Όσο η τεχνολογία κάνει βήματα μπροστά, η ιδιωτικότητα κάνει βήματα πίσω. Πόσο ευάλωτα είναι τα προσωπικά μας δεδομένα στο διαδίκτυο; Υπάρχει έστω και κάτι που μένει κρυφό; Μπορεί κανείς να έχει μια διαδικτυακή προσωπική ζωή;
Σε αυτόν τον, τεχνολογικά άρτιο, νέο κόσμο ο κάθε ένας από εμάς δέχεται επανειλημμένες εισβολές στα προσωπικά δεδομένα. Βέβαια, η εισβολή αυτή μπορεί να είναι είτε καλόβουλη είτε κακόβουλη. Για παράδειγμα, η Google και το Facebook έχουν μια κάποια πρόσβαση στις αναζητήσεις που κάνουμε μέσω του Ίντερνετ ώστε να προσαρμόζουν καλύτερα, βάσει των θέλω μας, τα αποτελέσματα που βλέπουμε στην οθόνη του υπολογιστή μας. Είναι σαφές πως ιδιωτικότητα και ασφάλεια πάνε μαζί. Αν κάτι δεν είναι ασφαλές, πώς μπορεί να μείνει απόρρητο, αν κάποιος το επιθυμήσει να μην μείνει;
Και αν εταιρείες σαν και αυτές χρησιμοποιούν τα δεδομένα μας προκειμένου να μας παρέχουν μια καλύτερη και πιο εξατομικευμένη εμπειρία, τότε τι συμβαίνει με τους χάκερς; Και δεν μιλάμε μόνο για τους ερασιτέχνες χάκερς. Ζούμε σε έναν κόσμο που τα πάντα είναι συνδεδεμένα. Μυστικές υπηρεσίες ενός κράτους εισβάλουν στα δεδομένα άλλου κράτους ή ακόμη και σε λογαριασμούς πολιτικών και οργανώσεων. Και οι συνέπειες της διαρροής μπορούν να είναι από μικρών έως τεραστίων διαστάσεων. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα Wikileaks, τον επηρεασμό των Αμερικάνικων εκλογών, την παραβίαση εκατομμυρίων λογαριασμών που ανακοίνωσε με λύπη η Yahoo. Ποιος εμποδίζει αυτούς τους ερασιτέχνες ή επαγγελματίες να ακολουθούν κρυφά τη ζωή σου στο Ίντερνετ;
Είναι γεγονός πως η παραβίαση των δεδομένων μας, με δόλο ή χωρίς, είναι πλέον εύκολη υπόθεση. Από τις χιλιάδες φωτογραφίες που εκλάπησαν από προσωπικούς λογαριασμούς διάφορων celebrities μέχρι και το χακάρισμα λογαριασμού στο twitter που διατηρεί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Επιτήδειοι έγραψαν «Γεια σε όλους. Καλέστε με στο τηλέφωνο της δουλειάς. Έχω μερικές ερωτήσεις». Και αν αυτή η περίπτωση δεν αποδείχθηκε «ζημιογόνα» για τον Έλληνα αθλητή, η επόμενη μπορεί να είναι.
Και η παραβίαση περνάει σε άλλο επίπεδο όταν ο Ντόναλντ Τραμπ τη νομιμοποιεί στην Αμερική. Λίγες μέρες πριν, ο πρόεδρος των ΗΠΑ υπέγραψε το ψήφισμα που αφήνει πλέον ελεύθερους τους παρόχους του Διαδικτύου να συλλέγουν, να μοιράζουν και να πουλάνε ανενόχλητοι προσωπικές πληροφορίες, χωρίς να ζητάνε την άδεια των Αμερικανών πολιτών. Πληροφορίες όπως, οι αναζητήσεις από τους browsers, οι τοποθεσίες που επισκέφτηκε ο χρήστης, με ποιους αντάλλαξε email τείθονται ελεύθερα στη διάθεση διαφόρων εταιρειών προκειμένου να προσαρμόσουν καλύτερα το μάρκετινγκ τους. Οι εταιρείες αυτές θα έχουν πλέον τόνους προσωπικών δεδομένων τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν. Ακόμη πιο εύκολη λεία για τους επίδοξους χάκερς, που θα έχουν την τύχη να βρουν τεράστιες ποσότητες πληροφοριών σε μια μόνο βάση δεδομένων. Και αν το παρόν ψήφισμα ισχύει μόνο για την Αμερική προς το παρόν, ποιος μας εγγυάται πως δεν θα έρθει και στην Ευρώπη;
Στη σημερινή εποχή, η πληροφορία είναι το μεγαλύτερο όπλο. Η αξία και η τιμή της πληροφορίας αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς και το ίδιο αυξάνεται και η ζήτηση της. Αντίδοτο απέναντι στον κυβερνο-έλεγχο των δεδομένων δεν έχει βρεθεί και δεν νομίζω να βρεθεί. Αφενός γιατί το Ίντερνετ δεν μπορεί να ελεγχθεί και αφετέρου, ακόμη και να μπορούσε να ελεγχθεί, η κερδοσκοπία έχει άλλη άποψη και είναι αντίθετη στην ιδιωτικότητα. Εκατομμύρια προσωπικές πληροφορίες ανά δευτερόλεπτο κινούνται στα σοκάκια του Διαδικτύου και είναι ευάλωτες στον οποιονδήποτε. Αν κάποιος θέλει να εισχωρήσει στη διαδικτυακή ζωή σας, να είστε σίγουροι πως δεν τον σταματάει τίποτα.
Πηγές
