Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα και μη τυποποιημένα μουσεία του κόσμου δημιουργήθηκε το 1995 και καθοδηγείται από το σύνθημα: “Θα πεθάνουμε, γιατί να μην γνωρίζουμε για το θάνατο;” Ο J. holy και ο Κ. Schulz συνέλεξαν μια μοναδική συλλογή που σχετίζεται με το αιώνιο μυστήριο του ανθρώπου (ή της μη ύπαρξης ακριβέστερα). Ακόμα και οι πιο εξοικειωμένοι με τον τρόμο και τη φρίκη, σε αυτό το μουσείο θανάτου θα εκπλαγούν από το πόσο βαθιά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη κακία και από την απόδειξη πως η ανθρώπινη ψυχή μπορεί να διεισδύσει στα πιο ανίερα επίπεδα ακολασίας.
Η ιστορία του Μουσείου του Θανάτου
Το Μουσείο του Θανάτου ιδρύθηκε το 1995 και στεγάστηκε αρχικά στην τοποθεσία του πρώτου νεκροταφείου του San Diego, ιδιοκτήτης του οποίου ήταν ο περίφημος Wyatt Earp. Το 1999, μεταφέρθηκε στην πιο πρόσφατη τοποθεσία του στο Λος Άντζελες, ένα πρώην στούντιο ηχογράφησης όπου κάποτε είχαν ηχογραφήσει εκεί και οι Pink Floyd. Στην είσοδο δέσποζε η χαρακτηριστική καγκελόπορτα με το κρανίο και τα τριαντάφυλλα.
Ο αρχικός σκοπός των ιδρυτών, J.D. Healy και Catherine Schultz, ήταν να κάνουν τους ανθρώπους να νιώσουν ευγνώμονες που ήταν ζωντανοί, να αγαπήσουν λίγο περισσότερο τη ζωή, εκθέτοντας έργα από κατά συρροήν δολοφόνους, γεγονός που έγινε και το δυνατό χαρτί της έκθεσης στις μέρες μας.
Οι ιδρυτές έφτιαξαν μια έκθεση με προσωπικά αντικείμενα, γράμματα και πίνακες που μάζεψαν από τις φυλακές της Αμερικής. Από το 1999 και έπειτα άρχισαν να αναζητούν πλέον αντικείμενα από όλο τον κόσμο. Κατάφεραν, μάλιστα, να αποκτήσουν πολλά αντικείμενα από τη διάσημη αίρεση Heaven’s Gate ύστερα από δημοπρασία που διοργάνωσε η αστυνομία. Αν και το 2001 δεν κατάφεραν να αποκτήσουν μια αυθεντική ηλεκτρική καρέκλα, υπάρχουν πολλά τρομακτικά αντικείμενα να δείτε, οπότε ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχετε πολλούς εφιάλτες μετά από την επίσκεψή σας στο Μουσείο του Θανάτου.
Τα εκθέματα του Μουσείου
Στο μουσεία αυτό θα ανακαλύψετε ότι υπάρχουν πολλοί χώροι με αποτρόπαια αντικείμενα και εκθέματα, τα οποία κυμαίνονται από φέρετρα μωρών, προσωπικά αντικείμενα διαφόρων κατά συρροήν δολοφόνων, φιλμ αυτοψίας και φρικτές φωτογραφίες θυμάτων εγκλήματος. Προσπαθήστε, όμως, να μείνετε ψύχραιμοι, καθώς σταδιακά θα ανακαλύπτετε πως αυτό το μουσείο είναι πραγματικά πολύ πιο τρομακτικό από μια ταινία τρόμου, γιατί εκεί, τα πάντα, είναι αληθινά και μας φέρνουν αντιμέτωπους με τη συνειδητοποίηση της δικής μας θνησιμότητας.
Ταυτόχρονα, το μουσείο διαιρείται σε πολλά δωμάτια. Σε μερικά, μπορείτε να δείτε παιδικά φέρετρα από διάφορες εποχές, και σε άλλα γράμματα ή εικονογραφήσεις που προηγουμένως ανήκαν στους δολοφόνους.
Θα βρείτε την ευκαιρία να απολαύσετε τα εκθέματα ενός δωματίου αφιερωμένου εξ ολοκλήρου στην ταρίχευση ζώων, ένα άλλο για τις διαδικασίες που ακολουθούν τα γραφεία τελετών στην προετοιμασία των νεκρών λίγο πριν την κηδεία, ενώ θα έχετε τη δυνατότητα να δείτε το κεφάλι του Γάλλου κατά συρροήν δολοφόνου Henri Landru. Γνωστός ως ο “Κυανοπώγων του Παρισιού” στις αρχές της δεκαετίας του 1900, δελέαζε τα θύματά του μέσω διαφημίσεων στις εφημερίδες στις στήλες ανεύρεσης ερωτικών συντρόφων, σκοτώνοντας συνολικά έντεκα άτομα – συμπεριλαμβανομένου κι ενός παιδιού.
Είναι ανοιχτό κάθε Κυριακή έως Πέμπτη από τις 11 π.μ. έως τις 8 μ.μ., τις Παρασκευές από τις 11 π.μ. έως τις 9 μ.μ. και τα Σάββατα από τις 11 π.μ. έως τις 22 μ.μ. Η είσοδος είναι 15 δολάρια. Η λήψη φωτογραφιών απαγορεύεται σε όλους τους εκθεσιακούς χώρους. Παρόλο που χρειάζεται περίπου μία ώρα για να εξερευνηθεί όλο το μουσείο, οι επισκέπτες μπορούν να παραμείνουν παραπάνω εφ’ όσον το επιθυμούν.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
“Μουσείο του Θανάτου”: ξενάγηση στη μεγαλύτερη έκθεση μακάβριας τέχνης, ανακτήθηκε από: https://www.nyctophilia.gr/%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3/ (τελευταία πρόσβαση 24.4.21)
Μουσείο του Θανάτου Λος Άντζελες. Ανατριχιαστικά και τρομακτικά μουσεία από διάφορα μέρη του πλανήτη, ανακτήθηκε από: https://ilovs.ru/el/semya/muzei-smerti-los-andzheles-zhutkie-i-pugayushchie-muzei-iz-raznyh-ugolkov-planety.html (τελευταία πρόσβαση 24.4.21)
