Τι σημαίνει άραγε το να είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας;
Τι προϋποθέτει λοιπόν αυτό το συναίσθημα; Τι είδους επιδιώξεις θα πρέπει να έχουμε επιτύχει; Οι απαντήσεις των συγκεκριμένων ερωτήσεων είναι υποκειμενικές. Η περηφάνια είναι ζήτημα προσωπικό και ο κάθε άνθρωπος επιθυμεί κάτι διαφορετικό για τον ίδιο του τον εαυτό.
Υπερηφάνεια, αποτελούμενη ετυμολογικά από την πρόθεση υπέρ και το ρήμα φαίνω που σημαίνει λάμπω, φέγγω, φαίνομαι. Η υπερηφάνεια είναι η ικανότητα του ανθρώπου να αισθάνεται χαρά και τιμή για κάτι που έκανε ο ίδιος. Ο άνθρωπος που είναι υπερήφανος για όσα έχει φέρει εις πέρας δεν θέλει σε καμία περίπτωση να τον θίξουν, να του κάνουν παρατηρήσεις και εν ολίγοις να τον φέρουν σε δύσκολη θέση, υποτιμώντας τον.
Το κάθε παιδί…
…έχοντας τα δικά του πρότυπα φαντάζεται τον εαυτό τους ως έναν ενήλικα με συγκεκριμένο μοτίβο επαγγελματικό και συναισθηματικό. Συνήθως το μοτίβο αυτό προέρχεται από τους γονείς μας. Από την μια, οι κοπέλες βλέπουν στο πρόσωπο της μητέρας τους την ώριμη μελλοντικά γυναίκα με κάθε χαρακτηριστικό της. Από την άλλη, τα αγόρια θαυμάζουν το αντρικό πρότυπο και την αντρική προστασία που εξωτερικεύει ο πατέρας στα ίδια του τα παιδιά. Αυτό είναι κάτι που θαυμάζει τα αγόρι και επιθυμεί υποσυνείδητα μεγαλώνοντας να το κατακτήσει. Δεν είναι τυχαία που τα παιδιά μιμούνται τους γονείς του είτε εξωτερικά είτε κινησιολογικά.
Φτάνοντας λοιπόν στην ενήλικη μας ζωή…
…αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε, εάν τελικά φέραμε εις πέρας τον προορισμό που ονειρευόμασταν, όταν ήμασταν μικροί. Μπορεί τις περισσότερες φορές αυτό που πλάθαμε να ήταν ιδεατό και πλασματικό. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι πως οι σκέψεις μας ήταν θετικές, αθώες και επηρεασμένες από την αυθεντική παιδικότητα μας.
Η ενήλικη ζωή λοιπόν έρχεται να μας επιβεβαιώσει, εάν οι επιλογές μας συμβάδισαν εν τέλη με τα όνειρα που κάναμε ως παιδιά. Ωστόσο, μεγαλώνοντας, οι υποχρεώσεις και η σκληρή πραγματικότητα άρχισαν να επισκιάζουν τα όνειρα μας. Μεγαλώσαμε, συμβιβαστήκαμε, περιοριστήκαμε και ξεχάσαμε. Ξεχάσαμε το παιδί που κρύβαμε μέσα μας και προσαρμοστήκαμε σε μια πραγματικότητα δειλιάζοντας για αυτά που επιζητούσαμε.
