Η χρήση συγκεκριμένων λέξεων πολλές φορές πληγώνει και ευαισθητοποιεί κάποιους ανθρώπους, ενώ κάποιους άλλους τους αφήνει αδιάφορους. Αρκετές φορές οι λέξεις αυτές χρησιμοποιούνται για την ευκολότερη συνεννόηση και επικοινωνία με άλλους ανθρώπους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι «ακούγονται» το ίδιο και σε άλλους. Εκείνοι που έχουν ζήσει αυτές τις εμπειρίες μπορούν να αισθανθούν πλήρως τον πόνο και την ταπείνωση που σχετίζεται με ορισμένες λέξεις. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ορισμένες λέξεις φέρουν πάντα ένα βαρύ φορτίο μαζί τους. Η απλή επίκλησή τους μπορεί να φέρει οδυνηρές αναμνήσεις, θαμμένες βαθιά στη μνήμη. Κάθε λέξη σημαίνει και κάτι διαφορετικό στον άνθρωπο που την ακούει, ειδικά εάν έχει μεγάλη σημασία για εκείνον.
Ο ρόλος της αναδρομικής μνήμης
Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων θα ήταν πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη, χωρίς αναδρομική μνήμη. Οι αναμνήσεις μας, μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον ή να βιώσουμε ασυμβίβαστες διαφορές.“Κάθε δυσάρεστη λέξη που λέμε ενώνει προτάσεις, στη συνέχεια παραγράφους, σελίδες και μανιφέστα και καταλήγει να σκοτώνει τον κόσμο”, δήλωσε ο διασκεδαστής Gregory Charles σε ένα tweet, επικαλούμενος τον πατέρα του, ύστερα από την επίθεση στο Μεγάλο Τζαμί στην πόλη του Κεμπέκ το 2017. Αυτή η ιδέα που εκφράζεται εδώ με συγκεκριμένο τρόπο, ορίζεται από ειδικούς στην ανάλυση του λόγου από την έννοια της συνομιλίας.
Το νόημα και η σημασία κάθε λέξης
Οι λέξεις διατηρούν την δική τους έννοια, η οποία όμως έννοια δεν παύει να είναι διαφορετική στον καθένα από εμάς. Ας πάρουμε την λέξη «αγάπη» ως παράδειγμα. Για όσους ήταν πάντα ευτυχισμένοι και εισέπραξαν αληθινή αγάπη, η λέξη αυτή θα έχει μια θετική χροιά. Αλλά για εκείνους που έχουν βιώσει απογοητεύσεις και πίκρες στην αγάπη, θα έχει μια αρνητική χροιά. Για να κατανοήσουμε καλύτερα, μπορούμε επίσης να σκεφτούμε τη λέξη χόκεϊ. Όταν ένα άτομο δεν είναι εξοικειωμένο με τα ήθη της βορειοαμερικανικής κοινωνίας παρακολουθεί ένα παιχνίδι χόκεϊ μεταξύ των Montreal Canadiens και των Boston Bruins, βλέπει ανθρώπους ζεστά ντυμένους που γλιστρούν ευκίνητα στον πάγο και ανταγωνίζονται για ένα δίσκο χρησιμοποιώντας ράβδους.
Τότε το νόημα χάνεται, και μένει μόνο η λέξη. Αλλά ο Quebecer, ο οποίος έχει ήδη δει τους Canadiens και τους Bruins να παίζουν, ο οποίος γνωρίζει το πιθανό αποτέλεσμα κάθε παιχνιδιού, τα στατιστικά των παικτών και τις συνέπειες κάθε χειρονομίας – περιμένει εν αναμονή. Ένας ενημερωμένος θεατής παρακολουθεί το παιχνίδι, αλλά ταυτόχρονα αξιολογεί και όλα τα προηγούμενα παιχνίδια που έχει δει. Αυτή η «πολυεπίπεδη» άποψη μπορεί να παρομοιαστεί ως ομιλία.
Το 2014, όταν ο επιχειρηματίας και πρώην πολιτικός Pierre Karl Peladeau σήκωσε την γροθιά του και φώναξε ότι ήθελε να κάνει το Québec χώρα, προκάλεσε κατακραυγή. Ενώ ένας ανενημέρωτος θεατής μπορεί να εκπλαγεί από την αναταραχή που προκλήθηκε από αυτή τη δήλωση, άλλοι το είδαν ως ηχώ της κραυγής του στρατηγού Charles De Gaulle για το “Vive le Québec libre”, που φώναξε από το μπαλκόνι του Δημαρχείου του Μοντρεαλ το 1967. Όπως και να έχει, μερικές λέξεις φέρουν το φορτίο τους. Βάζοντας τον εαυτό μας στη θέση του κοινού είναι το κλειδί για τη καλή επικοινωνία. Η κατανόηση πρώτα και η αποδοχή ότι κάθε άτομο μπορεί να αντιληφθεί τις λέξεις διαφορετικά, μπορεί να βοηθήσει στη καθιέρωση του διαλόγου.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκε σε αυτό το άρθρο:
Why some words hurt some people and not others. Aνακτήθηκε από https://www.google.com/amp/s/theconversation.com/amp/why-some-words-hurt-some-people-and-not-others-152159 (τελευταία πρόσβαση 20.02.21)
