Η Γουανέτα Χόιτ έμεινε στην αμερικάνικη ιστορία σκοτώνοντας 5 παιδιά. Τα παιδιά της.
Παιδικά χρόνια
Η Γουανέτα Χόιτ (Waneta Ethel Hoyt) γεννήθηκε στις 13 Μαΐου 1946 στο Richfort της Νέας Υόρκης. Τίποτα από τα παιδικά της χρόνια δεν προμήνυε μια στυγερή παιδοκτόνο. Ήταν το έκτο από τα οχτώ παιδιά μιας εργατικής οικογένειας. Ο πατέρας της ήταν εργάτης και η μητέρα της μοδίστρα.
Η Γουανέτα Χόιτ δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για σπουδές ή επαγγελματική αποκατάσταση. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Ενδιαφέροντα όχι σπάνια για ένα νεαρό κορίτσι της δεκαετίας του ’60.
Πράγματι παράτησε το σχολείο και σε ηλικία μόλις 17 ετών παντρεύτηκε τον Τιμ Χόιτ. Ήταν ο εφηβικός της έρωτας, ένα αγόρι που γνώρισε στο λεωφορείο και με τον οποίο διατηρούσε 2 χρόνια σχέση.
Οι γονείς του Τιμ φαίνεται πως είχαν ενστάσεις. Τη χαρακτήρισαν “περίεργη”. Μετά το γάμο, όμως, το νεαρό ζευγάρι έμεινε με τους γονείς του Τιμ.
Έρικ (17 Οκτωβρίου 1964-26 Ιανουαρίου 1965)
Εννέα μήνες μετά το γάμο της με τον Τιμ, η Γουανέτα Χόιτ γέννησε ένα αγοράκι, τον Έρικ. Τρεις μήνες μετά, το βρέφος βρίσκεται νεκρό στην κούνια του. Καθώς ήταν ένα υγιέστατο βρέφος, ο θάνατός του αποδόθηκε στο σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS).
Τζέιμς (31 Μαΐου 1966-26 Σεπτεμβρίου 1968)
Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά το θάνατο του πρώτου τους γιου, το ζευγάρι καλωσόρισε στη ζωή ακόμη ένα αγόρι. Η ζωή του Τζέιμς ήταν κι αυτή βραχύβια, αν και έζησε περισσότερο από τα υπόλοιπα βιολογικά παιδιά των Χόιτ. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε επινεφριδιακή ανεπάρκεια. Ήταν το μόνο από τα παιδιά των Χόιτ στο οποίο έγινε νεκροτομή/ νεκροψία. Ωστόσο, ο γιατρός που την πραγματοποίησε δεν ήταν ειδικός σε θέματα παιδιατρικής.
Τζούλι (19 Ιουλίου -5 Σεπτεμβρίου 1968)
Μετά τον Τζέιμς, η Γουανέτα Χόιτ έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Μόλις 11 μέρες πριν τον τραγικό θάνατο του αδερφού της, η Τζούλι πεθαίνει. Η Γουανέτα είπε στους γιατρούς ότι η μικρή πνίγηκε πίνοντας γάλα και δημητριακά από ένα μπουκάλι.
Μόλυ (18 Μαρτίου -5 Ιουνίου 1970)
Δύο χρόνια μετά το θάνατο 2 ακόμα παιδιών της οικογένειας έρχεται ένα ακόμη μωρό. Η Μόλυ συγκεντρώνει πάνω της το ενδιαφέρον του γιατρού Alfred Steinschneider. Ο γιατρός μελετούσε το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου. Πίστευε ότι προκαλείται από υπνική άπνοια, πιθανώς προκαλούμενη από κάποιο γενετικό παράγοντα.
Για τον Steinschneider η οικογένεια Χόιτ ήταν ιδανική για τη μελέτη του. Είχαν χάσει τα παιδιά τους σε βρεφική ηλικία, ενώ δεν αντιμετώπιζαν κανένα πρόβλημα υγείας. Θεώρησε, λοιπόν, ότι τα παιδιά είχαν σταματήσει ξαφνικά να αναπνέουν. Η μελέτη της Μόλυ πίστευε ότι θα τον βοηθούσε να συνδέσει την υπνική άπνοια με το σύνδρομο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου.
Η Μόλυ στην κλινική
Εισήγαγε, λοιπόν, τη μόλις τριών μηνών Μόλυ στην κλινική για να την παρακολουθήσει. Το βρέφος συνδέθηκε με μια συσκευή παρακολούθησης του ύπνου. Τα πολλά καλώδια του ογκώδους μηχανήματος αποσυνδέονταν συχνά, δημιουργώντας ψεύτικους συναγερμούς. Οι νοσοκόμες το ήξεραν αυτό και κατέγραφαν ως ψεύτικους αυτούς τους συναγερμούς. Δεν έκανε, όμως, το ίδιο, ο γιατρός. Τόσο πολύ ήθελε να αποδείξει τη θεωρία του, που κατέγραφε τα ψεύτικα επεισόδια ως αληθινά.
Οι νοσηλεύτριες της κλινικής εκτός από τη Μόλυ, παρακολουθούσαν και τη μητέρα της. Η συμπεριφορά της Γουανέτα Χόιτ ήταν περίεργη. Η Γουανέτα δεν έπαιρνε ποτέ τη Μόλυ αγκαλιά, παρά μόνο αν της το ζητούσαν. Ακόμη και τότε, όμως, κρατούσε το μωρό μακριά της, έμοιαζε αποστασιοποιημένη. Πολλοί απέδωσαν την ψυχρή συμπεριφορά της στο πένθος. Η μητέρα πονούσε ακόμη τα τρία παιδιά που είχε χάσει.
Οι νοσηλεύτριες παρατήρησαν και κάτι άλλο. Η Γουανέτα ζητούσε συνεχώς την προσοχή του άντρα της. Όταν ο Τιμ έπαιρνε αγκαλιά τη Μόλυ αυτή ήταν συνεχώς δίπλα του, χαϊδεύοντας το μηρό του. Πολλές φορές θα μετακινούσε το μωρό για να καθίσει η ίδια στα πόδια του.
Μετά από 3 εβδομάδες στην κλινική και χωρίς απτές αποδείξεις υπνικής άνοιας, η Μόλυ επέστρεψε σπίτι. Θα παρακολουθούσαν την αναπνοή της με μία ειδική συσκευή. Έτσι η Μόλυ έγινε το πρώτο βρέφος που χρησιμοποίησε μια οικιακή συσκευή παρακολούθησης της αναπνοής.
Δύο μέρες μετά το εξιτήριο, η Μόλυ επιστρέφει στην κλινική με τη Γουανέτα να ισχυρίζεται ότι η Μόλυ δεν ανέπνεε. Η ιατρική διάγνωση κάνει λόγο για ένα απλό κρύωμα, αλλά αποφασίζεται να μείνει στην κλινική.
Η αναπνοή της Μόλυ είναι κανονική σε όλο το διάστημα. Οι νοσοκόμες αρχίζουν να υποψιάζονται τη μητέρα, μια και μόνο όταν είναι μόνη μαζί με τη Μόλυ, η υγεία του βρέφους επιδεινώνεται. Προειδοποιούν μάλιστα το γιατρό ότι η Μόλυ κινδυνεύει αν γυρίσει σπίτι μαζί με τη μητέρα της. Ο γιατρός τις αγνοεί, αποδίδοντας τις προειδοποιήσεις τους σε “υστερία”.
Μία μόλις μέρα μετά το εξιτήριο, η Μόλυ είναι νεκρή. Ο θάνατός της αποδόθηκε σε πνευμονία. Ο Steinschneider όμως επιμένει στην υπνική άπνοια. Δεν τον ενδιαφέρει η αλήθεια. Μόνο να αποδείξει τη θεωρία του.
Νόα (9 Μαΐου -28 Ιουλίου 1971)
Ένα χρόνο μετά το θάνατο της κόρης τους, οι Χόιτ αποκτούν ένα ακόμη παιδί. Ο Steinschneider επιμένει να φέρουν τον Νόα στην κλινική, αμέσως μόλις μητέρα και γιος βγουν από το μαιευτήριο.
Η εικόνα του Νόα στην κλινική ήταν αυτή ενός απόλυτα υγιούς βρέφους. Οι νοσοκόμες για ακόμη μια φορά παρατήρησαν την ψυχρή συμπεριφορά της μητέρας προς το νεογέννητο γιο της, καθώς και τον αγώνα της να κερδίσει την προσοχή του άντρα της. Προειδοποίησαν πάλι το γιατρό ότι το παιδί κινδυνεύει. Και για ακόμη μια φορά ο γιατρός αγνόησε τις προειδοποιήσεις του προσωπικού.
3 μέρες μετά το εξιτήριο, η Γουανέτα έφερε πίσω το Νόα στην κλινική υποστηρίζοντας πως σταμάτησε να αναπνέει. Ο Νόα αυτή τη φορά έμεινε ένα μήνα στην κλινική. Η κλινική του εικόνα, όμως, δεν έδειχνε τίποτα το ανησυχητικό.
Μία μόλις μέρα μετά την επιστροφή του στο σπίτι των Χόιτ ο Νόα σταμάτησε να αναπνέει και πέθανε.
Το υιοθετημένο παιδί
Μετά το θάνατο και του πέμπτου τους παιδιού, ο Τιμ ήταν σίγουρος ότι υπάρχει κάποια γενετική προδιάθεση. Προχώρησε σε βασεκτομή, αποφασίζοντας ότι δε θέλει να φέρουν άλλο παιδί στον κόσμου.
Φαίνεται, όμως, πως ο Τιμ ήθελε πολύ να γίνει πατέρας. Έτσι, λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Νόα, υιοθέτησαν με τη Γουανέτα ένα αγόρι, τον Τζέη. Ο Τζέη ήταν το μόνο παιδί των Χόιτ που έφτασε στην ενηλικίωση.
Ο δρόμος της δικαιοσύνης
Το 1985 ένας εισαγγελέας ερευνούσε μια υπόθεση φόνου που αρχικά είχε αποδοθεί σε σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου. Η δρ Λίντα Νόρτον, ιατρός-εγκληματολόγος, του είπε πως μπορεί στην περιοχή της Νέας Υόρκης να υπάρχει ένας κατά συρροήν δολοφόνος. Είχε καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό μελετώντας την έρευνα του Steinschneider, στην οποία όμως δεν αναφέρονταν οι Χόιτ με το όνομά τους.
Μετά από έρευνα, ο εισαγγελέας βρήκε τη Γουανέτα Χόιτ το 1994. Κατά την ανάκρισή της από αστυνομικούς τελικά ομολόγησε: είχε δολοφονήσει τα παιδιά της με ασφυκτικό θάνατο. Ως αιτία της αποτρόπαιας πράξης της προέβαλε το κλάμα των μωρών: δεν άντεχε να το ακούει.
Η τιμωρία
Το 1995 η Γουανέτα Χόιτ καταδικάστηκε σε 75 χρόνια φυλάκιση, 15 χρόνια δηλαδή για κάθε έναν από τους φόνους. Καθώς βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία και με την υγεία της καταβεβλημένη, πέθανε στη φυλακή το 1998. Σύμφωνα με το νόμο της Νέας Υόρκης, επειδή πέθανε πριν την έφεσή της, απαλλάχθηκε μετά θάνατον από όλες τις κατηγορίες.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
Waneta Ethel Hoyt, ανακτήθηκε από: https://murderpedia.org/female.H/h/hoyt-waneta.htm
Waneta Hoyt and the Doctor who Protected a Serial Killer, ανακτήθηκε από: https://medium.com/new-york-voice/waneta-hoyt-and-the-doctor-who-protected-a-serial-killer-65c6303a614c
The Most Evil Mother of All Time: Waneta Hoyt, ανακτήθηκε από: https://www.stayathomemum.com.au/true-crime-series/the-most-evil-mother-of-all-time-waneta-hoyt/
