Πίσω στην ιστορία…
Για τους Ρώσους είναι απλώς ένα μεταφορικό μέσο. Για εμάς, αποτελεί ίσως μία από τις πιο συναρπαστικές ταξιδιωτικές εμπειρίες. Ο λόγος για τον Υπερσιβηρικό, το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο παγκοσμίως. O υπερσιβηρικός στην πραγματικότητα είναι…2 τρένα! Το πρώτο ξεκινάει από Ρωσία και διασχίζοντας ολόκληρη τη Σιβηρία φτάνει στο λιμάνι του Βλαδιβοστοκ. Αυτός είναι ο γνωστός υπερσιβηρικός. Η πιο ενδιαφέρουσα λέγεται όμως, διαδρομή, είναι αυτή του Υπερμογγολικού. ‘Όπως μαρτυράει και η λέξη ξεκινάει μεν από Ρωσία αλλά διασχίζει και τη Μογγολία καταλήγοντας στο Πεκίνο της Κίνας. Τα δύο τρένα χρειάζονται περίπου μία βδομάδα για το ταξίδι τους. H ιστορική αξία του ίδιου του τρένου αποτελεί μία αυθεντική ταξιδιωτική και όχι απλά τουριστική εμπειρία. Ο υπερσιβηρικός αποτέλεσε σημείο κλειδί για την οικονομία και κατ’ επέκταση τη ζωή της Σιβηρίας κυρίως κατά τη διάρκεια των ατελείωτων χειμώνων. Μετέφερε όχι μόνο τρόφιμα αλλά και το ταχυδρομείο των απομακρυσμένων χωριών, την επικαιρότητα, τις τεχνολογικές, πολιτικές, παγκόσμιες εξελίξεις. Ήταν κυριολεκτικά η κεντρική αρτηρία της Σιβηρίας.
Τα τοπία είναι μαγευτικά, οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες από πάγο ένα φυσικό φαινόμενο που δεν το βλέπεις εύκολα, οι εκτάσεις αχανείς, τα ποτάμια κρυσταλλωμένα και οι άνθρωποι ιδιαίτεροι. Τόποι λατρείας Σαμάνων (μιας θρησκείας που ακόμα έχει πιστούς) ξεπροβάλλουν σε διάφορα σημεία της λίμνης και της διαδρομής μιας και το μέρος θεωρείται ιερό για αυτούς. Δεν μπορώ να διαλέξω μέσα ή έξω από το τρένο- ένα ταξίδι ζωής δεν επιδέχεται τέτοιους διαχωρισμούς.
Advertising
Συνθήκες…
Μετά από μια διαρκή αναζήτηση στα social media, επικοινώνησα άμεσα με την travel blogger Βαλεντίνη Αργυροπούλου. Εκείνη μοιράστηκε μαζί μου την εμπειρία της από το ταξίδι στον υπερσιβηρικό εντός της Σιβηρίας, γύρω από την παγωμένη λίμνη Βαϊκάλη.
“Προσωπικά ήταν εντελώς συνειδητή επιλογή να ταξιδέψω στη Σιβηρία το χειμώνα. Ήθελα να ζήσω στο πετσί μου πως είναι η ζωή σε αυτές τις ακραίες συνθήκες. Εκτός αυτού η παγωμένη λίμνη Βαϊκάλη είναι πραγματικά μια σπάνια ευκαιρία να απολαύσεις τη φύση σε όλο της το μεγαλείο. Σε αρκετές περιπτώσεις (στους -30 πχ κ κάτω) δεν μπορείς να αναπνεύσεις ή να ανοιγοκλείσεις κανονικά τα μάτια σου από το κρύο. Χρειαζόταν ένα τέταρτο για να ντυθείς και να μην αφήσεις σπιθαμή ακάλυπτη (πχ στα μανίκια) γιατί θα πάγωνες σε δευτερόλεπτα και δε θα μπορούσες να ζεσταθείς παρά μόνο αν ξαναέμπαινες σε εσωτερικό χώρο για αρκετή ώρα. Σε πολλά χωριά δεν υπάρχει ούτε ATM, ούτε συχνή συγκοινωνία με αποτέλεσμα να ξεπαγιάζεις περιμένοντας ή περπατώντας. Η λίμνη παγώνει και θεωρητικά μπορείς να πας από το ένα μέρος στο άλλο οδηγώντας. Δεν υπάρχει όμως καμία εγγύηση ότι δε θα σπάσει ο πάγος. Το ρίσκο είναι καθαρά δικό σου! Αν και η κυβέρνηση συνήθως το Φεβρουάριο σηματοδοτεί ένα συγκεκριμένο δρόμο στη λίμνη (αυτόν που οδηγεί στο μοναδικό νησί της λίμνης το Ολκχον), και μετράει καθημερινά τον πάγο και την αντοχή του, κάθε χρόνο σημειώνεται τουλάχιστον ένα ατύχημα συχνά θανατηφόρο.”
Πλεονεκτήματα…
“Ο υπερσιβηρικός μας οδήγησε στις βασικές πόλεις γύρω από τη Βαϊκάλη , Ιρκούτσκ και Ουλάν-Ουντέ καθώς και σε κάποια παγωμένα χωριά. Κάποιες άλλες πόλεις που αξίζει στάση (εντός Ρωσίας), είναι το Νοβοσιμπίρσκ , η πρωτεύουσα της Σιβηρίας, η Αγία Αικατερίνη και το Βλαδιβοστόκ. Το ταξίδι αυτό είναι ευκαιρία για ανασκόπηση αλλά και για κοινωνικοποίηση αφού εδώ μέσα θα ξοδέψεις από μερικές ώρες κάθε φορά αν σταματάς σε κοντινούς σταθμούς. Μέχρι μια ολόκληρη εβδομάδα, άνθρωποι θα μπουν, θα βγουν θα σου μιλήσουν , θα σε αγνοήσουν , θα σου περιγράψουν την καθημερινότητά τους ή θα σε εκπλήξουν με το ότι ενώ δε ξέρουν καθόλου αγγλικά θα παλεύουν να επικοινωνήσουν μαζί σου. Νομίζω πως κατά ένα μαγικό τρόπο , ο υπερσιβηρικός προσφέρει αυτό που ο κάθε άνθρωπος τη δεδομένη στιγμή έχει ανάγκη, αρκεί το ταξίδι να μη γίνει βεβιασμένα…”
Η ζωή στους -30…
“Η μεγαλύτερη δυσκολία για μένα; Χωρίς περιστροφές , στα απομονωμένα χωριά της Σιβηρίας η εξωτερική τουαλέτα / μπάνιο. Είναι βάρβαρο να πρέπει να διασχίσεις κάποια μέτρα στους -40 για να πας στη τουαλέτα. Ένα παγωμένο ξύλινο παράπηγμα, ανοιχτό από παντού, με μια τρύπα κατάχαμα χρησιμοποιείται ως τουαλέτα. Περιττό να πω πως τα ούρα μετατρέπονται σε πάγο πριν καν φτάσουν στο έδαφος. Κρυσταλλώνουν πάνω στο σώμα σου κάνοντας την αίσθηση του κρύου ακόμα πιο αβάσταχτη. Κι όμως οι άνθρωποι εκεί ζούνε έτσι εδώ και πολλούς αιώνες. Και επιβιώνουν. Και φαίνονται χαρούμενοι, με κατακόκκινα μάγουλα (από το κρύο αλλά και τον καθαρό αέρα), λεία επιδερμίδα και ελαφρώς σχιστά , πανέμορφα μάτια. Εξάλλου, φυλές Μογγόλων κατοικούσαν εδώ πολύ πριν έρθουν οι Ρώσοι. Όσο για το μπάνιο, αυτό είναι κάτι σαν τη γνωστή μας σάουνα. Χωρίς τρεχούμενο νερό αλλά μεταφερόμενο μέσα σε κουβάδες είτε προέρχεται από τη βρύση είτε απευθείας από τον πάγο ο οποίος ζεσταίνεται από τη φωτιά εντός του μπάνιου. Γιατί φυσικά εδώ η φωτιά έχει ακόμα τόση αξία σχεδόν όση και όταν την πρωτοανακάλυψαν οι πρόγονοί μας. Ακούγεται κάπως εξωπραγματικό, ε; Είναι. Αν θα το ξανάκανα; Εννοείται!”
Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις…
“Αν με ρωτήσεις αν αξίζει αυτή η ταλαιπωρία με τα ρούχα/ εξοπλισμό, τις τουαλέτες, το ατελείωτο περπάτημα σε ακραίες θερμοκρασίες, το τρένο χωρίς ντους, τη δυσκολία στην αναπνοή, τους αγνώστους στα (53!) γύρω κρεβάτια, τα άκρα που δεν ζεσταίνονται ποτέ και σκέφτεσαι ότι θα αναγκαστείς να τα κόψεις αν συνεχίσεις έστω και μία μέρα, τότε απλά θα σε παραπέμψω στις φωτογραφίες που τράβηξα (ναι, με δυσκολία γιατί οι μπαταρίες κινητών και φωτογραφικών παγώνουν γρηγορότερα από εμάς!), που ίσως μιλάνε από μόνες τους!”
Valentini’s Blog: https://www.myshoesabroad.com/
FB PAGES: https://www.facebook.com/myshoesabroad/
https://www.facebook.com/argyropoulou.valentini
https://www.instagram.com/valentiniargyropoulou/?hl=el
