και ποίες όχι. Θα υποκύψετε στο αρχέγονο αιμοδιψές ένστικτο της νύχτας ή όχι; Πρώτα βέβαια πρέπει να έχετε οπλιστεί με υπομονή για μακρινούς περιπάτους και τρέξιμο από τη μια πλευρά της πόλης στην άλλη. Γενικά θα έλεγα ότι αξίζει τον κόπο και το χρόνο να το τελειώσετε τουλάχιστον μια φορά!
