Στο στρατιωτικό κοιμητήριο της Τσατανούγκα του Τενεσί βρίσκεται- μεταξύ άλλων- ένας τάφος στον οποίο εκτός από το όνομα Ντέσμοντ Τ. Ντός και τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου είναι χαραγμένη και η πληροφορία πως ο νεκρός τιμήθηκε με το Μετάλλιο Τιμής μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο επισκέπτης που δεν έχει εντρυφήσει στην αμερικανική ιστορία εκείνης της περιόδου θα τον προσπεράσει αγνοώντας πως ο παρασημοφορημένος νεκρός εκτός από το ότι ανήκε στους λίγους που τιμήθηκαν μ’ αυτό το μετάλλιο (μόλις 431 στα 16 εκ. στρατιώτες), είχε ένα ακόμη πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: ήταν αντιρρησίας συνείδησης.
Ο Ντέσμοντ Τόμας Ντος γεννήθηκε στο Λίντσμπουργκ της Βιρτζίνια στις 7 Φεβρουαρίου 1919. Ο πατέρας του, Γουίλιαμ Τόμας Ντός ήταν βετεράνος του Α’ Π.Π. που εργαζόταν ως ξυλουργός και η μητέρα του, Μπέρθα Όλιβερ Ντός ήταν μια γυναίκα που η μόνη της έννοια ήταν η διεύθυνση του σπιτικού της και η φροντίδα του συζύγου και των παιδιών. Αυτό αν και ακούγεται απλό και ίσως ανιαρό, δεν ήταν έτσι για την κυρία Ντός. Ο αλκοολικός σύζυγός της ξεσπούσε συχνά στην οικογένειά του και το μόνο καταφύγιο της Μπέρθα ήταν η προτεσταντική εκκλησία (μάλιστα ανήκε στους Ατβεντιστές της Έβδομης Ημέρας. Χαρακτηριστικό τους είναι η προσήλωση στις Δέκα Εντολές και η αργία του Σαββάτου). Προσπαθώντας να κρατήσει το μικρό Ντέσμοντ όσο πιο κοντά γινόταν σ’ αυτό που η ίδια θεωρούσε ηθικό και καλό, κόλλησε δίπλα από το κρεβάτι του εικονογραφημένες τις Δέκα Εντολές, ώστε να μην παραστρατήσει ποτέ ο γιος της. Δίπλα από την εντολή «Ου φονεύσεις» βρισκόταν η εικόνα του αδελφοκτόνου Κάιν. Ερμηνεύοντας το τρομερό μήνυμα, ο μικρός Ντέσμοντ ορκίστηκε να μην σκοτώσει ποτέ συνάνθρωπό του. Η κήρυξη του πολέμου βρήκε τον Ντέσμοντ Ντός να εργάζεται σε ναυπηγείο. Έδωσε στη αποστροφή του για τη βία νέα εικόνα: την αντέστρεψε σώζοντας αντί να σκοτώνει! Έτσι υπηρέτησε ως νοσηλευτής στη νήσο Γκουάμ και στις Φιλιππίνες. Η επιμονή του να μην κρατά όπλο προκάλεσε τη χλεύη και την οργή των υπόλοιπων στρατιωτών και των ανωτέρων του. Βασανιστήρια και ξύλο δε λύγισαν τον Ντός.
Το Μάιο του 1945 βρέθηκε στην Ιαπωνία. Στη μάχη της Οκινάουα οι απώλειες των Αμερικανών έφτασαν τις 65.000! Ο Ντέσμοντ Ντός δε λογάριασε ούτε στιγμή την προσωπική του ανάπαυση δουλεύοντας στα χειρουργεία νυχθημερόν σώζοντας 75 ανθρώπους. Η ανταμοιβή του; Ένα σπασμένο χέρι και τραυματισμοί από θραύσματα χειροβομβίδας. Μετά τη λήξη του πολέμου έγινε ήρωας. Ο Πρόεδρος Τρούμαν τον τίμησε με το Μετάλλιο Τιμής λέγοντάς του: «Αυτή η τιμή ξεπερνάει το αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ».
Ο Ντέσμοντ Ντός παντρεύτηκε 2 φορές. Η πρώτη του γυναίκα, Ντόροθι Ντός, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε ηλικία 71 ετών ενώ η δεύτερή του σύζυγος, Φράνσις Μέι Ντός πέθανε το 2009. Ο ίδιος δεν κατάφερε να θεραπευτεί πλήρως από την φυματίωση από την οποία προσεβλήθη το 1946 και που έγινε τελικά η αιτία θανάτου του στις 23 Μαρτίου 2006. Σήμερα το Ίδρυμα Ντέσμοντ Ντός διατηρεί τη μνήμη του.
