Το “This Is a Robbery” έκανε πρεμιέρα την περασμένη εβδομάδα στο Νετφλιξ και η μίνι σειρά ντοκιμαντέρ έχει προκαλέσει πολλές θετικές αντιδράσεις ως προς τις πληροφορίες που φέρνει στο φως της δημοσιότητας.
Η μεγαλύτερη ληστεία έργων τέχνης στην ιστορία. Από μόνος του ένας τέτοιος τίτλος είναι τιμητικός, αν μη τι άλλο. Ειδικά αν σκεφτεί κάποιος πως τα κλοπιμαία ακόμη και σήμερα, 31 χρόνια μετά την κλοπή τους, αγνοούνται. Αυτό συνέβη εκείνο το βράδυ της 18ης Μαρτίου του 1990 στο Μπόστον Γκάρντνερ, όταν δύο άντρες ντυμένοι αστυνομικοί, εισέβαλαν στο μουσείο το βράδυ. Ακινητοποίησαν τον φρουρό και στην συνέχεια, πήραν τον χρόνο τους -συγκεκριμένα 81 λεπτά!- και αποχώρησαν με κλοπιμαία αξίας περίπου 200 εκατομμυρίων ευρώ. Η λεία τους; Μερικοί από τους σπουδαιότερους πίνακες της Ολλανδικής Χρυσής εποχής και όχι μόνο. Ρέμπραντ (και συγκεκριμένα τον κορυφαίο πίνακα “Καταιγίδα στην Θάλασσα της Γαλιλέας“), Βερμίρ, Ντεγκά και Φλινκ είναι μερικοί από τους κορυφαίους δημιουργούς των οποίων οι πίνακες εκλάπησαν και αγνοούνται μέχρι σήμερα. Φτάνοντας στο σήμερα, έπειτα από 31 χρόνια και 10 εκατομμύρια ευρώ αμοιβή σε όποιον μοιραστεί πληροφορίες που θα οδηγήσουν στην ανάκτηση των πινάκων, ο Κόλιν Μπάρνικλ, σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ ρίχνει φως στην υπόθεση που μονοπωλεί τις συζητήσεις των κατοίκων της γενέτειρας του, Βοστώνης.
Η μοιραία βραδιά και η αντίδραση των αρχών
Το “This Is a Robbery” επιρρίπτει ευθύνες σε πολλούς, από το ίδιο μουσείο και την κάκιστη ασφάλεια του, μέχρι και στους ομοσπονδιακούς πράκτορες του FBI για την κάκιστη διαχείριση του χώρου. Όταν έφτασαν στο σημείο, δεν μερίμνησαν να συλλέξουν στοιχεία από τον τόπο του εγκλήματος, με αποτέλεσμα να μην έχουν κανένα χειροπιαστό στοιχείο να ερευνήσουν. Είναι απορίας άξιο πως ένα μουσείο με τέτοια κοσμήματα της τέχνης, να έχει μία φύλαξη αυτού του βεληνεκούς. Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει θέματα με το αλκοόλ, καπνίζει κάνναβη και παρτάρει ασύστολα, σίγουρα δεν έχει θέση να φυλάει αυτούς τους πίνακες. Κι όμως ο Ρίτσαρντ Άμπαθ εργαζόταν κανονικά στο μουσείο και βρισκόταν εκεί κατά την διάρκεια της ληστείας, με κινήσεις ύποπτες, όπως το ότι ήταν ο μόνος που βρέθηκε στον χώρο που βρισκόταν ένας από τους πίνακες που κλάπηκαν. Εκείνη την βραδιά άνοιξε τις πόρτες του μουσείου στους δύο άντρες και όταν του ζητήθηκε να απομακρυνθεί από το γραφείο του, το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ακριβώς κάτω από την καρέκλα του, βρισκόταν το κουμπί με το οποίο θα μπορούσε να καλέσει βοήθεια.
Τα επόμενα χρόνια
Η υπόθεση τα επόμενα χρόνια περιπλέχθηκε ακόμη περισσότερο. Η αστυνομική έρευνα δεν οδήγησε πουθενά, όμως άνθρωποι των συμμοριών της περιοχής, έδωσαν εκ νέου ενδιαφέρον στο ποιοι τελικά μπορούσαν να είναι οι υπεύθυνοι. O μοναδικός που συνέχισε να ασχολείται με την υπόθεση ήταν η τοπική εφημερίδα “Boston Herald”. Όμως, το 1997 η Ιρλανδική και Ιταλική μαφία βρέθηκαν σε πρώτο πλάνο, λόγω της έντονης δράσης τους στην πρωτεύουσα της Μασαχουσέτης και στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Αγγλίας. Οι αρχές άρχισαν να ξεψαχνίζουν περισσότερο τους βίους όλων των εμπλεκόμενων. Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι πίνακες ήταν ένα πολύ δυνατό χαρτί για να αποφύγεις την φυλάκιση. Σε περίπτωση που πιαστείς, μπορούσε αμέσως να τους παραδώσεις, ισχυριζόμενος ότι γνωρίζεις που είναι, χωρίς να κινήσεις υποψίες ότι ήσουν εμπλεκόμενος στην ληστεία. Κάποιοι άλλοι μπορούσαν να τους χρησιμοποιήσουν για να βγουν από την φυλακή, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Το τρομακτικό της υπόθεσης όμως, είναι πως ο ένας ύποπτος μετά τον άλλο, βρισκόντουσαν νεκροί. Είτε από δολοφονία, είτε από φυσικά αίτια.
Οξύμωρων συνέχεια
Είναι πολλά τα αναπάντητα ερωτήματα και το “This Is a Robbery”, παρότι πραγματοποιεί μία ενδελεχή και πολύπλευρη έρευνα κατά την διάρκεια των τεσσάρων επεισοδίων του (μιλάει ακόμη και με τον διαβόητο ληστή έργων τέχνης Μάιλς Κόνορ, που είχε άλλοθι για εκείνο το βράδυ), αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Χαρακτηριστικό κοινό πολλών συνεντευξιαζόμενων, αποτελεί η απορία για την επιλογή των πινάκων που κλάπηκαν. Υπήρχαν πιο σπάνια και πολύτιμα έργα τέχνης στο μουσείο, ενώ πρέπει να σημειωθεί πως ακόμη και ο τρόπους που αφαίρεσαν τα έργα, είναι πρωτοφανής. Έκοψαν το περίβλημα του χαρτιού που βρίσκεται η ζωγραφιά και άφησαν πίσω τους τα κάδρα! Μία δουλειά που σύμφωνα με τους ειδικούς που μιλούν στην σειρά ντοκιμαντέρ, απαιτεί χρόνο κάτι το οποίο οι ληστές δεν μπορούσαν γνωρίζουν με σιγουριά πως είχαν. Όπως πολύ σωστά κλείνει Ο Μπάρνικλ, όταν σε μερικά χρόνια πιθανώς φύγει από την ζωή αυτός/οι που τους έχουν στην κατοχή τους, ίσως κάποιοι μη εμπλεκόμενοι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, ανοίξουν το στόμα τους.
Το “This Is a Robbery” παίζει στο Netflix με διαθέσιμους ελληνικούς υπότιτλους.
Το τρέιλερ:
