Κρούσματα βίας στα γήπεδα υπήρχαν πάντα. Πάντα και παντού. Ο χουλιγκανισμός δεν είναι προϊόν Ελληνικό. Πλέον, δεν είναι καν προϊόν του ίδιου του αθλητισμού. Έχει ξεφύγει από εκεί. Όταν 30 άτομα καταστρέφουν ένα γήπεδο, οι 4 είναι αγανακτισμένοι οπαδοί. Οι υπόλοιποι είναι οι γνωστοί-άγνωστοι. Αυτοί που το βράδυ θα πάνε να σπάσουν τις πορείες και την άλλη μέρα θα βανδαλίσουν ένα μαγαζί. Πρόκειται για ανθρώπους δίχως ιδεολογία, συμφέροντα και αντιλήψεις. Άνθρωποι που τη μία μέρα καταστρέφουν το ένα γήπεδο και την άλλη μέρα το άλλο. Αυτή είναι η δουλειά τους. Εφόσον ο ίδιος ο φίλαθλος κόσμος δεν μπορεί να τους καταδείξει, κάποιος πρέπει να το κάνει.
Ο ρόλος του κράτους
Εφόσον τα πάντα υπολειτουργούν σε αυτή τη χώρα, ο αθλητισμός δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Στην καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα το κράτος έχει πρωτεύοντα ρόλο. Η λύση δεν είναι άλλη από το ηλεκτρονικό εισιτήριο. Οι διαδικασίες για τη θεσμοθέτηση του είχαν ξεκινήσει εδώ και χρόνια αλλά ακόμη τίποτα. Παράλληλα, η πολιτεία θα πρέπει να δώσει περισσότερες ευθύνες στην αστυνομία. Θυμάμαι, όταν έδειχνε η τηλεόραση τα επεισόδια στα γήπεδα, κάφρους να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τους αστυνομικούς και να καταστρέφουν ανελέητα ότι βρίσκουν στο δρόμο τους. Και θυμάμαι πως οι αστυνομικοί τους έδιωχναν ή τους χτυπούσαν με τα γκλομπ για να φύγουν. Και αναρωτιέμαι: γιατί δεν τους πιάνουν; γιατί τους στέλνουν πίσω αντί να τους συλλαμβάνουν; Και τους ελάχιστους που συλλαμβάνουν, τι γίνεται με αυτούς και πόσοι βρίσκονται τώρα εκεί που ανήκουν, στη φυλακή; Αυτή η ατιμωρησία πρέπει να σταματήσει. Οι ποινές πρέπει να εφαρμόζονται και οι παραβάτες να τιμωρούνται. Και οι ποινές πρέπει να είναι σκληρές είτε αφορά πρόσωπα είτε ομάδες. Γιατί οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες την επόμενη μέρα είναι στον δρόμο, έτοιμοι να συνεχίσουν το «έργο» τους. Αλλά θα μου πείτε, όταν οι ίδιοι οι παράγοντες των ομάδων διαφεύγουν από τη δικαιοσύνη, ποιος θα ασχοληθεί με τα ανθρωπάκια;
Υπάρχουν και άλλα μέτρα τα οποία μπορεί να πάρει το κράτος. Όπως, η απαγόρευση της πώλησης αλκοόλ στην περιοχή γύρω από το γήπεδο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος ενός αγώνα. Δεν χρειάζεται να επισημάνω τον ρόλο του αλκοόλ σε παραβατικές συμπεριφορές. Νομίζω πως με τα παραπάνω μέτρα, η πολιτεία μπορεί να κάνει σημαντική πρόοδο στην πάταξη τις βίας στα γήπεδα. Τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου, αφού είναι ανίκανη να διορθώσει την βρωμιά του επαγγελματικού αθλητισμού.
Ο ρόλος των ομάδων και των παιχτών
Μόνες τους οι ομάδες δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα, χωρίς πίεση από το κράτος. Ο ίδιοι οι σύλλογοι βρίσκονται σε εξάρτηση από αυτούς τους συγκεκριμένους οπαδούς. Η ίδια η ομάδα ξέρει ποιοι είναι και μπορεί να τους σταματήσει. Αλλά δεν θέλει. Γιατί ποιος θα πηγαίνει μετά στο γήπεδο; Όλα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους. Δεν καταλαβαίνουν όμως πως αν διώξεις αυτή τη λέρα από το γήπεδο, δεν θα μείνει άδειο. Περισσότεροι υγιείς φίλαθλοι θα έρθουν. Περισσότερες οικογένειες και παιδιά που μέχρι τώρα ούτε από έξω δεν περνούσαν. Επίσης, οι ομάδες πρέπει να σταματήσουν να βγάζουν φανατισμένες ανακοινώσεις που το μόνο που κάνουν είναι να δυναμιτίζουν το κλίμα και να «πουλάν οπαδιλίκι». Μην ξεχνάμε πως ο αθλητισμός είναι θέαμα (έτσι υποτίθεται δηλαδή). Όπως θέαμα είναι και μια θεατρική παράσταση. Και οι παίχτες είναι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του θεάματος. Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν κατακρίνει δημόσια όταν γίνονται επεισόδια. Παίρνουν τα λεφτά τους και δεν τους καίγεται καρφί. Λες και λίγες φορές κινδύνεψαν οι ζωές συναδέλφων τους. Ανέχονται να δουλεύουν σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας.
Υ.Γ. Θα μπορούσα να γράφω ώρες ολόκληρες για μέτρα για την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα. Στο πρόβλημα αυτό ισχύει όσο τίποτα άλλο το: δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δεν θέλω. Πρώτος στόχος δεν πρέπει και δεν μπορεί είναι η πάταξη της βίας, αλλά η κινητοποίηση του κράτους και η ισχυρή πολιτική βούληση. Γιατί είναι άδικο να μιλάμε για μέτρα, αν δεν υπάρχει βούληση. Και είναι άδικο να μιλάμε για μέτρα, όταν δεν υπάρχει θέληση για τήρηση τους. Ο αθλητισμός ανήκει στον φίλαθλο, σε αυτόν που τον αγαπάει. Η ομάδες βρίσκονται εκεί για εξυπηρετήσουν την αγάπη του αυτή. Και το κράτος βρίσκεται εκεί για να ελέγχει και να επιτηρεί, ώστε να υπάρχει αρμονία. Αν κάποιος από αυτούς τους 3 υφαρπάζει τις αρμοδιότητες του άλλου, τότε το πρόβλημα δεν επιδέχεται θεραπείας.
