«Πετάω το αποτσίγαρο και ανήσυχος κοιμάμαι», δηλώνει ο Μπρέτολτ Μπρέχτ ένας από τους ανθρώπους που χάραξε στον 20ο αιώνα μια δική του πορεία, που 
υπέφερε ζώντας μια αιώνια πίεση, την κατάσταση της εποχής.
Ο Μπρέχτ γεννήθηκε μες τη καρδιά του χειμώνα, συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 1898 στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας από πατέρα καθολικό και μητέρα προτεστάντισσα. Σίγουρα, η τύχη δεν τον ευνόησε, καθως τον προίκισε με ένα σπάνιο ταλέντο, στον πλέον ακατάλληλο χώρο για να το καλλιεργήσει.
Σπούδασε Ιατρική και υπηρέτησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως νοσοκόμος. Τότε ξεκινά να γράφει. Η ατμόσφαιρα της εποχής έφερε στην επιφάνεια την ανάγκη του να εκφραστεί.
Η συλλογή ποιημάτων Hauspostille («Εγκόλπιο Ευσέβειας») θα είναι η πρώτη του για να ακολουθήσουν κι άλλες πολλές ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα και ο ίδιος να καταστεί ως ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς που έχουν υπάρξει. «Ο πόλεμος με ξεσήκωσε», εξομολογείται ο ίδιος. Το 1918 μία πολιτική αναταραχή στη Βαυαρία θα εμπνεύσει τον Μπέρτολτ Μπρεχτ… το αποτέλεσμα είναι το «Βάαλ», το πρώτο του θεατρικό έργο.
Βλέπουμε λοιπόν πως ο Μπρέχτ δινόταν ολοκληροτικά στο γράψιμο μετά από τα δραματικά γεγονότα στα οποία γινόταν μάρτυρας ίσως αυτή ήταν η άμυνά του.
Ο Μπρέχτ ερωτεύτηκε την έννοια του κομμουνισμού από νωρίς. Οι ιδέες που πρέσβευαν οι αριστεροί του άσκησαν μια πρωτογνωρη έλξη. Η κατακκόκινη Ρωσία τον έκαψε με την φωτιά της.
Με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία το 1933, αυτοεξορίζεται. Τα έργα του απαγορεύονται δια ροπάλου και οι παραστάσεις του διαλύονται με βίαιες επεμβάσεις της αστυνομίας. Καταφεύγει μέσω της Δανίας και της Βιέννης στις ΗΠΑ.
Η πνευματική απομόνωση εκεί, τον τσακίζει. Μετά το τέλος του πολέμου θα επιστρέψει για να εγκατασταθεί στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας μαζί με τη δεύτερη γυναίκα του και γυναίκα της ζωής του που τόσα χρόνια τον ακολούθησε στην εξορία, την Χελένε Βάιγκελ.
Ο Μπρεχτ δεν θεωρείται τυχαία πατέρας του θεάτρου. Δημιούργσε μια τομή και ανέτρεψε τον κατεστημένο τρόπο του θεάματος απομακρύνοντας τον παράγοντα ‘’ψευδαίσθηση’’ . Στα έργα του χρησιμοποίησε αυτό που σήμερα ονομάζουμε «επικό θέατρο». Τα έργα του περνούν αντιεξουσιαστικά και επαναστατικά μηνύματα και οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτά είναι καταδικασμένοι να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στη σκοτεινή και τη φωτεινή πέυρά τους.
Ανάμεσα στα έτη 1937 και 1945, έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του: «Η Ζωή του Γαλιλαίου» (1937-39), «Μάνα Κουράγιο» (1936-39), «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» (1935-41), «Τα Οράματα της Σιμόν Μασάρ» (1940-43), «Ο Σβέικ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο»(1942-43), «Η ιδιωτική ζωή της κυρίαρχης φυλής» (1944) και «Καυκασιανός Κύκλος με την Κιμωλία»(1943-45).
Το 1955 ο Μπέρτολτ Μπρεχτ θα λάβει το Βραβείο Ειρήνης του Στάλιν. Ένα χρόνο αργότερα θα φύγει από τη ζωή. Στις 14 Αυγούστου του 1956, ο κόσμος μας χάνει ένα από τα λαμπερότερα του αστέρια με αιτία θανάτου;Θρόμβωση της στεφανιαίας αρτηρίας της καρδιάς. Την τελευταία του πνοή την άφησε στο Ανατολικό Βερολίνο.
