Κάποιο σούρουπο του Μάη φτάνει στη Νέα Ορλεάνη η Μπλάνς Ντιμπουά, μια καταθλιπτική δασκάλα που πηγαίνει να συναντήσει την αδελφή της, Στέλλα. Μια γυναίκα με βαθιά τραύματα του παρελθόντος αναζητά στο σπίτι της αδελφή της την ηρεμία και την αγάπη που έχει στερηθεί. Η Μπλάνς είναι μια ιδιαίτερη φιγούρα που ζει σε έναν φανταστικό κόσμο με μόνη συντροφιά το αλκοόλ. Μέσα της κρύβει ένα μαραμένο λουλούδι.
Όταν γνωρίσει τον Κοβάλσκι, τον άνδρα της Στέλλας, θα ξεκινήσει ένα παιχνίδι μεταξύ τους. Καθώς κυλούν οι ημέρες και οι μήνες, ο Κοβάλσκι μετατρέπεται σε κτήνος που αντιδρά με βία εναντίον των ανθρώπων που δεν ακολουθούν τα ”θέλω” του. Δεν διστάζει ούτε να ξυλοκοπήσει τη γυναίκα του, παρόλο που είναι έγκυος. Η λεκτική καθώς και η ψυχολογική κακοποίηση που ασκεί στις γυναικείες μορφές του έργου μας προκαλούν αισθήματα δυσφορίας και αγανάκτησης. Οι ανασφάλειες του Κοβάλσκι τον οδηγούν στο να υποτιμά τη Μπλάνς καθώς και την αδελφή. Διαχωρίζει τη θέση του άνδρα από αυτή της γυναίκας με όργανο τη μυική του δύναμη. Η Μπλάνς προσπαθεί να βοηθήσει την αδελφή της να ξεφύγει από αυτήν την φυλακή του Κοβάλσκι, δίχως να μπορεί να την μεταπείσει.Οι τυφλοί οδηγούν τους τυφλούς και ο πόθος, αυτό το σαραβαλιασμένο λεωφορείο, οδηγεί τους ανθρώπους στην καταστροφή.
<<Τα πράγματα είναι τόσο μπερδεμένα σε αυτόν τον κόσμο και είναι φορές που σαν να μην υπάρχει θεός>> δηλώνει η Μπλάνς, κυριευμένη από φόβο και απογοήτευση. Ο Κοβάλσκι στήνει παγίδα στην Μπλάνς και τη βιάζει την ημέρα που γεννιέται το παιδί του. Η ζωή της δεν είναι πια δική της. Δίχως να την πιστεύει κανείς, οδηγείται σε ψυχιατρική κλινική.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1999, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Ένα φαινόμενο που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει παρά τους μακροχρόνιους αγώνες γυναικών που έχουν κακοποιηθεί ανά τον κόσμο. Η βία έχει πολλά πρόσωπα.
Συχνά την αντιστοιχούμε με την σωματική κακοποίηση όμως η βία συναντάται και με άλλες μορφές και καταστάσεις. Υπάρχει η λεκτική, η ψυχολογική, καθώς και η σεξουαλική. Η κοινωνική και οικονομική θέση δεν εξασφαλίζουν την προστασία καμίας γυναίκας. Πολλοί από εμάς έχουμε υπάρξει μάρτυρες βίαιων καταστάσεων σε οποιαδήποτε μορφή τους. Μέσα στο νου και στην ψυχή μας κρύβουμε περιστατικά που ποτέ δεν είπαμε ή ποτέ δεν αντιδράσαμε και αυτό μας κάνει συνένοχους. Η βία ενδόμυχα μπορεί να υπάρχει σε κάθε σπίτι, κρυμμένη πίσω από πόρτες καλά κλειδωμένες.
Σε έναν τέτοιο κόσμο, όπου ο άνδρας είναι Βασιλιάς και ασκεί ελεύθερα κάθε είδος κακοποίησης μας μεταφέρει ο Τεννεσί Ουίλιαμς.
Όταν τα παράθυρα και οι πόρτες κλείνουν, όταν ο προβολέας που φωτίζει τον κόσμο σβήνει, κάπου κάποια γυναίκα μπορεί να κακοποιείται και να νιώθει μόνη. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας δίνοντας ελπίδα και θάρρος στις γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί να μιλήσουν και να αντισταθούν. Καμία γυναίκα που έχει υπάρξει θύμα δεν πρέπει να δέχεται εκφοβισμό και ανεκτικότητα.
Με την τέχνη, την ποίηση, την μουσική ένα φως έλαμψε και ένας δρόμος χαράχθηκε για να τον ακολουθήσετε.
Αντίδρασε.
Δεν είσαι μόνη.
#ΜΗΝΦΟΒΑΣΑΙΝΑΜΙΛΗΣΕΙΣ
