Harriet Tubman
Η Araminta Harriet Ross, γνωστή ως Harriet Tubman, γεννήθηκε στην κομητεία Dorchester του Maryland και η χρονολογία γέννησής της υπολογίζεται μεταξύ του 1820 και 1825, χωρίς ακρίβεια. Η Harriet γεννήθηκε από σκλάβους έγχρωμους γονείς και η ίδια υπηρέτησε ως σκλάβα, καθότι ανήκε στο ίδιο αφεντικό που ανήκε και η μητέρα της. Αφού η ίδια απέδρασε και κέρδισε την ελευθερία της, βοήθησε να ελευθερωθούν τριακόσια άτομα, συμπεριλαμβανομένων των γονιών και των αδερφών της.
Η Harriet Tubman γεννήθηκε μέσα στο καθεστώς δουλείας και τα τραύματα, σωματικά και ψυχολογικά, από τα οποία επιβίωσε, τη σημάδεψαν για την υπόλοιπη ζωή της. Στην πορεία της ζωή της, η Harriet, ανακάλεσε τραυματικές μνήμες από την παιδική και την εφηβική της ζωή. Θυμόταν ότι είχε μαστιγωθεί έως και πέντε φορές πριν το πρωινό, ενώ ένας επιστάτης, ρίχνοντάς της ένα πολύ βαρύ αντικείμενο, της προκάλεσε μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη˙ υπέφερε από δυνατούς πονοκεφάλους, επιληπτικές κρίσεις και ναρκοληπτικά επεισόδια για το υπόλοιπο της ζωής της. Συχνά, είχε όνειρα τα οποία απέδιδε σε θρησκευτικές εμπειρίες.
Αφού δραπέτευσε από το καθεστώς δουλείας το 1849, κατευθυνόμενη προς τη Φιλαδέλφεια, αφιέρωσε τη ζωή της στην αποκατάσταση των αδερφών της και την απελευθέρωση της μαύρης φυλής. Η Harriet Tubman, χρησιμοποιώντας τη διαδρομή του Underground railroad, οδήγησε πάνω από τριακόσια άτομα, προς την ελευθερία των βόρειων πολιτειών. Το Underground Railroad, ήταν ένα δίκτυο μυστικών διαδρομών με «ασφαλή σπίτια» και σημεία, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την απελευθέρωση σκλάβων πριν το Αμερικανικό Εμφύλιο. Η Harriet έκανε δεκαεννέα διαδρομές προκειμένου να ελευθερώσει τους σκλάβους, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια της ζωή. Ο σύζυγό της, παρότι ελεύθερος, δεν δέχθηκε να την ακολουθήσει στην πορεία προς την απελευθέρωση.
Στην μακρόχρονη προσπάθειά της, η Harriet Tubman ήρθε αντιμέτωπη με πολλά εμπόδια. Οπλοφορούσε και δεν είχε διστάσει να απειλήσει σκλάβους που λιποτακτούσαν στη διαδρομή της απελευθέρωσης, καθώς κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο την αποστολή. Ο νόμος Fugitive Slave που επιβλήθηκε στις βόρειες, κατά τα άλλα ελεύθερες πολιτείες, οδήγησε τη Harriet, σε επαναπροσδιορισμό της διαδρομής. Σύμφωνα με το νόμο, οι φυγάδες σκλάβοι που πιάνονταν στις βόρειες πολιτείες, θα επέστρεφαν εκεί όπου ανήκαν, ανεξάρτητα από τη νομοθεσία της πολιτείας αυτής. Πλέον, όλοι μέσω του Underground Railroad, οδηγούνταν στο Καναδά, όπου η δουλεία απαγορευόταν κατηγορηματικά.
Η Harriet Tubman συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες της ανθρωπότητα και κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου και έχασε τη ζωή της από πνευμονία το 1913, σε ηλικία ενενήντα-τριών ετών, ενώ στο πλευρό της ήταν η οικογένεια και οι φίλοι της.
“When I found I had crossed that line, I looked at my hands to see if I was the same person. There was such a glory over everything; the sun came gold through the trees, and over the fields, and I felt like I was in heaven”
Πηγές:
«Harriet Tubman Biography (c. 1820 –1913)». Ανακτήθηκε από: https://www.biography.com/activist/harriet-tubman (Τελευταία πρόσβαση 8/12/2019)
“Underground Railroad”. Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/wiki/Underground_Railroad (Τελευταία πρόσβαση 8/12/2019)
