Το τζιν παντελόνι δεν είναι απλώς ένα ύφασμα, ή ένα πολυφορεμένο κομμάτι με πολλές παραλλαγές. Αντιθέτως, είναι ένα ρούχο με μεγάλη ιστορία, ένα «εργαλείο» για σκληρές δουλειές, η απλώς η στολή εργασίας που κατέκτησε μια σπουδαία θέση στη μόδα και στην παγκόσμια αγορά ρουχισμού. Ενώ αρχικά αποτέλεσε ένα σύμβολο καταπάτησης του συντηρητικού κατεστημένου, δεν άργησε να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της γκαρνταρόμπας όλων των ηλικιών και των φύλων. Το 1873, οι Levi Strauss και Jacob Davis αποφάσισαν να καλύψουν νομικά τη δημιουργία τους και έτσι το τζιν παντελόνι ή αλλιώς blue jeans έλαβε την πατέντα που το κατοχύρωσε ως μοναδική και πρωτότυπη δημιουργία.
Το ύφασμα που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για την κατασκευή του τζιν είναι το ύφασμα denim ή το ύφασμα που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της σαλοπέτας, με μία διαφοροποίηση. Τόσο το denim, όσο και η σαλοπέτα είναι βαμβακερά υφάσματα. Ωστόσο, το τζιν πρώτα ράβεται και μετά υφίσταται χρωματική επεξεργασία, ενώ η σαλοπέτα ράβεται με ύφασμα που έχει ήδη βαφτεί. Το χρώμα για την επεξεργασία του τζιν παντελονιού, καθώς και άλλων τζιν ρούχων, ονομάζεται indigo και αρχικά προήλθε από επεξεργασία ενός φυτού στην Ινδία, μέχρι που άρχισε να γίνεται η βιομηχανική σύνθεση του. Ο λόγος που επιλέχθηκε αυτός ο τρόπος χρώσης, δεν ήταν άλλος από την ευκολία στη χρήση του, καθώς επίσης και το γεγονός ότι προκειμένου να βαφτεί επαρκώς ένα τζιν παντελόνι χρειάζεται πολύ μικρή ποσότητα της χρωστικής για να λάβει το χαρακτηριστικό χρώμα του.
Το τζιν παντελόνι (jeans) και γενικότερα τα τζιν ρούχα έλαβαν το όνομά τους από τη Γένοβα της Ιταλίας, όπου λάμβανε χώρα η δημιουργία και η επεξεργασία των υφασμάτων. Γάλλοι υφασματέμποροι από την πόλη Nimes, προσπάθησαν να δημιουργήσουν αντίγραφα των υφασμάτων αυτών χωρίς επιτυχία, ωστόσο τα υφάσματα denim πήραν το όνομά τους από την πόλη αυτή.
Πώς όμως ξεκίνησαν όλα;
Ο Levi Strauss μετακόμισε από τη Γερμανία στη Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών το 1851, προκειμένου να ασχοληθεί επαγγελματικά με το κατάστημα υφασμάτων που διατηρούσε εκεί ο αδερφός του. Δύο χρόνια αργότερα, ο Levi Strauss αποφάσισε να μετακομίσει στο San Fransisco για να ξεκινήσει ένα υποκατάστημα της επιχείρησης στη Νέα Υόρκη. Εκείνη την εποχή η εξόρυξη χρυσού στη Δυτική Ακτή γνώριζε μεγάλη άνοδο και αυξάνονταν οι ανάγκες των μεταλλωρύχων σε ανθεκτικό ρουχισμό. Ο ράφτης Jacob Davis άρχισε να φτιάχνει ανθεκτικά παντελόνια, των οποίων τα υφάσματα προμηθευόταν από την επιχείρηση Levi’s, για τους εργάτες των ορυχείων, προσθέτοντας καρφάκια στις γωνίες από τις τσέπες των παντελονιών, που ήταν και το πιο εύθραυστο μέρος του τζιν παντελονιού. Περίπου είκοσι χρόνια αργότερα, ο ράφτης Davis αποφάσισε να πατεντάρει την δημιουργία του και έτσι στράφηκε στον Levi Strauss. Μαζί δημιούργησαν το πρώτο τζιν παντελόνι, το οποίο δεν έπαψε ποτέ να είναι δημοφιλές.
Από τότε το τζιν αποτέλεσε συνιστώσα για πολλές κουλτούρες και ουκ ολίγες φορές χρησιμοποιήθηκε για να συμπληρώσει την εικόνα επαναστατικών ή και διάσημων προσωπικοτήτων. Αποτελεί μία εύχρηστη, αν όχι απαραίτητη προσθήκη για τις ντουλάπες όλων μας και μας συνοδεύει γεμίζοντας μας με αναμνήσεις σε όλες τις ηλικίες. Λίγο πριν την αποχώρησή του από το χώρο της μόδας, ο Yves Saint Laurent δήλωσε χαρακτηριστικά για τα τζιν:
«Διαθέτουν έκφραση, μετριοφροσύνη, σεξ απίλ, απλότητα. Δηλαδή, ό,τι ελπίζω να έχουν τα ρούχα μου»
Πηγές:
“History of Jeans and Denim”. Ανακτήθηκε από: historyofjeans.com
“The meaning of blue jeans”. Ανακτήθηκε από: economist.com
