Παρατηρείται στις μέρες μας όλο και πιο συχνά να γνωρίζουμε ή να συναντάμε ανθρώπους οι οποίοι χαρακτηρίζονται από ένα αίσθημα αποξένωσης από το κοινωνικό σύνολο, άλλες φορές λόγω επιλογής και άλλες εξαιτίας άλλων συνθηκών. Ωστόσο, ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαφορετικός, έχει βιώσει διαφορετικές καταστάσεις στη ζωή του, επομένως τυχαίνει να αντιμετωπίζει συναισθηματικά αλλιώς από τους υπόλοιπους ανθρώπους κάποιες συνθήκες.
Η μοναξιά, λοιπόν, είναι μια συναισθηματική κατάσταση που λίγο-πολύ είναι σε όλους τους ανθρώπους οικεία σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό. Είναι ένα συναίσθημα που είναι ικανό να εμφανιστεί στη ζωή όλων των ανθρώπων με αφορμή κάποιο δυσάρεστο πολλές φορές γεγονός: όπως για παράδειγμα την απώλεια κάποιου αγαπημένου μας προσώπου, έναν άσχημο για αδιόρθωτο καβγά, έναν χωρισμό ή ακόμη και από την αλλαγή τόπου κατοικίας και την αλλαγή των συνηθειών που είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια μας. Όλες αυτές, λοιπόν, είναι λίγες μόνο από τις καταστάσεις που μπορεί να μας οδηγήσουν στην κατάσταση της θλίψης, του πόνου, της ανάγκης για απομόνωση και να επηρεάσουν σε ένα αρκετά μεγάλο βαθμό την ψυχική μας κατάσταση για ένα μικρό ή μεγάλο διάστημα.
Το αίσθημα της μοναξιάς μπορεί να έχει άσχημες συνέπειες και επιπτώσεις σε ένα άτομο εάν διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Όπως όλοι έχει τύχει να ακούσουμε, ένα άτομο μπορεί να στραφεί σε διαδικτυακές παρέες προκειμένου να καλύψει το συναισθηματικό κενό ίσως που αισθάνεται, πράγμα το οποίο ενέχει πάρα πολλούς κινδύνους. Ακόμη, έχει παρατηρηθεί ότι αν πρόκειται για παιδιά και εφήβους, αυτή η συναισθηματική ανισορροπία μπορεί να τους στρέψει σε παρέες με παραβατικές συμπεριφορές ή αντίθετα να τους κάνει θύματα σχολικού και κοινωνικού εκφοβισμού.
Ποια είναι όμως η διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και στη μοναχικότητα; Πότε, λοιπόν, ένα άτομο χαρακτηρίζεται μοναχικό; Η μοναξιά, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, είναι μια κατάσταση που προκαλείται εξαιτίας μιας συνθήκης στη ζωή του ατόμου και αργά ή γρήγορα- εξαρτάται πάντα και από τον χαρακτήρα του εκάστοτε ατόμου- θα εξαλειφθεί και το άτομο θα ενταχθεί ξανά στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αντίθετα, η μοναχικότητα είναι μια επιλεγόμενη κατάσταση στη ζωή του ατόμου, δηλαδή ένα άτομο είναι μοναχικό από επιλογή. Δέχεται και απομονώνει τον εαυτό του από την κοινωνία γιατί τις περισσότερες φορές δε μπορεί να αφομοιώσει και να ενστερνιστεί τα πρότυπα και τις αξίες που εκείνη προβάλλει ως ορθά. Επιλέγει, επομένως, συνειδητά την αποξένωση και την απομόνωση λόγω μη προσαρμοστικότητας και μη αποδοχής των πραγμάτων. Υπάρχει η πεποίθηση και ο στιγματισμός ότι οι μοναχικοί άνθρωποι είναι αδύναμοι απέναντι στις απαιτήσεις της κοινωνίας, ωστόσο η μοναχικότητα κρύβει ένα σύνολο δυνατών και έντονα ευαίσθητων ανθρώπων.
Συνεπώς, τα άκρα δεν είναι ποτέ σωστά: οι περίοδοι μοναξιάς ή μοναχικότητας είναι αναγκαίες για τη ζωή του κάθε ανθρώπου και θα πρέπει να τις εκμεταλλεύεται προς όφελός του ωστόσο δε θα πρέπει να απομακρύνεται από το κοινωνικό γίγνεσθαι και να επιλέγει την απομόνωση.
