Η τεχνολογία της εικονικής πραγματικότητας (VR) με τη χρήση διαφόρων μέσων προσομοιώνει τη φυσική παρουσία ενός χρήστη σε ένα εικονικό ή φανταστικό περιβάλλον. Οι περισσότεροι, στο άκουσμα της εικονικής πραγματικότητας σκέφτονται πως πρόκειται για την εξομοίωση ενός περιβάλλοντος, πραγματικού ή φανταστικού, το οποίο κανείς βιώνει στις τρεις διαστάσεις. Υπό προϋποθέσεις υπάρχει η δυνατότητα να αλληλεπιδράσει με αυτό, να κινηθεί και να βιώσει εμπειρίες εντός του, αξιοποιώντας και άλλες αισθήσεις πλην της όρασης. Πρόκειται ουσιαστικά δηλαδή για μία τεχνολογία που «ξεγελά» τον εγκέφαλο οδηγώντας τον χρήστη σε μια νέα αντίληψη της πραγματικότητας.
Η virtual τεχνολογία, όπως πολλοί θα πίστευαν, περιορίζεται στον τομέα της ψυχαγωγίας αγνοώντας τη μεγάλη της συμβολή σε τομείς όπως αυτούς της επιστημονικής έρευνας, ιατρικής, μηχανικής, αρχιτεκτονικής με κατ’επέκταση αντίκτυπο σε τομείς όπως αυτούς της εκπαίδευσης, του τουρισμού, του marketing, της έρευνας. Ως απλούστατα παραδείγματα θα μπορούσαν να δοθούν αυτά της εικονικής εκπαίδευσης μέσω προσομοιώσεων, του σχεδιασμού εγκαταστάσεων και κτιρίων, εικονικές χειρουργικές επεμβάσεις ασθενών, μεταφορά του θεατή στο έκθεμα που τον ενδιαφέρει και πολλές άλλες χρήσεις.
Σύμφωνα με σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature», ερευνητές στις ΗΠΑ και στην Κίνα δημιούργησαν το πρώτο συνθετικό «δέρμα», που θα είναι σε θέση να εμπλουτίσει τις συσκευές εικονικής (VR) και της επαυξημένης πραγματικότητας (AR) με την ικανότητα επεξεργασίας της ανθρώπινης αίσθησης της αφής. Οι ερευνητές, κατάφεραν να δημιουργήσουν το πρότυπο μιας συσκευής που μπορεί να επεξεργάζεται και να προσομοιώνει κάποιες στοιχειώδεις λειτουργίες του ανθρώπινου δέρματος. Η συσκευή αποτελείται από τρία στρώματα: ένα επικολλητικό στρώμα που προσαρμόζεται ανώδυνα πάνω στην επιδερμίδα, ένα δεύτερο ενδιάμεσο στρώμα που πραγματοποιεί τις ασύρματες λειτουργίες και ένα τρίτο προστατευτικό στρώμα από σιλικόνη. Όταν συνδέεται στο Διαδίκτυο, μπορεί να τα μεταδίδει μέσω δονήσεων, δημιουργώντας στους παραλήπτες τα απτικά ερεθίσματα που θα ένιωθαν από το άγγιγμα ενός τρίτου προσώπου.
H εταιρία ΟramaVR ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2016 με συνιδρυτές τρεις καθηγητές, τους Γιώργο Παπαγιαννάκη, Ελευθέριο Τσιρίδη και Πάνο Τραχανιά (τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών, Πανεπιστήμιο Κρήτης) και το Ινστιτούτο Πληροφορικής του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας. Όπως δήλωσαν «Έχουμε διαμορφώσει μια πλατφόρμα, με την οποία προσομοιώνεται σε τρισδιάστατο χώρο μια εγχείριση. Εκεί υπάρχουν όλα, το χειρουργείο, ο ασθενής, τα εργαλεία που θα χρησιμοποιηθούν και στο οποίο ο εκπαιδευόμενος φοιτητής Ιατρικής μπορεί να εκτελέσει μια εγχείρηση εκατοντάδες φορές. Μπορεί να πραγματοποιήσει τα βήματα με τον σωστό τρόπο, ακόμα και να δοκιμάσει τη γωνία με την οποία θα χρησιμοποιήσει το νυστέρι ή το τρυπάνι. Ο κάθε εκπαιδευόμενος φοράει τα ειδικά γυαλιά VR και έχει στα χέρια του τα ειδικά χειριστήρια έτσι ώστε να είναι σαν να πιάνει στα χέρια του τα χειρουργικά εργαλεία, τα οποία δονούνται ανάλογα με τη χρήση. Μόνο τη φυσική αντίσταση του σώματος δεν μπορούμε να προσομοιώσουμε», σημειώνει ο κ. Παπαγιαννάκης.
Η αντιμετώπιση επίσης των φόβων μπορεί να είναι ευκολότερη σε ένα εικονικό περιβάλλον. «Το βασικό συστατικό για μια αποτελεσματική θεραπεία για τις διαταραχές άγχους είναι να αντιμετωπίσετε τους φόβους σας», λέει ο Stéphane Bouchard, κλινικός κυβερνοψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κεμπέκ αναφερόμενος στην θεραπεία έκθεσης. Με τη συναισθηματική υποστήριξη από έναν θεραπευτή, η θεραπεία έκθεσης βοηθά στην απευαισθητοποίηση του ασθενούς απέναντι στον φόβο του. Οι ασθενείς συνήθως αντιμετωπίζουν τους φόβους τους στην πραγματική ζωή ή αν ο φόβος τους είναι μια τραυματική μνήμη, επαναλαμβάνουν επανειλημμένα το γεγονός στη φαντασία τους.
