Η αρχή
Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας να προβάλλονται στα μέσα, όπως η τηλεόραση,τα διαδικτυακά κανάλια, τα περιοδικά, άνθρωποι που έχουν διαπρέψει σε διάφορους τομείς. Που έχουν προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο (αυτοί είναι λιγότεροι βέβαια). Που αποζητούν μια επαγγελματική ευκαιρία. Που θέλουν να προβάλλουν κάποια δεξιότητά τους ή κάποιο ταλέντο τους.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα, αυτοί που έχουν υποστεί κάποια αδικία ή που απλά αποζητούν τα πέντε λεπτά δημοσιότητας.
Δίνεται εύκολα βήμα σε όποιον η παρουσία του θα μπορούσε να αυξήσει τις διαφημίσεις στο μέσο προβολής του. Που θα «πουλούσε» στο κοινό, δημιουργώντας πρότυπα ή απλά εξιλαστήρια θύματα.
Για την ιστορία…
Όταν τα μέσα ενημέρωσης ήταν ακόμα στα σπάργανα, η ύπαρξή τους εξυπηρετούσε, περισσότερο, την ενημέρωση του κόσμου και αργότερα την ψυχαγωγία του
Η τηλεόραση ήταν, αλλά και τώρα, την περίοδο της κρίσης, εξακολουθεί να είναι το φτηνότερο μέσο διασκέδασης. Το να παρακολουθήσει κανείς μια θεατρική παράσταση ή μια συναυλία είναι ένα έξοδο που ο μέσος άνθρωπος έχει μειώσει αισθητά. Για να καλύψει κάποια βιοποριστική του ανάγκη έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα την διασκέδασή του.
Στα μέσα, λοιπόν, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας εργάζονται δεκάδες άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν σε αυτό το κοινωνικό λειτούργημα το ήθος και τον σεβασμό που του αρμόζει.
Η θετική πλευρά της πληροφορίας
Υπάρχουν δεκάδες ραδιοφωνικές εκπομπές που προάγουν την μουσική. Που ενημερώνουν τους ακροατές τους για τα νέα μουσικά σχήματα, τα νέα τραγούδια, τα νέα ρεύματα.
Από την άλλη υπάρχουν και εκπομπές που απλά αναπαραγάγουν κουτσομπολιά για την προσωπική ζωή των δημιουργών.
Υπάρχουν και αυτές που διατηρούν καθαρά ενημερωτικό ύφος. Παρουσιάζοντας και σχολιάζοντας τα γεγονότα προσθέτοντας λίγο κομματικό χρώμα ανάλογα με την προσκείμενη παράταξη.
Η άλλη πλευρά
Από την άλλη υπάρχουν και αυτές που κάνουν μια μίξη. Παρουσιάζουν γεγονότα από διάφορους τομείς της ζωής, πολιτικούς, πολιτιστικούς, αθλητικούς, σχολιάζοντάς τα ανάλογα με το δοκούν των σχολιαστών. Αυτό, βέβαια, όπως είναι φυσικό, ποικίλει ανάλογα με την μόρφωση, την κοινωνική παιδεία, την ευγένεια, το ήθος, τις πολιτικές πεποιθήσεις.
Οι σχολιασμοί τους αρκετές φορές έχουν καθαρά ψυχαγωγικό χαρακτήρα και όταν κινούνται μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής ευπρέπειας αποτελούν μια ευχάριστη νότα ξεκούρασης και χαλάρωσης όσων τους παρακολουθούν.
Τα κακώς κείμενα
Υπάρχουν φορές, όμως, που στην προσπάθειά τους να εντυπωσιάσουν, να κερδίσουν υποστηρικτές ή ακόμα επειδή έχουν επιδερμικά προσεγγίσει το θέμα που σχολιάζουν, μπαίνουν στα επικίνδυνα μονοπάτια της προσβολής.
Politically correct
Δεν υποστηρίζω την απολυτότητα της πολιτικής ορθότητας γιατί αυτή τείνει να εξελιχθεί σε νέας μορφής εμμονής ή επιστροφής σε άκρως συντηρητικά βιώματα του παρελθόντος, τα οποία λειτουργούν ως μέσο αντίστασης σε κάθε ενδεχόμενη αλλαγή. (Φυσικά αυτό δεν το διατύπωσα πρώτη εγώ σαν σκέψη είναι κάτι που έχει απασχολήσει αρκετούς διανοούμενους σκεπτικιστές).
Το γεγονός
Όταν, λοιπόν, γίνονται τέτοια ατοπήματα που μπορεί, σαφώς, να προέρχονται από λάθος εκτίμηση του ομιλητή, αρχίζει ένας μύλος κύκλος λαθών που χειροτερεύουν το γεγονός.
Οι προσβεβλημένοι εξεγείρονται, οι προσβάλλοντες, ανάλογα με τη θέση που κατέχουν, ζητούν συγνώμη, παραφράζουν τα λεγόμενά τους και κάποιες φορές τιμωρούνται προς παραδειγματισμό.
Οι συνέπειες
Η ουσία όμως έχει χαθεί. Η ζημιά έχει γίνει. Αυτός που δέχθηκε την ατυχή πλάκα ή τον απρόσεκτο σχολιασμό έχει πληγεί. Δεν του προσφέρει τίποτα η τιμωρία του σχολιαστή από τους «αλάθητους» που τον επιπλήττουν. Πιθανόν μια χρηματική αποζημίωση να τον βοηθήσει να «κρυφτεί» για λίγο, μέχρι ο χρόνος να κάνει την δουλειά του.
Όμως, υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις που κάποιοι άνθρωποι δεν αντέχουν την δημόσια πλάκα και δεν κρύβονται απλά. Οι αντοχές ποικίλουν και η αποδοχή της προσβολής έχει διαβαθμίσεις ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε ένα.
Μια κάποια λύση
Δεν υποστηρίζει κανείς πως θα πρέπει να εκλείψουν οι σχολιασμοί, η κριτική, η αντίθετη άποψη, η διαφωνία στα ΜΜΕ. Αυτό που, όμως, είναι αναγκαίο, είναι η σωστή πληροφόρηση. Η αντιμετώπιση οποιουδήποτε θέματος με σεβασμό και προσοχή. Να υπάρχουν στο πίσω μέρος του μυαλού οι συνέπειες των λόγων όχι μόνο για τον ομιλητή αλλά και για τον κρινόμενο.
Δεν μιλάμε για λογοκρισία φυσικά. Δεν μιλάμε για στέρηση απόψεων. Μιλάμε για αυτοκριτική και προσεκτική χρήση του λόγου. Στο όνομα της Δημοκρατίας μην γινόμαστε εμείς αντιδημοκράτες. Μην ισοπεδώνουμε υπολήψεις. Μην βάζουμε ταμπέλες και μην στιγματίζουμε ανθρώπους. Πόσο, μάλιστα, όταν αυτοί δεν είναι θύτες αλλά θύματα.
Για το άρθρο αυτό χρησιμοποιήθηκαν οι εξής πηγές
Πολιτική ορθότητα. Ανακτήθηκε από www.el.wikipedia.org/wiki/Πολιτική_ορθότητα
Σκεπτικισμός. Ανακτήθηκε από www. el.wikipedia.org/wiki/Σκεπτικισμός
