Στις μέρες μας, στη σύγχρονη σχολική πραγματικότητα, παρατηρείται συχνά και όλο και περισσότερο το φαινόμενο της υπερβαθμολόγησης των μαθητών. Πρόκειται για ένα φαινόμενο «πλασματικής αριστείας» μπορούμε να σημειώσουμε, καθώς οι μαθητές έχουν σταματήσει να βαθμολογούνται αντικειμενικά από τους καθηγητές, αλλά πλασματικά. Πού όμως οφείλεται το συγκεκριμένο φαινόμενο και τι συνέπειες θα έχει μελλοντικά;
Αρχικά, θα πρέπει να αναφερθούμε στο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η σχολική πραγματικότητα έχει μεταβληθεί κατά πολύ. Καθηγητές και διευθυντές σχολείων έχουν βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο σπειρών δημιουργημένων από μαθητές τους με αποτέλεσμα να φοβούνται αρκετές φορές ακόμα και για τη ζωή τους. Δυστυχώς, παρατηρούνται όλο και περισσότερες περιπτώσεις μαθητών που προέρχονται είτε από οικογένειες χωρισμένων γονιών είτε από οικογενειακά περιβάλλοντα όπου ασκείται βία. Ως εκ τούτου, είναι μεγάλα τα ποσοστά μαθητών με ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς και οι οποίοι βλέπουν το περιβάλλον του σχολείου ως περιβάλλον εκτόνωσης της ψυχοσύνθεσις τους προκειμένου οι ίδιοι να αισθανθούν ίσως καλύτερα. Έτσι, λοιπόν, και οι ίδιοι οι καθηγητές αποφεύγουν όσο είναι δυνατόν στα πλαίσια της εύρυθμης λειτουργίας του θεσμού, να έρχονται σε αντιπαράθεση μαζί τους εφόσον δεν θέλουν να μπουν στο στόχαστρο τους.
Όλες αυτές οι παραπάνω συνθήκες, έχουν όμως και ένα παραπάνω αντίκτυπο: την υπερβαθμολόγησή τους. Αυτό σημαίνει ότι οι καθηγητές για να μην έρχονται αντιμέτωποι με τη δυσαρέσκεια μαθητών και γονέων, προτιμούν να αναπαράγουν πολλές φορές μια «πλασματική αριστεία». Συγκεκριμένα, επιλέγουν να βαθμολογούν τους μαθητές όχι με την πραγματική τους αξία, αλλά με βαθμούς πολύ ανώτερους. Κι αυτό γιατί από τη μια δε θέλουν να τους δοθεί η ταμπέλα του «κακού καθηγητή» και από την άλλη δε θέλουν να επιβαρύνουν ίσως την ήδη άσχημη ψυχολογική κατάσταση κάποιων μαθητών αλλά και των γονιών τους.
Ωστόσο, όλη αυτή η κατάσταση έχει και μελλοντικό αντίκτυπο. Γεννιούνται με αυτό τον τρόπο μαθητές με υπερβολική εκτίμηση στον εαυτό τους, που στην πρώτη ακαδημαϊκή ή επαγγελματική δυσκολία απογοητεύονται υπερβολικά. Γεννιούνται πολίτες που δεν έχουν βασικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, που εξαιτίας της μεγάλης τους βαθμολογίας στοχεύουν σε υψηλόβαθμες θέσεις στις οποίες είναι ανίκανοι να προσφέρουν. Γεννιούνται μαθητές και κατ’ επέκταση πολίτες που αντιλαμβάνονται ότι με την ελάχιστη προσπάθεια καταφέρνουν τα πάντα, μια αξία και μια πεποίθηση που δυστυχώς τους ακολουθεί και στη συνέχεια και στην μετέπειτα ζωή τους. Συνεπώς, γεννιούνται άνθρωποι με αξίες και πεποιθήσεις που δυστυχώς δεν ταιριάζουν με τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας!
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι όσο δύσκολο κι αν φαντάζει, οι καθηγητές θα πρέπει να βαθμολογούν και να αντιμετωπίζουν τους εκάστοτε μαθητές τους με αντικειμενικότητα και όχι με φόβο, προκειμένου να είναι συνειδητά ήσυχοι ότι αφήνουν στην κοινωνία πολίτες υπεύθυνους και έτοιμους να αναλάβουν τη ζωή τους!
