Για χρόνια η Walt Disney φέρνει στις κινηματογραφικές αίθουσες αγαπημένα παραμύθια και ιστορίες, που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι. Οι περισσότερες ιστορίες έχουν βασιστεί στη Συλλογή των Αδελφών Grimm, αλλά υπάρχουν και άλλες πηγές. Η «Ωραία Κοιμωμένη», για παράδειγμα, βασίστηκε στην ιστορία του Giambattista Basile και η «Πεντάμορφη και το Τέρας» σε αυτή της Villeneuve. Οι ιστορίες, ωστόσο, που μεγάλωσαν γενιές δεν ήταν πάντα απλά παραμύθια.
Στην πραγματικότητα όλες οι ιστορίες γράφτηκαν με κακό και άσχημο τέλος. Όταν στις αρχές του 1800 εμφανίστηκαν οι Αδελφοί Grimm, βάσισαν τις ιστορίες τους σε πραγματικά και φρικιαστικά γεγονότα. Προορίζονταν για ενήλικους αναγνώστες και εξιστορούσαν την απρόβλεπτη και συχνά αδιάφορη ζωή που βίωναν οι κεντρικοί Ευρωπαίοι κατά τον Μεσαίωνα. Βιασμοί, αιμομιξίες, βασανιστήρια, κανιβαλισμοί, κρίση ηθικής και άλλα τρομακτικά φαινόμενα πρωταγωνιστούσαν. Οι ιστορίες, όμως, αυτές δεν πουλούσαν. Αποφάσισαν, λοιπόν, να χρησιμοποιήσουν την τεχνοτροπία των προγενέστερων ευχάριστων παραμυθιών του Charles Perrault, για να κάνουν και τα δικά τους πιο ευχάριστα. Αυτά τα παραμύθια πήρε η Disney και τα παρουσίασε στην Μεγάλη Οθόνη.
Έξι από τις Ιστορίες της Disney, είναι αληθινές και τις τροποποίησαν οι συγγραφείς, που τις κατέγραψαν, για να γίνουν παραμύθια!
Η «Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι» ήταν το πρώτο παραμύθι που παρουσίασε η Disney το 1937. Όλοι ξέρουμε την
παραμυθένια ιστορία. Η πραγματικότητα, όμως, διαφέρει. Το όνομα της ήταν Margarete von Waldeck και έζησε τον 16ο αιώνα. Η Margarete έζησε στο Bad Wildungen μαζί με τον αδελφό της, που είχε ορυχείο χαλκού. Οι εργάτες του ορυχείου ήταν παιδιά, τα οποία είχαν παραμορφωθεί τόσο, ώστε να θεωρούνται νάνοι! Το μήλο του παραμυθιού είναι τα φρούτα που πρόσφερε ένας γέρος στα παιδιά. Η κακιά μάγισσα εδώ είναι η μητέρα της Margarete, που την περιφρονούσε για την ομορφιά της και την έστειλε στο δικαστήριο των Βρυξελλών για να την ξεφορτωθεί. Εκεί γνωρίζει τον Πρίγκιπα Φίλιππο Β’ της Ισπανίας, ο οποίος γίνεται εραστής της. Αντίθετος στον έρωτα υπήρξε ο πατέρας του Φιλίππου. Ο Βασιλιάς στέλνει Ισπανούς πράκτορες και δηλητηριάζουν την Margarete.
Η «Rapunzel» βασίζεται σε μια πρώιμη χριστιανική ιστορία. Έζησε στην πόλη της Νικομήδειας στη Μικρά Ασία, επί των Διωγμών. Ο πατέρας της ήταν παγανιστής έμπορος, που την φυλάκισε σε έναν πύργο για να μην παντρευτεί. Αναφορές για τα μαλλιά της δεν υπάρχουν. Ο Χριστιανισμός διδάσκει πως η κοπέλα ασπάστηκε την θρησκεία μυστικά από τον πατέρα της. Όταν ο πατέρας της έφτιαξε λουτρό μέσα στο πύργο, ώστε η κοπέλα να είναι πλήρως αποκομμένη από τον έξω κόσμο, αυτή έχτισε τρία παράθυρα για να τιμήσει την Αγία Τριάδα. Μόλις ο πατέρας της πληροφορήθηκε αυτό, την παραδίδει στον Έπαρχο. Εκείνος θαυμάζοντας την ομορφιά της, προσπάθησε να την μεταπείσει. Εκείνη ήταν ανένδοτη. Διέταξε, λοιπόν, τον αποκεφαλισμό της και όρισε να εκτελεστεί από τον πατέρας της κατά επιθυμία του. Ο Συμεών διδάσκει, πως την ώρα του φονικού έπεσε κεραυνός πάνω στον πατέρα σκοτώνοντας τον κατά θεία δίκη. Η κοπέλα ήταν η Αγία Βαρβάρα.
Η ιστορία του «Hansel και της Gretel» έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της μεγάλης πείνας του 1315-1317 μ.Χ. Η 
πείνα, η ασθένεια, ο μαζικός θάνατος, η παιδοκτονία και ο κανιβαλισμός κυριάρχησαν στο μεγαλύτερο μέρος της Ηπειρωτικής Ευρώπης και της Αγγλίας. Αναζητώντας ανακούφιση, μερικοί απελπισμένοι γονείς εγκατέλειψαν τα παιδιά τους στα δάση. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει πως τα παιδιά βρήκαν τυχαία το σπίτι της πετυχημένης αρτοποιού Katharina Schraderin. Το 1600 η Schraderin έφτιαξε ένα νοστιμότατο μπισκότο. Ένας ζηλιάρης αρτοποιός τότε την κατηγόρησε για μαγεία, συχνή καταγγελία για την εποχή. Η Schraderin έφυγε από την πόλη κυνηγημένη από τους θυμωμένους χωρικούς, οι οποίοι την έφεραν πίσω στο σπίτι της και την έκαψαν στο φούρνο της.
Η «Σταχτοπούτα», από την άλλη, είναι Ελληνίδα! Ονομαζόταν Ροδώπη λόγω του ροδαλού χρώματος που είχαν τα μάγουλα της. Ζούσε στην Θράκη μέχρι που η περιοχή καταλήφθηκε το 500 π.Χ. από πειρατές και η κοπέλα πωλήθηκε ως σκλάβα στην Αίγυπτο. Ο Στράβων αναφέρει πως την κοπέλα εκτιμούσε πολύ το αφεντικό της, αλλά οι άλλες σκλάβες την ζήλευαν. Έτσι την κακομεταχειρίζονταν. Το αφεντικό της της είχε χαρίσει δύο χρυσά σανδάλια. Μια μέρα ενώ έκανε το μπάνιο της στο ποτάμι, ένας αετός πήρε το ένα σανδάλι της και το έριξε στα πόδια του Βασιλιά της Μέμφιδας, Ψαμμήτιχο Αμάση. Εκείνος εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά του σανδαλιού και το θεώρησε σημάδι από το θεό. Έψαξε και βρήκε την Ροδώπη. Η ομορφιά της τον μάγεψε και την έκανε μία από τις συζύγους του.
«Η Πεντάμορφη και το Τέρας» υπήρξαν αληθινό ζευγάρι περί τα 1540! Ο Pedro Gonzales υπήρξε παιδί με υπερτρίχωση. Ο πατέρας του τον δώρισε στον Βασιλιά της Γαλλίας, Ερρίκο, ως ατραξιόν στο ζωολογικό του κήπο. Η οικογένεια τον αντιμετώπισε ως πείραμα. Ο Ερρίκος του πρόσφερε μόρφωση και γρήγορα έμαθε γραφή, ανάγνωση και να μιλά τρεις γλώσσες. Έγινε σύμβουλος του Βασιλιά και αγαπητός στην οικογένεια. Η Βασίλισσα Αικατερίνη θέλησε να δει αν ο άνθρωπός-ζώο μπορεί να αναπαραχθεί και αν η ασθένεια είναι κληρονομική. Τον παντρεύει με την Κατερίνα, κόρη δικαστικού. Η αγάπη της αμφισβητείται από κάποιους. Πως κατέληξε μια τόσο όμορφη κοπέλα με ένα ζωόμορφο άντρα; Ο Pedro, ωστόσο, αποδεικνύεται άριστος σύζυγος. Οι δυο τους απέκτησαν επτά παιδιά, από τα οποία τέσσερα έφεραν την ασθένεια. Μετακόμισαν στην Ιταλία, όπου παρέμειναν μέχρι το τέλος της ζωής τους. Μετά το θάνατο τους, τα τέσσερα παιδιά τους δωρήθηκαν σε πλούσιες οικογένειες ως εξαιρετικά ευφυή.
Τελευταίο παραμύθι είναι η «Pocahontas». Η Pocahontas ήταν η κόρη του αρχηγού μιας Ινδιάνικης Φυλής στην
Βιρτζίνια. Το όνομα της ήταν Matoaka και της δόθηκε το παρατσούκλι Pocahontas, που σημαίνει παιχνιδιάρα. Ήταν η αγαπημένη του από τα παιδιά, καθώς έμοιαζε στην μητέρα της, που πέθανε στη γέννα. Ήταν μόλις δέκα χρονών όταν έφτασαν οι αποικιοκράτες. Έσωσε τον John Smith από απαγχονισμό, αλλά ήταν η μοναδική φορά που οι δύο τους ήταν μαζί. Την ιστορία έφτιαξε ο ίδιος ο Smith, για να δείξει πως μπορεί να υπάρξει ειρήνη μεταξύ των Άγγλων και των Ιθαγενών. Η Pocahontas αργότερα αιχμαλωτίστηκε και παντρεύτηκε τον John Rolfe. Ταξίδεψε στην Αγγλία ως σύμβολο ειρήνης. Στην επιστροφή όμως αρρώστησε και πέθανε. Πιστεύεται ότι ήταν 21 χρονών τότε.
Οι Ιστορίες μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικές από την λογοτεχνική τους ενσάρκωση, αλλά παραμένουν το ίδιο εντυπωσιακές και απίστευτες. Το σίγουρο είναι πως μεταφέρουν μια ηθική που είναι εξίσου σημαντική με αυτή των παραμυθιών.
