Μεγάλες προσωπικότητες υπάρχουν πολλές. Επιστήμονες οι οποίοι άλλαξαν κυριολεκτικά την καθημερινότητα μας, συγγραφείς που στιγμάτισαν την σκέψη μας, μικροί και μεγάλοι ήρωες που έδωσαν την ζωή τους για έναν αγώνα.
Παρόλα αυτά σε αυτό το κείμενο θα μιλήσουμε για ένα μικρό θαύμα. Ναι θαύματα γίνονται. Αρκεί να έχεις πίστη. Πίστη στις ικανότητες σου και στην ίδια την ζωή, αισιοδοξια ώστε να την κοιτας με όρεξη και εμπιστοσύνη. Και αν δεν μπορείς να δεις, πλάσε τον δικό σου κόσμο.
Αυτό το μικρό θαύμα λοιπόν είναι η Ελέν Κέλερ(Helen Adams Keller, 27 Ιουνίου 1880 – 1 Ιουνίου 1968). Μια προσωπικότητα μοναδική στα χρονικά.
Η Έλεν Κέλερ στην ηλικία μόλις των 19 μηνών, έπειτα από μια σοβαρή ασθένεια έχασε το φως και την ακοή της. Παρόλα αυτά, αυτό το παιδί, μεγαλωμένο στο σκοτάδι και την παντελή έλλειψη οποιοδήποτε ήχου, δεν το έβαλε κάτω. Μέχρι την ηλικία των 7 ετών είχε επινοήσει και αναπτύξει μια υποτυπώδη νοηματική 60 περίπου χειρονομιών.
Η μητέρα της Ελεν όμως αποφάσισε να μην μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, ήταν αποφασισμένη να δώσει στην κόρη της όσα εφόδια ήταν δυνατόν για να έχει η κόρη της μία φυσιολογική ζωή. Το 1886 αποφάσισε να απευθυνθεί σε μια σχολή τυφλών στην Βοστώνη κατόπιν προτροπής του Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, εφευρέτη του τηλεφώνου, που εκείνο τον καιρό δούλευε με κωφάλαλα παιδιά. Ο διευθυντής της σχολής ανέθεσε σε μια 20χρονη δασκάλα, πρώην μαθήτρια της σχολής με προβλήματα όρασης, την Άν Σάλιβαν, να αναλάβει την Έλεν. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα για την νεαρή Έλεν.
Ήταν η αφετηρία μιας 49χρονης φιλίας, η οποία εξελίχθηκε από γκουβερνάντα σε σύντροφο ζωής. Η ιστορία της σχέσης της Κέλερ με την Σάλιβαν έγινε ταινία το 1962 με τίτλο The miracle worker.
Η Anne Sullivan έφτασε στο σπίτι της Helen τον Μάρτιο του 1887 και ξεκίνησε αμέσως να της διδάσκει με το να σχηματίζει λέξεις στο χέρι της, ξεκινώντας με την λέξη «doll» για την κούκλα που της είχε φέρει ως δώρο.
Με απαράμιλλη υπομονή και υποδειγματική επιμονή σχημάτιζε τις λέξεις στην παλάμη της μικρής, την οποία πολλές φορές ακινητοποιούσε με το ζόρι προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της, δηλαδή να την κάνει να ταυτίσει κάθε αντικείμενο με μια λέξη.
Η μεγάλη υπέρβαση συνέβη τον Απρίλιο όταν η Κέλερ κατάλαβε πως οι κινήσεις που έκανε η δασκάλα της στο ένα χέρι , καθώς έτρεχε κρύο νερό στο άλλο της συμβόλιζαν την λέξη «νερό» . Ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός και η δίψα του παιδιού να μάθει, ώστε εκείνη τη μέρα έτρεχε τη δασκάλα στον κήπο και στο σπίτι και της ζητούσε επίμονα να της διδάξει τις λέξεις για όλα όσα τόσο καιρό ήταν γι αυτή το απόλυτο σκοτάδι: τα αντικείμενα και τα πρόσωπα της οικογένειάς της. Ως τη νύχτα είχε μάθει 30 λέξεις. Στους 6 μήνες είχε μάθει 625 λέξεις!
Εν συνεχεία η Σάλιβαν δίδαξε στην Έλεν να μιλά χρησιμοποιώντας την μέθοδο Tadoma μέσω της επαφής με τα χείλη και τον λαιμό των άλλων καθώς μιλάνε, συνδυάζοντας τον συλλαβισμό με τα δάχτυλα στην παλάμη του παιδικού χεριού. Αργότερα η Keller έμαθε την μέθοδο Braille και έμαθε μέσω αυτής όχι μόνο Αγγλικά αλλά και Γαλλικά, Ελληνικά και Λατινικά. Το μέλλον διαγραφόταν πλέον πολύ αισιόδοξο.
Ξεκινώντας τον Μάιο του 1888, η Κέλερ παρακολούθησε το Ινστιτούτο Perkins για τους τυφλούς. Το 1894, η Κέλερ και η Sullivan μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη για να φοιτήσει στο σχολείο Wright-Humason για κωφούς και στο Horace Mann επίσης σχολείο για κωφούς. Το 1896 επέστρεψαν στην Μασσαχουσέτη και η Κέλερ εισήχθη στο Cambridge School for Young Ladies πριν κερδίσει την είσοδό της στο κολλέγιο Radcliffe. Ο θαυμαστής της Mark Twain την γνώρισε στον μεγαλοπαράγοντα της Standard Oil Henry Huttleton Rogers, ο οποίος μαζί με τη γυναίκα του πλήρωσαν για τις σπουδές της. Το 1904, στην ηλικία των 24 ετών, η Κέλερ αποφοίτησε από το Radcliffe, και έγινε το πρώτο άτομο κωφό και τυφλό που απέκτησε το πτυχίο Καλών Τεχνών.
Συνέχισε τη μελέτη ξένων συγγραφέων και φιλοσόφων, ενώ υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική συγγραφέας.
Ταξίδεψε σε 40 χώρες και έδινε διαλέξεις υπέρ των δικαιωμάτων των αδυνάτων, αλλά και κατά των πολέμων.
Γνώρισε προσωπικά όλους τους προέδρους των ΗΠΑ, από τον Κλήβελαντ μέχρι τον Τζόνσον. Απέκτησε διάσημους φίλους, όπως τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ και τους Τσάρλυ Τσάπλιν, Μπέρναρντ Σω και Μάρκ Τουέιν.
Στη Σκωτία ανακηρύχτηκε επίτιμη διδάκτορας.
Είχε δηλώσει ανοιχτά την αντίθεσή της στον πόλεμο. Επίσης, υπήρξε υπέρμαχος του δικαιώματος της γυναικείας ψήφου, των εργατικών δικαιωμάτων και του σοσιαλισμού, καθώς και άλλων προοδευτικών κινημάτων.
Έγραψε 12 βιβλία και πολλά άρθρα, καθώς επίσης και την αυτοβιογραφία της με την βοήθεια της δασκάλας της. Ο πρόεδρος Τζόνσον της απένειμε το μετάλλιο, «Presidential Medal of Freedom», μια από τις μεγαλύτερες τιμητικές διακρίσεις στην Αμερική.
Η Έλεν πέθανε στον ύπνο της το 1968 στην ηλικία 88 ετών. Η δασκάλα της είχε φύγει από τη ζωή πολύ νωρίτερα, το 1936, ενώ η Έλεν της κρατούσε το χέρι μέχρι την τελευταία στιγμή. Αποτεφρώθηκε σύμφωνα με την επιθυμία της και η στάχτη της τοποθετήθηκε δίπλα στην αγαπημένη της δασκάλα.
Η Έλεν και η Αν έγιναν γραμματόσημο, καθώς επίσης και κέρμα που κυκλοφόρησε στην Αλαμπάμα και το όνομά της δόθηκε σε δρόμους σε διάφορες χώρες, όπως Ελβετία, Πορτογαλία, Ισραήλ και Γαλλία. Τον Οκτώβριο του 2009 ένα μπρούντζινο άγαλμα στήθηκε προς τιμήν της στην Αλαμπάμα. Δείχνει την Έλεν σε ηλικία επτά ετών δίπλα από μια αντλία νερού συμβολίζοντας την μαγική στιγμή που κατάλαβε την πρώτη της λέξη: νερό! Στη βάση του αγάλματος υπάρχει μια επιγραφή που λέει ότι τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή δεν τα βλέπουμε, ούτε τα αγγίζουμε, αλλά τα νιώθουμε με την καρδιά.
Μερικά από τα έργα της είναι:
1. The Frost King (στην ηλικία των 11)
2. The Story of my Life (αυτοβιογραφία)
3. Out of the Dark
4. My Religion (θρησκευτική αυτοβιογραφία)
Πηγή:
![«Η δεσμοφύλακας», [φωτο: Ρίτα Μπαούση]](https://maxmag.gr/buweeboh/2025/06/1751013895701-1.jpg)
