«Η Μικρή Γοργόνα» γράφτηκε το 1836 από το Hans Christian Andersen και εκδόθηκε στην Κοπεγχάγη το 1837 από τον C.A. Reitzel. Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά παραμύθια παγκοσμίως και ένα από τα πιο σκοτεινά έργα του Andersen. H εκδοχή της Disney, κρατάει σταθερό τον πυρήνα της ιστορίας του παραμυθιού, δηλαδή τον εξανθρωπισμό της γοργόνας και την απώλεια της πολύτιμης φωνής της για χάρη του πρίγκιπα, ενώ μετατρέπει το γλυκόπικρο τέλος του Andersen σε έναν ευοίωνο επίλογο που θέλει τη Μικρή Γοργόνα να παντρεύεται τον πρίγκιπα και οι δυο τους να ζουν ευτυχισμένοι στον ανθρώπινο κόσμο.
Συχνά οι ιστορίες με Happy End, συγκεντρώνουν περισσότερους οπαδούς και δη όταν πρόκειται για παιδικό παραμύθι, το ευχάριστο τέλος προσιδιάζει περισσότερο στην παιδική αθωότητα. Ωστόσο η αυθεντική εκδοχή της Μικρής Γοργόνας, μπορεί να μας προσφέρει περισσότερα διδάγματα και εικόνες της πραγματικότητας. Οι αναλύσεις και τα συμπεράσματα σε σχέση με την ψυχολογική κατάσταση του Andersen και τις εσωτερικές του αναζητήσεις ποικίλουν. Επιπρόσθετα αυτή η τόσο ρεαλιστική ιστορία, αν εξαιρέσουμε το παραμυθικό στοιχείο της ύπαρξης των θαλάσσιων πλασμάτων, συχνά απεικονίζει την κοινωνία του σήμερα, του χθες και ενδεχομένως του αύριο.
Στο στόχαστρο της ιστορίας βρίσκεται μία νεαρή γοργόνα, η οποία ξεχωρίζει από τις αδερφές της στην ομορφιά και τις χάρες, καθώς και στα μελλοντικά «θέλω». Όπως ακριβώς και οι αδερφές της, η μικρή γοργόνα αποκτά το δικαίωμα να ανέβει στην επιφάνεια της θάλασσας στα δεκαπέντε της χρόνια. Πριν φθάσει στην ηλικία αυτή η μικρή γοργόνα είναι η μόνη από τις αδερφές της που επιθυμεί διακαώς να αντικρίσει τον κόσμο των ανθρώπων και τους ίδιους του θνητούς, αφού προσδοκά να αποκτήσει μία αθάνατη ψυχή, την οποία οι γοργόνες δυστυχώς δεν μπορούν να έχουν. Η Μικρή Γοργόνα αφού αποκτά το δικαίωμα να ανέβει στη στεριά, την πρώτη της νύχτα στον ανθρώπινο κόσμο συναντά έναν γοητευτικό πρίγκιπα, τον οποίο σώζει από τα κύματα, ενώ τα κύματα απειλούν να τσακίσουν το καράβι του και εν τέλει τον ερωτεύεται.
Η μετέπειτα θυσία της Μικρή Γοργόνας δεν διαφέρει σε τίποτα από πολλές γυναίκες σήμερα που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τον τρόπο ζωής τους, προκειμένου να ακολουθήσουν έναν μεγάλο έρωτα. Ενώ, η εικόνα αυτή της Μικρής Γοργόνας ή των σημερινών γυναικών, θα λέγαμε ότι είναι απόδειξη της θυματοποίησης που επιφέρει η πατριαρχική κοινωνία, πολύ δύσκολα κρίνουμε τα υλιστικά και ωφελιμιστικά αίτια κάποιων γυναικών που επιλέγουν την «υποταγή». Η Μικρή Γοργόνα θυσιάζει την υπέροχη, μοναδική φωνή της και την ελευθερία της θάλασσας, ωστόσο πολλές γυναίκες επιλέγουν να θυσιάσουν τον πρότερο τρόπο ζωής τους, προκειμένου να αποκατασταθούν οικονομικά. Σε αυτό το σημείο, ας τονίσουμε ότι ο έγγαμος βίος και η ανατροφή των παιδιών είναι σπουδαίες περιστάσεις για τη ζωή μιας γυναίκας και ουδεμία σχέση έχουν με την απαίτηση ενός εξωφρενικού lifestyle.
Στη συνέχεια της ιστορίας, η Μικρή Γοργόνα πραγματοποιεί το όνειρό και με τη βοήθεια του μαγικού φίλτρου βρίσκεται στο πλάι του αγαπημένου της. Οι στιγμές «βωβού» έρωτα της Μικρής Γοργόνας και του πρίγκιπα λαμβάνουν τέλος, όταν ο πρίγκιπας αναγκάζεται να παντρευτεί, ενώ δηλώνει ερωτευμένος μόνο με την κοπέλα που τον είχε σώσει από την καταιγίδα αγνοώντας ότι επρόκειτο για τη μικρή γοργόνα. Μετά την συνάντηση με την υποψήφια πριγκίπισσα, ο πρίγκιπας συνειδητοποιεί ότι η νύφη που το υποδεικνύουν οι γονείς του είναι η κοπέλα που τον έσωσε από πνιγμό και έτσι αποφασίζει γεμάτος ευχαρίστηση και έρωτα να την παντρευτεί. Κάτι τέτοιο σήμαινε το θάνατο της μικρής γοργόνας.
Το αυθεντικό φινάλε του Andersen, εμπεριέχει τη μεγαλύτερη εκδήλωση θυσίας από την πλευρά της γοργόνας, η οποία αρνείται να σκοτώσει τον πρίγκιπα και την πριγκίπισσα και επιλέγει τα θάνατο. Με αυτήν την πράξη η γοργόνα καθαίρεται και αποκτά αθάνατη ζωή αφού γίνεται «αδελφή του αέρα», «εξαργυρώνοντας» τις καλές και αγαθές της πράξεις.
Αυτό το άδοξο πλην «καθαρό» τέλος της Μικρή Γοργόνας αποτελεί τη υπέρτατη υπεροχή της ταπείνωσης. Ταυτόχρονα, μας υπενθυμίζει ότι στη ζωή η ευτυχία είναι σχετική, μιας και η μικρή γοργόνα δεν παντρεύτηκε τον αγαπημένο της πρίγκιπα, αλλά κέρδισε την αθάνατη ψυχή που τόσο επιθυμούσε.
«Τα παραμύθια γράφονται για να κοιμούνται τα παιδιά και να ξυπνάνε οι ενήλικες» Hans Christian Andersen
Πηγές άρθρου:
“Little Mermaid, Analyzed
Another Hans Christian Andersen fairy tale analysis that is somewhat more familiar
by Concetta Frawley ” ανακτήθηκε από: https://www.theodysseyonline.com/little-mermaid-analysis
“The Little Mermaid” ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/wiki/The_Little_Mermaid
