Το «Peaky Blinders» κυκλοφόρησε το 2013 από το BBC και έκτοτε έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο μεταπολεμικό Μπέρμιγχαμ, όπου οι άνθρωποι έχουν ήδη χάσει πολλά και το χάος και η φτώχια κυριαρχούν στις τάξεις των πολιτών και όχι μόνο. Η δράση όμως της περιβόητης συμμορίας λαμβάνει στην πραγματικότητα χώρο σε διαφορετικό χρονικό διάστημα.
Το σενάριο του Στίβεν Νάιτ, δημιουργού της σειράς, βασίστηκε στις ιστορίες που του αφηγούνταν οι γονείς του, οι πρόγονοι των οποίων ήταν μέλη της γνωστής συμμορίας, «Peaky Blinders». O Ιρλανδός Τόμας Σέλμπι, επηρεασμένος από τη θητεία του στη Γαλλία και τις κακουχίες που είχε περάσει, αλλά και με μπλεξίματα με παρανομίες, όπως ο τζόγος και η παράνομη διακίνηση όπλων, είχε κεντρικό ρόλο στην όλη ιστορία, βάζοντας τα με την αστυνομία και τον υπόλοιπο υπόκοσμο που τον απειλούσε ή βρισκόταν στο εμπόδιο στο δρόμο για να πετύχει το σκοπό του. Σκοπός του Τόμας Σέλμπι, να φτάσει ως τον βασιλιά της Αγγλίας και να βάλει γερές βάσεις για τη δημιουργία μιας νέας, νόμιμης οικογενειακής αυτοκρατορίας.
Η δράση όμως των πραγματικών «Peaky Blinders», ξεκίνησε πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η απόλυτη αναρχία στο Μπέρμιγχαμ και η εμφάνιση των «Peaky Blinders»
Στο Μπέρμιγχαμ το 1870, επικρατούσε η απόλυτη αναρχία. Οι εργάτες ζούσαν σε καταστάσεις εξαθλιωτικές και απόλυτης φτώχιας, γεγονός το οποίο οδήγησε στη δημιουργία συμμοριών και στις αναμενόμενες ταραχές μεταξύ τους. Η κυριαρχία στα προάστια πλέον ήταν ο κύριος ανταγωνισμός μεταξύ των συμμοριών. Τα μέλη τους μάχονταν σώμα με σώμα και πολλές φορές αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν αρκετά θύματα. Οι «Sloggers» ήταν από τις πρώτες συμμορίες που δημιουργήθηκαν και για 30 περίπου χρόνια, εκφόβιζαν τους πολίτες και πουλούσαν προστασία.
Το πιο συνηθισμένο όπλο τους ήταν η ζώνη με βαρίδια, με τις οποίες χτυπούσαν τα θύματα τους και στη συνέχεια τους λήστευαν. Η κατάσταση είχε πλέον φτάσει στο απροχώρητο με τους «Sloggers» και έτσι οι αρχές πίστεψαν πως ήρθε η στιγμή να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους στέλνοντας μια αστυνομική μονάδα στο Τσίπσαιντ. Το αποτέλεσμα ήταν η δολοφονία ενός αστυφύλακα από τον αρχηγό των «Sloggers». Στη συνέχεια, αφού η κατάσταση είχε ξεφύγει πλήρως πλέον, οι αρχές φυλάκισαν και θανάτωσαν αρκετά μέλη της συμμορίας. Πλέον είχαν αποδυναμωθεί και έφτασε η κατάλληλη στιγμή για την ανάδειξη μιας άλλης συμμορίας. Οι «Peaky Blinders».
Η δράση των «Peaky Blinders»
Πολλές συμμορίες τον 20ο αιώνα ονομαζόταν «Peaky Blinders», παρ’όλα αυτά όμως η πραγματική συμμορία έδρασε από τα τέλη του 19ου αιώνα έως περίπου το 1910. Η ονομασία τους επηρεάστηκε από τον τρόπο με τον οποίο έκαναν τις επιθέσεις τους. Παρ’ όλο που ήταν μια περίεργη μέθοδος για να αντιμετωπίζεις τους αντιπάλους σου, ήταν αρκετά αποτελεσματική. Τα μέλη έραβαν ξυράφια στα καπέλα τους και με αυτά χτυπούσαν. Οι «Peaky Blinders» δεν έκαναν διακρίσεις στις ληστείες τους. Χτυπούσαν όποιον φαινόταν τρωτός, από ευγενής άνδρες έως γυναίκες και απροστάτευτα παιδιά. Με τα ξυράφια κοβόταν σχεδόν όλο το πρόσωπο, ενώ παράλληλα τα μάτια γέμιζαν αίμα και τα θύματα δεν μπορούσαν να δουν προσωρινά. Τότε τα μέλη τους έκλεβαν και εξαφανιζόταν.
Ένα πράγμα το οποίο ξεχώριζε στους «Peaky Blinders», ήταν το ντύσιμο τους. Για να ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες συμμορίες, τα ενδύματα τους ήταν κλασικά με βρετανικό στυλ. Όπως αναφέρει και το άρθρο στη Μηχανή του Χρόνου «Τα καπέλα τους ήταν ελαφρώς γερμένα από τη μία πλευρά, φορούσαν σακάκι από τουίντ και παντελόνια με τσάκιση, παλτό με χάλκινα κουμπιά και μποτίνια με ατσάλινες λεπτομέρειες. Παράλληλα έδεναν γύρω από το λαιμό τους μεταξωτά μαντήλια. Ακόμη και οι σύντροφοι των μελών ήταν προσεγμένες. Σειρές από μαργαριτάρια κοσμούσαν το λαιμό τους και μεταξωτές κορδέλες στα μαλλιά τους που σκέπαζαν καλαίσθητα το μέτωπό τους ενώ τα φορέματά τους ήταν ραμμένα από τα καλύτερα υφάσματα».
Για να βγάζουν χρήματα, οι «Peaky Blinders» δεν έμειναν μόνο στις ληστείες. Κατά τη διάρκεια της δράσης τους, πουλούσαν και αυτοί προστασία, ενώ παράλληλα έλεγχαν τοπικές παμπ και την κίνηση στη μαύρη αγορά. Επίσης, αρκετές από τις εισπράξεις τους οφείλονταν σε στοιχήματα στον ιππόδρομο.
Οι νεαροί των «Peaky Blinders» και το τέλος των συμμοριών
Η κατάσταση που επικρατούσε στο Μπέρμιγχαμ δεν επηρέαζε μόνο τους μεγάλους. Πολλά νεαρά παιδιά, λόγω της φτώχιας ακολούθησαν το δρόμο των συμμοριών και μέσα σε αυτά δεν μπορούσαν να λείπουν και τα νεαρά μέλη των «Peaky Blinders».
Τα πιο γνωστά μέλη της συμμορίας ήταν οι Χάρι Φάουλερ, Έρνστ Μπέιλς, Στέφαν Μακχίκι και Τόμας Γκίλμπερτ. Τα μέλη με τη σειρά τους κάποια στιγμή συνελήφθησαν για διάφορες κατηγορίες. Για παράδειγμα οι Χάρι Φάουλερ και Έρνστ Μπέιλς. ο οποίοι ήταν 19 χρονών, καταδικάστηκαν σε ένα μήνα φυλάκισης για την κλοπή ποδηλάτου. Ο Μακχίκι καταδικάστηκε σε οχτώ μήνες φυλάκισης για τη διάρρηξη ενός καταστήματος και τέλος ο Γκίλμπερτ για πρόθεση εγκληματικής δράσης.
Τα μέλη της συμμορίας δεν κατάφεραν να αναγνωριστούν ποτέ ακριβώς πόσα ήταν. Πολλά μέλη συνελήφθησαν χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα, αλλά με την κατηγορία ότι συνέβαλαν στη δημιουργία ταραχών και εγκλημάτων.
Όσο περνούσαν τα χρόνια το Μπέρμιγχαμ άρχισε να εκβιομηχανίζεται ακόμα περισσότερο. Μεγάλος αριθμός κατοίκων άρχισε να μετακομίζει στο κέντρο της πόλης, φεύγοντας ακόμα πιο μακριά από τον κύκλο των συμμοριών. Σιγά σιγά, οι εχθροπραξίες μεταξύ των συμμοριών για την κυριαρχία στα προάστια άρχισε να εξασθενεί και με την πάροδο του χρόνου, το «μεγαλείο» των συμμοριών άρχισε να εξαφανίζεται και στη θέση τους έμπαιναν τώρα τοπικά γκέτο, τα οποία δεν είχαν καμία σχέση με την επιρροή και τη δύναμη των συμμοριών του παρελθόντος.
Πηγές:
ΒΒC news: «Birmingham’s real Peaky Blinders»
Μηχανή του χρόνου: «Οι γκάνγκστερ με το αγγελικό πρόσωπο. Έραβαν ξυράφια στα καπέλα τους και τύφλωναν τα θύματά τους. Ντύνονταν σαν αριστοκράτες»
