Αναλογιζόμενος κανείς τα δυστυχή συμβάντα του 2020, οι προσδοκίες για ευεξία στην καραντίνα ολοένα και απομακρύνονται. Οι εξελίξεις, με πρωταγωνίστρια την πανδημία που βιώνουμε, δεν δημιουργούν κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθεί κανείς, να βρει τα μέσα και την διάθεση να κυνηγήσει τα οράματά του. Αισιοδοξία, ψυχραιμία και θάρρος υποχωρούν μπροστά σε τέτοιας διάστασης δοκιμασίες. Μέσα σε αυτό το κλίμα απογοήτευσης, εύκολο είναι -και ενίοτε δελεαστικό- να αφεθούμε, αποδεχόμενοι την μιζέρια. Παύουμε να επιδιώκουμε το καλύτερο για εμάς. Πώς άλλωστε να προσεγγίσουμε εμείς το τέλειο, όταν όλα απέχουν τόσο πολύ από αυτό; Συμβιβαζόμαστε με την ιδέα της παρακμής. Η καθιστική ζωή δημιουργεί το αίσθημα μιας γλυκιάς παρηγοριάς.
Την ίδια στιγμή, θυμόμαστε πόσο τονίζεται στις μέρες μας η σπουδαιότητα της σωματικής υγείας, της ευεξίας και η άμεση συνάρτησή της με την ψυχική. Το σώμα μας παρουσιάζεται αναγκαίος σύμμαχος στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε πρόκλησης και, όσο το φροντίζουμε, θα ανταποδίδει. Αντιλαμβάνομαι πως ενδεχομένως όλα αυτά φαντάζουν ουτοπικά. Με ποιο κουράγιο να ακολουθήσω διατροφές και προγράμματα γυμναστικής, όταν το μόνο που θέλω είναι να κλάψω στην αγκαλιά της ζεστής μου σοκολάτας, ή του δυνατού μου ποτού; Συναισθανόμενη αυτό, η προσέγγισή μου διαφέρει κάπως. Μιλώ για ισορροπία, μεσότητα, αρμονία. Κίνητρό μας, γραμμή αφετηρίας είναι -οφείλει να είναι- ο σεβασμός προς τον οργανισμό μας. Η διατήρηση μιας υγειούς φυσικής κατάστασης, η αυτοφροντίδα, δίχως καταναγκασμούς, ώστε να έχουμε δυνάμεις και αποθέματα να αντέξουμε.
Κεφάλαιο πρώτο: Φαγητό
Η μία όψη είναι η θρεπτική του αξία. Διανύουμε έναν χειμώνα σκληρό και ο οργανισμός μας χρειάζεται ενέργεια, βιταμίνες, συστατικά ευεργετικά για την λειτουργία του, αγνή τροφή, εμπλουτισμένη. Παραμένει όμως ένα είδος απόλαυσης και συντροφιάς, έμπνευση και δημιουργία, συνοδεία των στιγμών μας. Ειδικά σε περιόδους όπως η τωρινή συμβαίνει να ταυτίζεται με την μεγαλύτερή μας συμπαραστάτρια -ίσως την μόνη-που δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Αντιλαμβανόμενη το δίλημμα που ανακύπτει, προτροπή μου είναι η αποφυγή των άκρων. Κανείς δεν μας υποχρεώνει να ακολουθήσουμε την μία ή την άλλη κατεύθυνση. Ας φροντίσουμε λοιπόν τα γεύματά μας να είναι τακτικά, ώστε να αποφύγουμε τα βραδινά ξεσπάσματα και να εξασφαλίσουμε την λειτουργία του μεταβολισμού μας, δίνοντας παράλληλα αξία στην ποικιλία στις ομάδες τροφίμων. Όσπρια, κρέας, λαχανικά, ζυμαρικά, φρούτα. Το καθένα με τις ιδιότητές του, θα συνθέσουν μία πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία και γεύσεις διατροφή.
Το πιο στοιχειώδες όμως, δεν εξαναγκάζουμε τους εαυτούς μας. Προσέχουμε μεν, αναλαμβάνουμε δράση, δεν αφήνουμε το ζήτημα στην τύχη του, αλλά δεν βασανίζουμε το σώμα και το πνεύμα μας. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε μέσα στην ταραχή που επικρατεί είναι να γίνουμε και οι ίδιοι εχθροί του εαυτού μας. Δείχνουμε επιείκεια, κατανόηση, δεν ξεχνάμε να ακούμε τι ζητάει η ψυχή μας. Δεν απαγορεύεται να απολαύσουμε ποπ κορν παρακολουθώντας την αγαπημένη μας ταινία, ούτε ένα ποτήρι κρασί ένα κρύο βράδυ του Δεκέμβρη, ούτε το χριστουγεννιάτικο γλυκό που ετοιμάσαμε με τους αγαπημένους μας. Αρκεί οι επιλογές αυτές να είναι συνειδητές, να συνυπάρχουν με τις παραπάνω, δημιουργώντας ισορροπία και κατ’ επέκταση βάσεις για ευεξία στην καραντίνα μας.
Κεφάλαιο δεύτερο: Ύπνος
Συχνά υποτιμάται η αξία του. Εστιάζουμε στην ανεύρεση τρόπων μέγιστης αξιοποίησης της ημέρας μας, παραβλέποντας πως αυτός θέτει τις βάσεις για την έκβασή της. Αναγνωρίζω πως η απουσία ανάγκης τήρησης συγκεκριμένων ωραρίων στην καραντίνα, ο απεριόριστος χρόνος στο σπίτι διαταράσσουν το πρόγραμμα ύπνου μας. Είναι στοιχειώδες όμως να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε επάρκεια. Μία πρότασή μου είναι η αποχή από την οθόνη. Αναπόφευκτη είναι η καθημερινή έκθεσή μας σε αυτήν, σοβαρά δε αυξημένη πλέον, αφού το διαδίκτυο έχει καταστεί μέσο υλοποίησης των αναγκών που η πανδημία δεν μας επιτρέπει να ικανοποιήσουμε διά ζώσης. Αμέτρητες πληροφορίες, εναλλαγή εικόνων. Πριν πέσουμε για ύπνο, ας κρατήσουμε λίγη απόσταση από τις συσκευές μας, δίνοντας στο μυαλό μας χώρο να αποφορτιστεί, να ανασάνει, να ξεφύγει από τον ολοήμερο βομβαρδισμό από δεδομένα, την σύγχυση, να κάνει σκέψεις δίχως περισπασμούς.
Και όταν πια αισθανθούμε ξεκούραστοι, και αφού έχουμε χορτάσει τις ξάπλες μας, ας σηκωθούμε από το κρεβάτι. Ακόμα κι αν δεν μας περιμένει κάποια συγκεκριμένη εργασία, το σώμα μας χρειάζεται να ενεργοποιηθεί, να μην παραμείνει εγκλωβισμένο για την υπόλοιπη μέρα σε αυτήν την ενδιάμεση κατάσταση και απορροφηθεί στην αδράνεια. Παίρνουμε μια βαθιά ανάσα, αποχαιρετούμε για λίγο το κρεβάτι μας και αξιοποιούμε, με τον οποιονδήποτε τρόπο, την ενέργεια που μας απέδωσε ο ύπνος μας.
Τελευταίο κεφάλαιο: Κίνηση
Εάν φέρουμε στο νου μας την καθημερινότητα πριν τον εγκλεισμό, αυτή ήταν παρούσα στις ζωές ακόμη και των λιγότερο αθλητικών τύπων. Μετακίνηση προς και από τον τόπο εργασίας μας, βόλτες, εξωτερικές υποχρεώσεις μας ανάγκαζαν να θέσουμε σε λειτουργία το σώμα μας. Πλέον όμως, η εναλλαγή καρέκλας-καναπέ-κρεβατιού είναι σχεδόν μονόδρομος, κάτι που επιβαρύνει ψυχολογία και φυσική κατάσταση, καταλύοντας κάθε προσπάθεια για ευεξία στην καραντίνα. Η επαφή με τον έξω κόσμο, ο καθαρός αέρας, η αλλαγή παραστάσεων, η ενεργοποίηση των αισθήσεων θα μας αναζωογονήσουν και θα μας τονώσουν. Αρκεί μία βόλτα στο τετράγωνο, μία απόδραση για έναν ζεστό καφέ στο χέρι, τρέξιμο με τα ακουστικά, ή οτιδήποτε εκφράζει τον καθένα.
