Το «Annihilation» (ελληνιστί αφανισμός) είναι η νέα ταινία του σκηνοθέτη Alex Garland, γνωστού για την ταινία «Ex Machina» (2014). Το σενάριο υιοθετήθηκε από το πρώτο βιβλίο της τριλογίας του Jeff VanderMeer. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους έχουμε τις Natalie Portman, Tessa Tomson και Jennifer Jason Leigh. Η ταινία αποτελεί περιπέτεια μυστηρίου με ορισμένα στοιχεία δράματος.
Η Lena, βιολόγος και πρώην στρατιωτικός αποφασίζει να πάρει μέρος σε μία επικίνδυνη μυστική αποστολή. Μέρος αυτής είναι η είσοδος σε μία μυστηριώδη περιοχή, το «Λαμπίρισμα» όπου οι νόμοι της φύσης δεν υφίσταντο. Η Lena και η ομάδα της θα βρεθούν αντιμέτωπες με ανεξήγητα φαινόμενα και πλάσματα που δεν έχουν αντικρίσει ξανά.
Λόγω αντιπαραθέσεων μεταξύ του σκηνοθέτη και ενός οικονομολόγου της Paramount, προβλήθηκε απευθείας στο Netflix (με εξαίρεση το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κίνα). Στην πραγματικότητα ο David Ellison θεώρησε την ταινία ιδιαιτέρως διανοητική, ζητώντας να αλλαχθεί το τέλος και ο χαρακτήρας της Portman, ώστε να απευθύνεται σε ευρύτερο κοινό. Ο σκηνοθέτης αρνήθηκε και συμφώνησαν στην παραπάνω λύση. Πράγματι, η ταινία είναι μία ιδιαίτερη ταινία, με εντυπωσιακή προσοχή στη λεπτομέρεια και προσεκτικά σχεδιασμένο σύμπαν.
Το «Annihilation» δεν είναι για όλους. Απαιτεί την προσοχή λόγω των χρονικών αναδρομών και τις ιδιαιτερότητες στην αφήγηση. Μαζί με τους χαρακτήρες, σταδιακά ξεδιπλώνουμε τη δομή και τις ιδιαιτερότητες αυτής της περιοχής καθώς και τους κινδύνους που μπορεί να παραμονεύουν. Η ροή είναι σταθερή και δεν παρατηρείται κάποια κοιλιά στη σχεδόν δίωρη διάρκειά της. Επίσης έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά στην κάλυψη των περισσότερων από τα ερωτήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν, αφήνοντας όμως και αρκετό χώρο για φιλοσοφική συζήτηση.
Παρόλα αυτά υπάρχουν ορισμένες παράλογες αποφάσεις για να εξυπηρετήσουν το τέλος της ταινίας. Ειδικότερα για το φινάλε, είναι μεν ανατρεπτικό, αλλά δεν είναι εντελώς πρωτότυπο. Αποφεύγοντας τη σύγκριση με παρόμοιες ταινίες για να μην το αποκαλύψω, θα περιοριστώ στο γεγονός πως για όσους έχουν δει ταινίες του είδους θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί. Ξεκαθαρίζω πως αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μειονέκτημα της ταινίας. Ακόμη, η επιστημονική εξήγηση που παρέχεται είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ανάμεσα σε ταινίες του είδους.
Σκηνοθετικά η ταινία ήταν άπταιστη, με το περιβάλλον να φαντάζει αληθοφανές. Εντυπωσιακό, ονειρικό και ταυτόχρονα βάρβαρο και απεχθές, δε χορταίνεις τα πλάνα του. Ο μελαγχολικός φωτισμός δημιουργεί την αίσθηση μιας υγρής ατμόσφαιρας, με τα ηχητικά εφέ και την αγωνιώδη μουσική να χτίζουν το ανατριχιαστικό κλίμα, του άγνωστου αυτού κόσμου. Οι χαρακτήρες δεν αισθάνονται ασφαλείς ούτε για μια στιγμή, το ίδιο και ο θεατής. Ορισμένα Jump Scares είναι εκεί για να ενισχύσουν την ήδη έντονη ατμόσφαιρα. Φυσικά τα καλοραμμένα εφέ είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει.
Εκτός από τον χαρακτήρα της Lena, όπου τα κίνητρα είναι γνωστά, στους υπόλοιπους χαρακτήρες υπάρχει λιγότερο ή περισσότερο ένα μυστήριο. Με άλλα λόγια εξαρχής διακρίνεται η ύπαρξη κάποιου μυστικού, που επιτηδευμένα δεν αποκαλύπτεται μέχρι τη στιγμή που θα εξυπηρετεί την υπόθεση. Από πλευράς ερμηνειών τα πάντα είναι αψεγάδιαστα. Παρόλα αυτά, πέρα από το χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας όπου είναι εμφανές ένα ορισμένο βάθος, στους υπόλοιπους η προσέγγιση είναι αρκετά επιφανειακή. Συγκεκριμένα, μαθαίνουμε μόνο εκείνα τα στοιχεία που θα κάνουν τον χαρακτήρα λιγότερο αναλώσιμο.
Τέλος, το «Annihilation» είναι μία από τις καλύτερες ταινίες της συγκεκριμένης θεματολογίας. Είναι όμορφη και προσεγμένη, αιχμαλωτίζοντας την προσοχή κάθε λεπτό, ιντριγκάροντας ταυτόχρονα και το μυαλό. Για όσους σκοπεύουν να τη δουν θα τη βρουν στο Netflix, όπως προείπαμε και σίγουρα δε θα απογοητευτούν.
