
Εισαγωγή:
Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε( Johann Wolfgang von Goethe), ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς ποιητές, ο οποίος έζησε από τα μέσα του 18ου έως τις αρχές του 19ου αιώνα. Επιπλέον, ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε ήταν μυθιστοριογράφος, δραματουργός, θεωρητικός της τέχνης, φυσιοδίφης και σπουδαίος οπαδός του κινήματος του Φιλελληνισμού.
Ορισμένα βιογραφικά στοιχεία:
Πρώτα από όλα, ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε ήταν γόνος μιας από τις πιο εύπορες οικογένειες της Φρανκφούρτης. Οι δυνατότητες μορφώσεως και εκπαιδεύσεως που μπορούσε να του προσφέρει απλόχερα ήταν γιγαντιαίων διαστάσεων. Έτσι για αυτόν τον λόγο, ξεκίνησε τις σπουδές του στην νομική επιστήμη στην πόλη της Λειψίας, κατόπιν επιθυμίας του πατέρα του. Ταυτόχρονα, ασχολήθηκε και με τις εικαστικές τέχνες. Επίσης, αξίζει να σημειώσουμε ότι στην Λειψία, ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε ήρθε σε επαφή με το έντονο ελληνικό στοιχείο της πόλης. Για αυτόν τον λόγο, βαθύτατα επηρεασμένος από την Ελλάδα και τον ελληνισμό, αφιέρωσε πολλά από τα έργα του στους Έλληνες και ειδικότερα στην Ελληνική Αρχαιότητα.
Επιστρέφοντας στην Φρανκφούρτη, ασχολήθηκε έντονα με την Ιατρική, την Χημεία και την Βοτανολογία. Μερικοί τίτλοι από τα πολλά έργα που συνέθεσε ήταν οι εξής:
- Ο Φάουστ, έργο το οποίο αποτέλεσε ο σημαντικότερος σταθμός ολόκληρης της ζωής του (ολοκληρώθηκε το 1832)
- Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου(1774)
- Ταξίδι στην Ιταλία

Αποφθέγματα- Γνωμικά:
Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε κατάφερε να επηρεάσει το πνεύμα, τον νου και την φιλοσοφία εκατομμυρίων ανθρώπων όχι μονάχα στην Γερμανία, αλλά και σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο. Τα αποφθέγματα και τα γνωμικά που διατύπωσε σε όλη την διάρκεια της ζωής του, απέκτησαν πολλή μεγάλη αξία και αντήχησαν βαθιά μες στις καρδιές, όχι μόνο των λογίων αλλά και των απλών και καθημερινών ανθρώπων. Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα αποτελούν τα εξής:
- Αν θες κάτι με όλη σου την ψυχή, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το πετύχεις
- Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, έτσι είναι και η Ελλάδα για ολόκληρη την Οικουμένη
- Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αν μπορείς κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα.
- Το ταλέντο του ανθρώπου αναπτύσσεται μέσα στην απομόνωση, ο χαρακτήρας του όμως διαμορφώνεται μέσα στις τρικυμίες της ζωής.
- Ο έρωτας είναι κάτι ιδεώδες, ο γάμος κάτι πραγματικό. Η σύγχυση του ιδεώδους με το πραγματικό δεν μένει ποτέ ατιμώρητη.

Δύο Ποιήματα:
Κλείνοντας, δύο από τα πολλά ποιήματα του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε που επέτυχα να ξεχωρίσω, είναι τα επακόλουθα:
Νυχτερινό τραγούδι:
Σαν θα κοιμάσαι στο μαξιλάρι
Άκουσε λίγο, για μια στιγμή
Πώς παίζει η λύρα μου με το δοξάρι
Κοιμήσου! Τι άλλο θες πιο πολύ;
Παίζει η λύρα μου με το δοξάρι
Πώς ο Ουρανός γλυκά ευλογεί
το αιώνιο συναίσθημα, τη θεία χάρη
Κοιμήσου! Τι άλλο θες πιο πολύ;
Το θείο συναίσθημα, η θεία χάρη
Που μ’ ανεβάζει ψηλά την ψυχή
Μακριά από τα γήινα χθόνια βάρη
Κοιμήσου! Τι άλλο θες πιο πολύ;
Μακριά από τα γήινα χθόνια βάρη
Η μορφή σου με προσκαλεί
Δεμένος με την δροσιά που ‘χεις πάρει
Κοιμήσου! Τι άλλο θες πιο πολύ;
Δεμένος με την δροσιά που ‘χεις πάρει
Σου μιλώ -στ’ όνειρό σου- στ’ αυτί
Αχ! Στ’ απαλό σου το μαξιλάρι
Κοιμήσου! Τι άλλο θες πιο πολύ;
——————————————————————–
Ο Ξωτικοβασιλιάς:
Ποιος μες στην άγρια νύχτα σαν άνεμος καλπάζει;
Ένας πατέρας που τον γιο του αγκαλιά κρατά
Κρατάει το αγόρι του σφιχτά και το σκεπάζει
Με ασφάλεια και θαλπωρή, ήρεμα και ζεστά
Γιε μου, γιατί το πρόσωπό σου κρύβεις μ’ αηδία;
Πατέρα μου, δεν είδες τον Ξωτικοβασιλιά;
Δεν πρόσεξες το στέμμα του, το σκήπτρο του, τον μανδύα;
Είναι η ομίχλη μοναχά, μόνο η συννεφιά
Έλα μαζί να φύγουμε αγόρι μου καλό
Έλα και τα πιο όμορφα να παίξουμε παιχνίδια
Άνθη γλυκά, πολύχρωμα στολίζουν τον γιαλό
Και θα σου ‘δώσει η μάνα μου, ολόχρυσα στολίδια
Πατέρα μου δεν πρόσεξες; Δεν άκουσες πατέρα;
Ο βασιλιάς των Ξωτικών μιλάει μες στην βραδιά
Ησύχασε αγόρι μου, άκουσες τον αέρα
Που πιάστηκε στις φυλλωσιές και τρέμουν τα κλαδιά
Η πιο όμορφη κόρη μου πιστά σε περιμένει
Θέλεις, αγόρι μου γλυκό, με μένανε να ‘ρθεις;
Και ένα τραγούδι θα σου πει με μουσική θλιμμένη,
Και θα χορέψει ένα χορό μέχρι να κοιμηθείς
Πατέρα μου, Πατέρα μου σ’ αλήθεια δεν κοιτάζεις
Οι κόρες Του, τα ξωτικά μου, ρίχνουνε ματιές
Αγόρι μου, αγόρι μου, σου λέω μην τρομάζεις
Είναι μονάχα οι σκιές που ρίχνουν οι ιτιές
Σε αγαπώ τόσο πολύ, πανέμορφο μου αγόρι
Πατέρα μου, ο Βασιλιάς πλησίασε ξανά
Θα ‘ρθεις μαζί μου και αν δεν θες θα έρθεις με το ζόρι
Με πλήγωσε ο βασιλιάς και η πληγή πονά
Τρομάζει ο πατέρας του, στην έρημο το δρόμο
Κρατάει το παιδί σφιχτά και τρέχει πιο γοργά
Και έφτασε στο καλύβι του με ένα μεγάλο τρόμο
Μα το παιδί του πέθανε και είναι πολύ αργά

Πηγές:
- Γιόχαν Γκαίτε: Δύο ποιήματα – Vakxikon.gr
- Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε – Βικιπαίδεια (wikipedia.org)
- Βόλφγκανγκ Γκαίτε-Αποφθέγματα (gnomikologikon.gr)