Οι μούμιες του Guanajuato είναι μια σειρά από φυσικά μουμιοποιημένα σώματα που ενταφιάστηκαν κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας στο Guanajuato του Μεξικό το 1833. Τα ανθρώπινα σώματα υπολογίζεται ότι έχουν αποτεφρωθεί μεταξύ 1870 και 1958. Κατά την διάρκεια εκείνης της περιόδου, ίσχυε ένας τοπικός φόρος που απαιτούσε ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό για την διαρκή ταφή. Ορισμένες οικογένειες, όμως, δεν είχαν την δυνατότητα να πληρώσουν το συγκεκριμένο φόρο ταφής για να εξασφαλίσουν την διαρκή ταφή ενός αγαπημένου προσώπου. Όταν αυτό συνέβαινε, τότε γινόταν εκταφή και μερικοί -προφανώς εκείνοι στην καλύτερη κατάσταση- αποθηκεύονταν σε ένα κοντινό κτήριο. Όντας φυσικά μουμιοποιημένο και αποθηκευμένο σε ένα κτήριο, οι άνθρωποι άρχισαν να πληρώνουν για να δουν τα σώματα στα τέλη του 1800.
Σχετικά με το Μουσείο
Το Μουσείο δέχεται περισσότερους από 4.000 επισκέπτες την εβδομάδα. Πληρώνοντας εισιτήριο περίπου 2,5 ευρώ, μπαίνουν στο μουσείο για να δουν τα πιο μακάβρια εκθέματα στον κόσμο, χωρίς να διστάσουν να φωτογραφηθούν με αυτά. Στο Μουσείο βρίσκονται περισσότερα από εκατό μουμιοποιημένα ανθρώπινα πτώματα. Μέσα στις μακάβριες βιτρίνες του επιδεικνύει θύματα δολοφονιών, εγκληματίες που θάφτηκαν ζωντανοί, καθώς και βρέφη τα οποία τάφηκαν ντυμένα άγιοι, μιας και υπήρχε η πεποίθηση πως έτσι διευκολύνεται το πέρασμα τους στον παράδεισο.
Οι μούμιες έχουν χρώμα κίτρινο παλαιωμένο, σαν του πάπυρου, ενώ τα κόκκαλα τους διακρίνονται εύκολα κάτω από το στεγνό τους πια δέρμα. Παρά τα μακάβρια εκθέματα, οι ξεναγήσεις διαδέχονται η μία την άλλη κάθε περίπου δέκα λεπτά. «Τα Σαββατοκύριακα ο κόσμος είναι ακόμη περισσότερος, συνήθως τα Σάββατα η αναμονή φτάνει τη μία ώρα», εξηγεί ο Jose Martínez, που χωρίς κανένα δισταγμό πουλά ζαχαρωτά – ομοιώματα των μουμιών στην έξοδο του χώρου.
Η εξαιρετική διατήρηση των σορών οφείλεται στις μεθόδους ταφής που εφαρμόζονται στο κοιμητήριο Santa Paula, το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Παύουν να θάβονται τα πτώματα στο έδαφος, αλλά σφραγίζονται σε αεροστεγείς κρύπτες. Η έλλειψη οξυγόνου επιβραδύνει την φυσική διαδικασία της αποσύνθεσης. Οι σοροί των ανθρώπων, που δεν είχαν «άγιο θάνατο», εκτίθενται σε άλλο χώρο του μουσείου. Σε μια από τις βιτρίνες εκτίθενται τρεις μούμιες με τρομακτικές εκφράσεις, οι οποίες γίνονται αμέσως αντιληπτές. Είναι ένας άνδρας ο οποίος έχει δεχθεί θανάσιμη μαχαίρια στη κοιλιά, καθώς αναφέρεται ότι το κόψιμο είναι ορατό στο αποξηραμένο δέρμα του. Δίπλα του βρίσκεται ένας άνδρας που βρέθηκε πνιγμένος, ενώ συγκλονιστική εικόνα είναι εκείνη μιας γυναίκας που έμεινε έγκυος εκτός γάμου και θάφτηκε ζωντανή από την ίδια την οικογένεια της.
Η πρώτη μούμια στο Μουσείο
Η πρώτη μούμια για την οποία έγινε εκταφή ήταν ο Remigio Leroy, Γάλλος γιατρός που πέθανε κατά τη διάρκεια της χολέρας. Ύστερα από 20 έτη στο νεκροταφείο, το 1865, και προς έκπληξη όλων, η σορός του είχε διατηρηθεί σε τέλεια κατάσταση. Η όψη του προκάλεσε τόσο ενθουσιασμό στη μικρή πόλη, γεγονός που πυροδότησε στο κοιμητήριο, την ιδέα να συλλέξουν καλοδιατηρημένες σορούς, με σκοπό την επίδειξη τους. Έτσι, άρχισε να λειτουργεί το Μουσείο το 1950.
Το συγκεκριμένο μουσείο, μάλιστα, διαθέτει τη μικρότερη μούμια στον κόσμο. Το τεσσάρων μηνών έμβρυο μιας εγκύου που έχασε τη ζωή της εξαιτίας της χολέρας. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να το δουν μόνο μέσω του μεγεθυντικού φακού που είναι τοποθετημένος από πάνω του. Η πιο πρόσφατη, όμως, προσθήκη στο Μουσείο είναι εκείνη του μικρού Enrico, που πέθανε σε ηλικία έξι μηνών το 1999. Έχει αναδειχθεί μια από τις πιο δημοφιλής μούμιες του Μουσείου, αφού εντύπωση προξενεί η απόφαση των γονιών του να τον ντύσουν σαν Άγιο Βαρθολομαίο. Οι γονείς του, μάλιστα, επισκέπτονται ανά τακτά διαστήματα το Μουσείο, ώστε να επισκεφτούν και τον γιο τους, καθότι αδυνατούσαν να πληρώσουν τον φόρο για το νεκροταφείο.
Το μουσείο είναι ανοιχτό επτά ημέρες την εβδομάδα, αλλά κλείνει για μια μέρα κάθε δύο μήνες, ώστε να γίνεται η διατήρηση και ο καθαρισμός στις μούμιες. Τα πτώματα που είναι γυμνά, με αποξηραμένους βολβούς ματιών και ορθάνοιχτου στόματος, αποτελούν ανατριχίλα. Μάλιστα, αναφέρεται ότι υπάρχουν μεξικάνικες ταινίες τρόμου που γυρίστηκαν, χρησιμοποιώντας τις συγκεκριμένες μούμιες.
Οι εντυπώσεις
Όσο ανατριχιαστικό και τρομαχτικό μπορεί να φαίνεται σε καθένα από εμάς, στο Μεξικό έχουν διαφορετική προσέγγιση του θανάτου. Γιορτάζουν τον κύκλο της ζωής και αποδέχονται τον θάνατο ως κάτι αναπόφευκτο. Σημειώνουν μάλιστα ότι το 99% των επισκεπτών φεύγει αποκομίζοντας μια θετική εμπειρία. «Είναι τρομακτικό, νιώθω ναυτία. Είναι οι φρικτές εκφράσεις που έχουν οι μούμιες που το κάνουν τόσο τρομερό.», εξομολογείται η Περουβιανή Maria Goncalves που μάλλον προστίθεται στο 1% των επισκεπτών.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο αυτό:
Mummies of Guanajuato: Ανάκτηση από Wikipedia.com
Ξενάγηση στο πιο μακάβριο μουσείο του κόσμου: Ανάκτηση από newsbeast.gr
