Berkeley – Η θερμότητα που παγιδεύεται από τα αέρια του θερμοκηπίου αυξάνει τις θερμοκρασίες των ωκεανών πιο γρήγορα απ’ ότι θεωρούσαμε προηγουμένως, καταλήγει σε ανάλυση τεσσάρων πρόσφατων παρατηρήσεων θέρμανσης στον ωκεανό. Τα αποτελέσματα παρέχουν περαιτέρω στοιχεία ότι οι προηγούμενεοι ισχυρισμοί περί επιβράδυνσης ή «παύσης» στην υπερθέρμανση του πλανήτη τα τελευταία 15 χρόνια ήταν αβάσιμες.
“Αν θέλετε να δείτε πού συμβαίνει η υπερθέρμανση του πλανήτη, κοιτάξτε στους ωκεανούς μας”, δήλωσε ο Zeke Hausfather, μεταπτυχιακός φοιτητής (τότε) στην Ομάδα Ενέργειας και Πόρων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Berkeley και συν-συγγραφέας της μελέτης. “Η θέρμανση του ωκεανού είναι ένας πολύ σημαντικός δείκτης της αλλαγής του κλίματος και έχουμε ισχυρές ενδείξεις ότι θερμαίνεται πιο γρήγορα από ότι πιστεύαμε”.
Η θέρμανση του ωκεανού αποτελεί κρίσιμο δείκτη της αλλαγής του κλίματος, επειδή υπολογίζεται ότι το 93% της πλεονάζουσας ηλιακής ενέργειας που παγιδεύεται από τα αέρια του θερμοκηπίου συσσωρεύεται στους ωκεανούς του κόσμου. Και, σε αντίθεση με τις θερμοκρασίες της επιφάνειας, οι θερμοκρασίες των ωκεανών δεν επηρεάζονται από τις διαχρονικές διακυμάνσεις που προκαλούνται από τα κλιματικά φαινόμενα όπως το El Nino ή τις ηφαιστειακές εκρήξεις.
Η νέα ανάλυση, που δημοσιεύθηκε στις 11 Ιανουαρίου στο Science , δείχνει ότι οι τάσεις στην περιεκτικότητα σε θερμότητα των ωκεανών ταιριάζουν με αυτές που προβλέπουν τα κυριότερα μοντέλα κλιματικής αλλαγής και ότι η συνολική θέρμανση του ωκεανού επιταχύνεται.
Υποθέτοντας ένα σενάριο “ως συνήθως” στο οποίο δεν καταβλήθηκε καμία προσπάθεια για τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, τα μοντέλα Coupled Model Intermparison Project 5 (CMIP5) προβλέπουν ότι η θερμοκρασία των κορυφαίων 2.000 μέτρων των ωκεανών του πλανήτη θα αυξηθεί κατά 0.78 μοίρες Κελσίου μέχρι τα τέλη του αιώνα. Η θερμική διαστολή που προκλήθηκε από αυτή την πρόσκρουση στη θερμοκρασία θα αυξήσει τα επίπεδα της θάλασσας κατά 30 εκατοστά ή περίπου 12 ίντσες, πάνω από την ήδη σημαντική αύξηση της στάθμης της θάλασσας που προκαλείται από την τήξη των παγετώνων και των φύλλων πάγου. Οι θερμότεροι ωκεανοί συμβάλλουν επίσης σε ισχυρότερες καταιγίδες, τυφώνες και ακραίες βροχοπτώσεις.
“Ενώ το 2018 θα είναι το τέταρτο θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί στην επιφάνεια, σίγουρα θα είναι το θερμότερο χρονικό διάστημα στους ωκεανούς, όπως και το 2017 και το 2016 πριν,” δήλωσε ο Hausfather. “Το σήμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι πολύ πιο εύκολο να ανιχνευθεί αν αλλάζει στους ωκεανούς παρά στην επιφάνεια”.
Οι τέσσερις μελέτες, που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 2014 και 2017, παρέχουν καλύτερες εκτιμήσεις για τις προηγούμενες τάσεις στην περιεκτικότητα θερμότητας σε ωκεανούς διόρθωσης για διαφορές μεταξύ διαφορετικών τύπων μετρήσεων της θερμοκρασίας των ωκεανών και με την καλύτερη καταγραφή των κενών στις μετρήσεις σε χρόνο ή τοποθεσία.
“Η πέμπτη έκθεση αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που δημοσιεύθηκε το 2013, έδειξε ότι τα κυριότερα μοντέλα κλιματικής αλλαγής φάνηκαν να προβλέπουν μια πολύ ταχύτερη αύξηση του θερμικού περιεχομένου των ωκεανών κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών από ό, τι παρατηρήθηκε”, ανέφερε ο Hausfather. “Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, εξαιτίας όλων των πραγμάτων, αυτό είναι ένα πράγμα που πραγματικά ελπίζουμε ότι τα μοντέλα θα έχουν δίκιο.”
“Το γεγονός ότι αυτά τα διορθωμένα αρχεία συμβαδίζουν τώρα με τα κλιματικά μοντέλα είναι ενθαρρυντικό, διότι απομακρύνει μια περιοχή με μεγάλη αβεβαιότητα που είχαμε προηγουμένως”, δήλωσε.
Deep Divers
Ένας στόλος σχεδόν 4.000 κυμαινόμενων ρομπότ παρασύρεται σε όλο τον ωκεανό, κάθε λίγες μέρες καταδύσεις σε βάθος 2000 μέτρων και μέτρηση της θερμοκρασίας, του pH, της αλατότητας και άλλων πληροφοριών του ωκεανού, καθώς αυξάνονται. Αυτό το τάγματος παρακολούθησης των ωκεανών, που ονομάζεται Argo, έχει παράσχει συνεκτικά και ευρέως διαδεδομένα δεδομένα για το θερμικό περιεχόμενο των ωκεανών από τα μέσα της δεκαετίας του 2000.
Πριν από την Argo, τα δεδομένα για την θερμοκρασία του ωκεανού ήταν αραιά στην καλύτερη περίπτωση, στηριζόμενοι σε συσκευές που ονομάζονταν αναλώσιμα βαθυθερμογραφήματα που βυθίστηκαν στα βάθη μόνο μία φορά, μεταδίδοντας δεδομένα σχετικά με τη θερμοκρασία των ωκεανών μέχρι να καταλήξουν σε υδαρούς τάφους.
Τρεις από τις νέες μελέτες που συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση του περιοδικού Science, υπολόγισαν την θερμική περιεκτικότητα σε ωκεανούς από το 1970 και πριν χρησιμοποιήσουν νέες μεθόδους για να διορθώσουν τα σφάλματα βαθμονόμησης και τις μεροληψίες στα δεδομένα Argo και βαθυθερμογράφος. Ο τέταρτος παίρνει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας το γεγονός ότι ένας θερμαντικός ωκεανός απελευθερώνει οξυγόνο στην ατμόσφαιρα για να υπολογίσει τη θέρμανση του ωκεανού από τις μεταβολές στις συγκεντρώσεις του ατμοσφαιρικού οξυγόνου, λαμβάνοντας υπόψη και άλλους παράγοντες, όπως η καύση ορυκτών καυσίμων, που επίσης αλλάζουν επίπεδα ατμοσφαιρικού οξυγόνου.
“Οι επιστήμονες εργάζονται συνεχώς για να βελτιώσουν τον τρόπο ερμηνείας και ανάλυσης ενός αρκετά ατελούς και περιορισμένου συνόλου δεδομένων πριν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000”, δήλωσε ο Hausfather. “Αυτά τα τέσσερα νέα αρχεία που έχουν δημοσιευτεί τα τελευταία χρόνια φαίνεται να επιλύουν πολλά προβλήματα που μαστίζουν τα παλιά αρχεία και τώρα φαίνεται να συμφωνούν αρκετά καλά με τα μοντέλα που έχουν δημιουργήσει τα κλιματικά μοντέλα”.
Επιστημονικό Άρθρο:
Lijing Cheng, John Abraham, Zeke Hausfather, Kevin E. Trenberth. How fast are the oceans warming? Science, 2019
