Οι συγγραφείς πάντοτε προκαλούν το δέος και το κύρος που συνοδεύει το φορτίο της ιδιότητάς τους. Την ίδια στιγμή που ένας συγγραφέας αποκτά τη φωνή του, που αναγνωρίζεται για τη μοναδικότητά του και για όλους τους άλλους λόγους που διαφέρει από τους υπόλοιπους συγγραφείς, την ίδια στιγμή, λοιπόν, αντιπροσωπεύει κάτι πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτόν. Μια ολόκληρη εποχή, ίσως, ένα λογοτεχνικό ρεύμα, ένα λογοτεχνικό γένος ή είδος, κάτι με τον οποίο ο κάθε αναγνώστης τον σημαδεύει και τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Ποιοι είναι στα αλήθεια ίσως ποτέ δεν θα μάθουμε.
Όμως, μια κλεφτή ματιά στη ζωή τους από φωτογραφίες την δικαιούμαστε.
Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι.
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο φτιάχνουμε τούτη τη μέρα, τούτη την Παρασκευή. Κι αύριο πάλι απ’ την αρχή, αύριο θα φτιάξουμε το Σάββατο.
Advertising
Η ευτυχία των άλλων μπορεί να μελαγχολήσει και τον πιο πρόσχαρο άνθρωπο.
Ακόμα αντιμετωπίζουμε έναν ισχυρό άντρα σαν γεννημένο ηγέτη και μια ισχυρή γυναίκα σαν ανωμαλία.
Αν έχεις χάσει την ψυχή σου και το ξέρεις, τότε έχει μείνει λίγη ακόμα ψυχή για να χάσεις.
Και την ώρα που πεθαίνουμε, καθώς αποδεσμευόμαστε από το οργανικό και ξαναβουλιάζουμε ατιμωτικά σε αυτό, είναι τιμή και δόξα και προνόμιο να αγαπάμε αυτό που δεν αγγίζει ο Θάνατος.
Advertising
Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.
Πολλές φορές με τη Ζωρζ -όσο ζούσε ακόμα- καθόμασταν και λέγαμε: «Μην το πούμε πουθενά αλλά τα χρόνια της κατοχής ήταν ευτυχισμένα χρόνια”, γιατί πιστεύαμε σε κάτι, είχαμε ένα όραμα, πιστεύαμε ότι πραγματικά και εμείς βοηθούμε στο να απελευθερωθεί η Ελλάδα
«Να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είσαι΄συ»
