Τον τελευταίο καιρό κυκλοφόρησε στο Netflix η 3η σεζόν της σειράς Narcos. Στις δυο πρώτες σεζόν μάθαμε για την άνοδο και την κάθοδο του Πάμπλο Εσκομπάρ και έρχεται τώρα η 3η σεζόν να μάθουμε για την κάθοδο του καρτέλ Κάλι, ένα από τα πιο αιμοσταγή καρτέλ του κόσμου που διακινούσε το 80% του εμπορίου κοκαΐνης προς τις ΗΠΑ και το 90% προς την Ευρώπη. Θεωρούνται οι κύριοι υπαίτιοι για την εξάπλωση του ναρκωτικού στην Γηραιά Ήπειρο. Το 1996, μάλιστα, τα ετήσια έσοδα τους ήταν ύψους 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων μόνο από το εμπόριο κοκαΐνης από την αγορά των ΗΠΑ.
Η ιστορία του καρτέλ ξεκινάει την δεκαετία του 1970 στη νότια Κολομβία από τους αδερφούς Γκιλμπέρτο και Μιγκέλ Ροντρίγκεζ Ορεχουέλα, τον Χοσέ “Τσέπε” Σαντακρούζ Λοντόνιο και τον Ελμέρ ‘’Πάτσο’’ Ερρέρα, ο οποίος προστέθηκε αργότερα στο καρτέλ.
Στην αρχή, οι τρεις άνδρες πριν την Ερρέρα ξεκίνησαν ως μια συμμορία απαγωγών αλλά και ληστών τραπεζών με το ψευδώνυμο “Las Chemas”. Σύμφωνα με άρθρο της Κολομβιανής εφημερίδας «El Tiempo», στις 9 Ιουλίου 1995, η απαγωγή ενός Ελβετού διπλωμάτη και ενός μαθητή, απέφερε στην συμμορία το ποσό των 700 χιλιάδων δολαρίων, ποσό το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μεταγενέστερη χρηματοδότηση και δημιουργία ουσιαστικά του εγκληματικού τους δικτύου.
Στην συνέχεια, το καρτέλ διεύρυνε τις δουλειές με το εμπόριο μαριχουάνας και ξέπλυμα χρήματος, προτού αντιληφθούν ότι το εμπόριο κοκαΐνης θα τους απέφερε αμύθητα κέρδη. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, λοιπόν, το καρτέλ στέλνει τον Τσέπε στη Νέα Υόρκη αναθέτοντάς του να “στήσει” το δίκτυο διακίνησης κοκαΐνης και μέσα σε λίγο καιρό εδραιώνονται. Εκείνη την χρονική περίοδο, η Αμερικανική Υπηρεσία Καταπολέμησης Ναρκωτικών δεν θεωρούσε την κοκαΐνη ως τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο η ηρωίνη, η οποία ήταν αρκετά πιο δημοφιλής στις ΗΠΑ.
Την δεκαετία του 70, γεννήθηκαν τα μεγαλύτερα καρτέλ του κόσμου και πιο συγκεκριμένα, το Κάλι, της Μεντεγιν στην Κολομβία και τα καρτέλ του Μεξικού. Το καρτέλ Κάλι είχε μια τακτική, διατηρούσε πάντα χαμηλό προφίλ όσο τα δυο αντίπαλα καρτέλ έκαναν αισθητή την παρουσία τους με την ωμή βία σε όλες της τις εκφάνσεις. Δολοφονίες ανταγωνιστών, πολιτικών, αστυνομικών, βομβιστικές επιθέσεις, μέχρι και κατάρριψη αεροπλάνου. Το καρτέλ Κάλι φρόντιζε να είναι αθόρυβο και να μην αφήνει ίχνη αίματος πίσω του όχι όσα τα υπόλοιπα καρτέλ. Τα αντίπαλα καρτέλ είχαν έναν αρχηγό με την απόλυτη εξουσία, ενώ το Κάλι λειτουργούσε ως μια ομάδα ανεξάρτητων εγκληματικών οργανώσεων και συμμοριών, με ισχυρούς, όμως, δεσμούς μεταξύ τους και με σαφή ιεραρχική διάρθρωση, αφού έδιναν ‘’αναφορά’’ στον αντίστοιχο μάνατζερ κάθε οργάνωσης.
Διαφορετικός ήταν και ο τρόπος οργάνωσης του! Χρημάτιζε πάνω από 500 οδηγούς ταξί με αποτέλεσμα να είναι πάντα ενήμερο για το ποιος εισέρχεται ή εξέρχεται της πόλης και είχαν προσλάβει έναν πρώην Κολομβιανό στρατιωτικό, τον οποίο έθεσαν ειδικά υπεύθυνο για τα θέματα αντικατασκοπείας και ηλεκτρονικής προστασίας. Το πιο σημαντικό και συνάμα ενδεικτικό του τρόπου λειτουργίας τους ήταν η χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, μέσω του οποίου το καρτέλ ήταν σε θέσει να παρακολουθεί τις κλήσεις, από αυτές της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Μπογκοτά μέχρι και αυτές του Υπουργείου Αμύνης της Κολομβίας! Σε μια επιδρομή της, η DEA ανακάλυψε το συγκεκριμένο γεγονός, κατέσχεσε τον υπολογιστή, αλλά ακόμη και η Εθνική αυτή Υπηρεσία των ΗΠΑ δεν ήταν σε θέση να αποκωδικοποιήσει όλα τα αρχεία, λόγω των υψηλών τεχνικών κωδικοποίησης του. Δεν ήταν τυχαία άλλωστε που ο τότε διευθυντής της Υπηρεσίας, Thomas Constantine δήλωσε ότι το καρτέλ του Κάλι: «Πιθανόν να είναι το μεγαλύτερο συνδικάτο εγκλήματος που έχουμε γνωρίσει ποτέ».
Το καρτέλ Κάλι δεν θεωρούσε τους εαυτούς τους εγκληματίες, αλλά επιχειρηματίες, αφού διέθεταν μια αλυσίδα φαρμακείων και περίπου 30 ραδιοσταθμούς. Μέχρι τον θάνατο του Εσκομπάρ, το Κάλι ήταν δεύτερος “παίχτης” στο παιχνίδι της κοκαΐνης. Με τον θάνατο του Εσκομπάρ, το 1992 πλέον είναι ο βασικός παίκτης και αποφασίζουν να επεκτείνουν την επιχείρηση, αλλά η κατάσταση ήταν δύσκολη. Μετά τον θάνατο του Εσκομπάρ, είχαν συγκεντρώσει όλα τα βλέμματα πάνω τους και περίμεναν μια λάθος κίνηση για να τους συλλάβουν.
Το καλοκαίρι του 1995 ήταν καθοριστικό για το τέλος του καρτέλ, αφού τα περισσότερα μέλη της ηγεσίας του είτε συνελήφθησαν είτε παραδόθηκαν τα ίδια στις αρχές. Ωστόσο, πιστεύεται ότι αρκετοί από αυτούς συνέχισαν την εγκληματική τους δράση και εντός των φυλακών. Τα αδέρφια Γκιλμπέρτο και Μιγκέλ Ροντρίγκεζ Ορεχουέλα, το 2006 εκδόθηκαν στις ΗΠΑ, όπου δικάστηκαν και παραδέχθηκαν την ενοχή τους, ενώ τους κατασχέθηκαν περιουσιακά στοιχεία ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τον Ερρέρα τον δολοφόνησαν στην φυλακή και ο Τσέπε βρέθηκε δολοφονημένος, αφού είχε αποδράσει από την φυλακή.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
“El Patron”: Η ζωή του Πάμπλο Εσκομπάρ, ανακτήθηκε από https://maxmag.gr/afieromata/pablo-escobar/
Cali Cartel, ανακτήθηκε από https://en.wikipedia.org/wiki/Cali_Cartel
