Δρυς: Η Σημασία του στην Παγκόσμια Ιστορία

Δρυς, Δρυίδες, και μαγικός ζωμός, σωστά; Αυτό είναι το τρένο σκέψης που κατά πάσα πιθανότητα ακολουθούν πολλοί Έλληνες στο άκουσμα της λέξης «δρυς». Με την τεράστια δημοτικότητα του αγαπημένου κόμικ «Αστερίξ και Οβελίξ», είναι δυνατόν να μην πάει το μυαλό κάποιου στον Δρυίδη Πανοραμίξ του Γαλατικού χωριού και τον μαγικό του ζωμό, που προσφέρει υπεράνθρωπες δυνάμεις, και μέσα στον οποίο ο αγαθός πολεμιστής Οβελίξ είχε πέσει ως μωρό; Ωστόσο, όσο και να συνέβαλαν οι πολυαγαπημένοι μας ήρωες στην αύξηση της δημοτικότητας των Δρυιδών στο μοντέρνο κοινό, η σημασία του δένδρου δρυς ήταν μεγάλη από την αρχαιότητα.

Στην σύγχρονη εποχή ο δρυς αποκαλείται συνήθως βελανιδιά και έχει ακόμη πολλαπλές χρήσεις. Το ξύλο του χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, την τέχνη, την ναυπηγική και την οικοδομική, την διακόσμηση, αλλά και την κατασκευή βαρελιών για ωρίμανση και φύλαξη ποτών. Το φύλλωμα και οι καρποί του είναι χρήσιμοι στην φαρμακοβιομηχανία, την αισθητική, καθώς και την μαγειρική. Αν όμως ανατρέξουμε σε αρχαία κείμενα και μυθολογίες, θα δούμε ότι σε παγκόσμιο επίπεδο ο δρυς είχε ιερές ιδιότητες. Με αφετηρία τον αγαπημένο Πανοραμίξ θα μιλήσουμε λίγο για τους Δρυίδες. Στην Κέλτικη θρησκεία, όπως μαθαίνουμε από ιστορικές πηγές, μύθους, και παραμύθια, πηγές των οποίων οι περισσότερες είναι χριστιανικής και ρωμαϊκής προέλευσης, καθώς οι Κέλτες δεν κρατούσαν γραπτά αρχεία, οι Δρυίδες ήταν οι ανώτατοι ιερείς του λαού. Το όνομα τους προέρχεται από την λέξη «δρυς» και έτσι γίνεται αμέσως φανερή η υψηλή σημασία του δένδρου αυτού για τον Κέλτικο κόσμο. Οι περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους Δρυίδες προέρχονται από τον Ιούλιο Καίσαρα. Σύμφωνα με τα γραπτά του μελετούσαν ποίηση, φυσική φιλοσοφία, αστρονομία, καθώς και τους Κέλτικους θεούς, για τις παραδόσεις των οποίων γνωρίζουμε λίγα. Θεωρείται ότι οι Κέλτες πίστευαν στην μετά θάνατον ζωή, με την έννοια της μετεμψύχωσης. Οι τελετές τους γίνονταν στα δάση, συχνά επί την σκιά κάποιου δρυ. Το γκι, το οποίο συχνά φυτρώνει στις βελανιδιές, ήταν ιερό για τους Δρυίδες, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν συχνά στις πρακτικές τους. Πιστεύεται μάλιστα ότι ο Κέλτικος θεός του κεραυνού, ο Ταράνις, «φύτευε» το γκι στις βελανιδιές όταν τις χτυπούσε με τον κεραυνό του. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι δρύες/βελανιδιές ελκύουν τους κεραυνούς, είτε λόγω της χαμηλής ηλεκτρικής αντίστασης του ξύλου τους, είτε επειδή συχνά φτάνουν σε πολύ μεγάλα ύψη.

Διαβάστε επίσης Το καλοκαίρι είναι νουάρ: 4 προτάσεις για καλοκαιρινές βραδιές περιπέτειας

Μιλώντας για δρύες και κεραυνούς, ο Κέλτικος Ταράνις δεν ήταν ο μοναδικός θεός του κεραυνού που ήταν συνδεδεμένος με το συγκεκριμένο δέντρο. Στην αρχαία Ελλάδα ο δρυς ήταν ιερό δένδρο του Δία, του Πατέρα των θεών και άρχοντα του κεραυνού. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το Μαντείο της Δωδώνης, το αρχαιότερο στον κόσμο, αλλιώς γνωστό ως μαντείο του Δωδωναίου Διός, χτίστηκε κάτω από μία βελανιδιά, ιερή στον θεό. Στην Σκανδιναβική μυθολογία ο δρυς είναι συνδεδεμένος με τον θεό του κεραυνού Θορ. Υπήρχε μάλιστα μία συγκεκριμένη βελανιδιά, στην ευρύτερη περιοχή της σημερινής Γερμανικής Έσσης, η οποία ήταν γνωστή ως «Ο Δρυς του Θορ», και λατρευόταν ως ιερό δένδρο, με πολλούς να πιστεύουν ότι ήταν το σκανδιναβικό «Δένδρο της Ζωής» (Yggdrasil), το οποίο κρατάει ενωμένους τους εννέα κόσμους. Σύμφωνα με το βιβλίο του 8^ου αιώνα «Η Ζωή του Αγίου Μπονιφάτιου», ο Μπονιφάτιος και οι ακόλουθοι του έκοψαν το 723 μΧ. το Δρυ του Θορ, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος του παγανισμού και την αρχή του εκχριστιανισμού των Σκανδιναβών. Ωστόσο ακόμα και ο Χριστιανισμός έχει τον δρυ σε υψηλή εκτίμηση, με πολλές εικόνες να φτιάχνονται από το ξύλο του, και με ιστορίες όπως εκείνη της θείας επιφοίτησης του Αγίου Βρενδανού να χρησιμοποιήσει ξύλο δρυ για την σχεδία του, η οποία λέγεται ότι του επέτρεψε να φτάσει στην σημερινή Αμερική χιλιετίες πριν τον Κολόμβο.

Είναι λοιπόν ο δρυς ιερός, ή ένα ακόμη δένδρο; Κρύβει μήπως, ως ένα από τα μακροβιότερα δένδρα, κάποιες δυνάμεις γνώστες στους παγκόσμιους προγόνους μας, αλλά ξεχασμένες πλέον στον αιώνα της τεχνολογίας; Είναι το μόνο ισχυρό δένδρο, ή μήπως η μοντέρνα μεγαλομανία του ανθρώπου τον έχει οδηγήσει στην αψήφηση των δυνατοτήτων των μακρινών, και πολύ πιο αγνών, συγγενών μας, των φυτών; Λίγη τροφή για σκέψη, και για περισσότερο διάβασμα!

Διαβάστε επίσης 11+1 βιβλία βασισμένα σε αληθινές ιστορίες

Advertising