Η ειδικότητα του εκπαιδευτικού δεν πρέπει να θεωρείται επάγγελμα αλλά λειτούργημα,
καθώς διαδραματίζει ουσιαστικό κοινωνικό ρόλο και προσφέρει πολλά και σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Βέβαια, η διδασκαλία θέλει μεράκι, υπομονή και αγάπη τόσο για τα παιδιά όσο για τη διδακτική πράξη. Αν αγαπάς πραγματικά την εκπαίδευση τότε και αυτή σε γεμίζει και σου χαρίζει νόημα. Ο καλός εκπαιδευτικός εκτός από τις γνώσεις μεταδίδει και την αγάπη για τη μόρφωση αλλά και τους τρόπους και τα μέσα για να ανακαλύπτει ο μαθητής μόνος του τη γνώση. Επιζητεί το διάλογο, καλλιεργεί την κρίση των μαθητών, θέτει ερωτήματα στους τελευταίους και δεν προωθεί την αποστήθιση. Προσπαθεί να δείξει στα παιδιά προς τα πού πρέπει να κοιτάξουν και όχι τι πρέπει να δουν.
Για την ακρίβεια, ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν είναι ένας στείρος ρόλος
που απλώς μεταδίδει τις γνώσεις. Είναι εκείνος ο άνθρωπος που δε σταματά να εξελίσσεται ποτέ, που μαθαίνει μαζί και μέσα απ’ τα παιδιά και καλείται να βρίσκει τρόπους να μεταδίδει τις γνώσεις του όσο πιο απλά κι αποτελεσματικά γίνεται. Ο εκπαιδευτικός δίνει από τον εαυτό του, από την ψυχή του κι από τον ελεύθερο χρόνο του. Δημιουργεί με τους μαθητές του μια μοναδική σχέση που τους ενώνει για πάντα. Ο εκάστοτε καθηγητής είναι υπεύθυνος για τη διαμόρφωση του τρόπου σκέψης και συνείδησης των μαθητών του.
Λειτούργημα του εκπαιδευτικού είναι να δημιουργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ορθούς ανθρώπους για την κοινωνία. Έχει χρέος να προβάλλει τις αξίες της ζωής, να ξυπνήσει στα παιδιά το καλό που έχουν μέσα τους. Να τους δείξει πώς μπορούν να το αξιοποιήσουν για το δικό τους όφελος αλλά και των συνανθρώπων τους. Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού ενέχει πολλαπλούς ρόλους. Πέρα από τη μόρφωση και τη δημιουργία χαρακτήρων ένας καθηγητής είναι και εμψυχωτής.
Φροντίζει και εμψυχώνει τους μαθητές του.
Προσφέρει τον εαυτό του για να καλύψει τις ανάγκες του εκάστοτε παιδιού. Είναι υπεύθυνος τόσο για τη σωματική όσο και για τη ψυχική τους υγεία. Είναι δίπλα τους σε ότι χρειάζονται, καθίσταται ακροατής των προβλημάτων τους και πρόθυμος να τους συμβουλεύσει και να σταθεί αρωγός στη ζωή τους. Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού μπορεί να επηρεάσει θετικά και δημιουργικά τους μαθητές του στο ξεκίνημα της κοινωνικοποίησης τους, στο να ανοίξουν τους δικούς τους δρόμους στην επαγγελματική τους ζωή και να εξελιχθούν έχοντας ως πρότυπο το δικό τους εκπαιδευτικό.
Πολλές φορές οι καθηγητές αποτελούν τα πρότυπα των παιδιών και σε πολλούς τομείς τους μιμούνται. Θεωρούν τους πρώτους ως στυλοβάτες και στηρίγματα που αποτελούν το δικό τους έναυσμα για την απόκτηση γερών θεμελίων και βάσεων για τη ζωή. Για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες του, το επάγγελμα του εκπαιδευτικού αποτελεί λειτούργημα γιατί στην ουσία οι πολλαπλές υπηρεσίες του είναι ανεκτίμητης αξίας.
ΠΗΓΕΣ
Λυγίζου, Χ., 2002, ∆ιδακτική Μεθοδολογία και στοιχεία Ψυχοπαιδαγωγικής, Αθήνα, Εκδόσεις Σαββάλας. Δημητρόπουλος, Ε. (1992). Ο Εκπαιδευτικός της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως Δάσκαλος και Λειτουργός Συμβουλευτικής. Δύο Προβλήματα, Μία Λύση. Επιθεώρηση Συμβουλευτικής-Προσανατολισμού
Γεια σας!! Είμαι φιλόλογος, απόφοιτη του τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Αγαπώ την εκπαίδευση, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την ιστορία, τον εθελοντισμό και τα ταξίδια. Μου αρέσει η αρθρογραφία,γιατί είναι ένας όμορφος τρόπος για να συλλογιζόμαστε και να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας. Η φράση που με εκφράζει περισσότερο είναι του Σόλωνα: «Γηράσκω αεί διδασκόμενος» .
