Διατροφικές διαταραχές: Μία επισκόπηση

Το παρόν άρθρο, με τίτλο Διατροφικές διαταραχές: Μία επισκόπηση, θα παρουσιάσει τα ευρήματα μίας πρόσφατης ανασκόπησης της βιβλιογραφίας των διατροφικών διαταραχών.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι διατροφικές διαταραχές επηρεάζουν το 2-5% των ατόμων και είναι πιο συχνές στις γυναίκες παρά στους άνδρες. Οι πιο συχνές διατροφικές διαταραχές περιλαμβάνουν τη νευρική ανορεξία, τη νευρική βουλιμία, τη διαταραχή υπερφαγίας και τη διαταραχή αποφευκτικής/περιοριστικής πρόσληψης τροφής. Αυτές οι διαταραχές μπορεί να σχετίζονται με αλλαγές στο βάρος, ανωμαλίες ηλεκτρολυτών (π.χ., υπονατριαιμία, υποκαλιαιμία), βραδυκαρδία, διαταραχές στις αναπαραγωγικές ορμόνες (π.χ., μειωμένα επίπεδα οιστραδιόλης στις γυναίκες) και μειωμένη οστική πυκνότητα. Οι θεραπείες πρώτης γραμμής για τις διατροφικές διαταραχές περιλαμβάνουν τη διατροφική υποστήριξη, την ψυχοθεραπεία και τη φαρμακοθεραπεία.

Το DSM-5 περιγράφει 3 συχνές και καλά χαρακτηρισμένες διατροφικές διαταραχές (νευρική ανορεξία, νευρική βουλιμία και διαταραχή υπερφαγίας). Η διαταραχή αποφευκτικής/περιοριστικής πρόσληψης τροφής (ARFID), που ορίστηκε για πρώτη φορά από το DSM-5 το 2013, περιγράφεται λιγότερο καλά.

Οι διατροφικές διαταραχές εμφανίζονται παγκοσμίως σε άτομα κάθε φυλετικής και εθνοτικής καταγωγής. Οι κοινωνικοπολιτισμικές στάσεις σχετικά με την αδύνατη εμφάνιση έχουν συσχετιστεί με τη σωματική δυσαρέσκεια και με διαταραγμένες διατροφικές συμπεριφορές μεταξύ των εφήβων σε πολλές χώρες.

Advertising

Advertisements

Η διαταραχή της υπερφαγίας, η νευρική βουλιμία και η νευρική ανορεξία υπολογίζεται ότι επηρεάζουν περίπου 1,5 εκατομμύρια, 500,000 και 175,000 ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντίστοιχα. Οι διατροφικές διαταραχές έχουν τόσο γενετικούς όσο και περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου. Μελέτες διδύμων μεγάλης κλίμακας υποδεικνύουν μια γενετική ευαισθησία στις διατροφικές διαταραχές, με ποσοστά κληρονομικότητας (τα ποσοστά κυμαίνονται από 0 [χωρίς γενετική συμβολή] έως 1 [100% γενετική]) από:

0,38 έως 0,74 για τη νευρική ανορεξία
0,55 έως 0,62 για τη νευρική βουλιμία
0,39 έως 0,45 για τη διαταραχή υπερφαγίας.

Διαβάστε επίσης Αθλητική ψυχολογία: συνοχή ομάδας και ικανοποίηση

Ο υποσιτισμός και το άγχος της ζωής που προκύπτουν από την κύηση στην εφηβεία μπορεί να αλληλεπιδράσουν με τη γενετική ευαισθησία στην ανάπτυξη αυτών των διαταραχών.

Τα άτομα με νευρική ανορεξία, νευρική βουλιμία και διαταραχή υπερφαγίας έχουν υψηλά ποσοστά κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της ζωής τους:

76,3% για τη νευρική βουλιμία
65,5% για τη διαταραχή υπερφαγίας
49,5% για τη νευρική ανορεξία &
υψηλότερα ποσοστά απόπειρας αυτοκτονίας σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς διατροφικές διαταραχές.

Η νευρική ανορεξία σχετίζεται με ποσοστό θνησιμότητας 5,1 θανάτων ανά 1.000 άτομα-έτη, σχεδόν 6 φορές υψηλότερο ποσοστό από αυτό των ατόμων της ίδιας ηλικίας χωρίς νευρική ανορεξία.
Το 25% των θανάτων μεταξύ των ατόμων με νευρική ανορεξία οφείλεται σε αυτοκτονία.
Οι θεραπείες πρώτης γραμμής για τις διατροφικές διαταραχές περιλαμβάνουν τη διατροφική υποστήριξη, την ψυχοθεραπεία και τη φαρμακοθεραπεία.
Οι θεραπείες που εστιάζουν στη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της γνωστικής συμπεριφορικής θεραπείας, μπορεί να είναι αποτελεσματικές, ειδικά για τη νευρική βουλιμία και τη διαταραχή υπερφαγίας.
Οι νέοι με νευρική ανορεξία επωφελούνται από την οικογενειακή θεραπεία με γονική επίβλεψη της διατροφής, με αποτέλεσμα ποσοστό ύφεσης στους 6 έως 12 μήνες 48,6% έναντι ποσοστού ύφεσης 34,3% των ατόμων που έλαβαν ατομική θεραπεία.
Η φλουοξετίνη και άλλα αντικαταθλιπτικά μειώνουν τα επεισόδια υπερφαγίας σε άτομα με νευρική βουλιμία, ακόμα και σε άτομα χωρίς κατάθλιψη.
Τα αντικαταθλιπτικά και το διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος λιδεξαμφεταμίνη μειώνουν τη συχνότητα υπερφαγίας στη διαταραχή υπερφαγίας σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.
Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα για τη θεραπεία της νευρικής ανορεξίας.
Άτομα με σοβαρές ιατρικές ή ψυχιατρικές επιπλοκές των διατροφικών διαταραχών, όπως η βραδυκαρδία ή η αυτοκτονία, θα πρέπει να νοσηλεύονται για θεραπεία.