Ο Γεώργιος Γραμματικάκης , γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Imperial College του Λονδίνου, δημοσιεύοντας τις πρώτες ερευνητικές του εργασίες. Από το 1982 είναι καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης όπου και εξελέγη δυο φορές Πρύτανης (1990-1996). Διετέλεσε επίσης επί μια τριετία Πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου. Εργάστηκε στον “Δημόκριτο” ως ερευνητής και αργότερα στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών της Γενεύης(CERN). Στο ενεργητικό του έχει να επιδείξει συνεργασίες με τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου.
Ο Γεώργιος Γραμματικάκης όντας υπερδραστήριος εκτός από εξαίρετος επιστήμονας είναι και ένας καταπληκτικός συγγραφέας. Τα συγγραφικά του πονήματα; Όλα υπέροχα, Η Κόμη της Βερενίκης (1989), Κοσμογραφήματα (1996) , H αυτοβιογραφία του φωτός (2005), Συνομιλίες με το φώς (2009), Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής (2012).
Προσωπική αδυναμία; H αυτοβιογραφία του φωτός. Τι μπορεί να πει κανείς για αυτό το βιβλίο; Το φως, όπως μας λέει ο ίδιος ο συγγραφέας, είναι η μεγάλη του αγάπη, τόσο επιστημονικά όσο και συμβολικά, καθώς στάθηκε η αφορμή για να αναζητήσει ο άνθρωπος από την αρχαιότητα ακόμα, την «φύση» και την αιτία πίσω από κάθε φαινόμενο που παρακολουθεί. Το φως υπάρχει στη ζωή του καθενός, υπήρξε οδηγός στις μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις, καθώς αποτέλεσε το έναυσμα για τον άνθρωπο να εξερευνήσει το άγνωστο. Mας συντροφεύει από την αρχή του κόσμου, πηγή έμπνευσης στην τέχνη, τις επιστήμες, τη φιλοσοφία. Tο φως υπήρχε και θα υπάρχει για πάντα.
Η απλή, κατανοητή και συνάμα λυρική γραφή του συγγραφέα σε κεντρίζει και σε ταξιδεύει. Στόχος του, να κατανοήσει ο αναγνώστης μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, τη μοναδική σημασία του φωτός για την ανθρωπότητα και το σύμπαν γενικότερα, μέσα από μια υπέροχη διαδρομή μέσα από τους αιώνες.
Γιατί να το διαβάσετε; Γιατί είναι ένα βιβλίο «οδηγός», ένα βιβλίο που με απλό και συνάμα κατανοητό τρόπο παρουσιάζει την εξελικτική πορεία της δημιουργίας της φύσης και του σύμπαντος γενικότερα. Πως αντιλαμβάνονταν το φως στην αρχαιότητα; Ποιες οι ερμηνείες του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη; Τι είναι το χρώμα και πως το ορίζει ο Νεύτων; Πως το φως ενέπνευσε τον άνθρωπο και τις τέχνες; Tι είναι η “μεγάλη έκρηξη”; Tι συμβαίνει με την όραση; Ισχύει πως ότι βλέπουμε γύρω μας είναι παρελθόν;
Βιβλίο που παρασύρει τον αναγνώστη σε άγνωστα και γοητευτικά μονοπάτια μη μπορώντας να το αφήσει από τα χέρια του. Όσα θεωρούμε θεμελιώδη και αυτονόητα για τη φύση και το σύμπαν, ο συγγραφέας τα αναλύει σε βάθος, βάζοντας σε μια σειρά όρους, έννοιες και λειτουργίες, που πριν ναι μεν αντιλαμβανόμασταν, ταυτόχρονα όμως γνωρίζαμε τόσο λίγα, καθώς οι γνώσεις μας για αυτές ήταν επιφανειακές.
“Είναι πάντως αλήθεια ότι εγώ, ο συγγραφέας, δεν μπορώ να καθορίσω με ακρίβεια πότε άρχισε αυτή η περιπέτεια με το φως. Θυμούμαι, όμως, ότι παιδί φοβόμουν την νύχτα. Αισθανόμουν την νύχτα να με τυλίγει και να με απειλεί· συχνά, λοιπόν, έμενα ξάγρυπνος και περίμενα το φως. Το φως ερχόταν το πρωί λυτρωτικό, τρύπωνε από τις χαραμάδες και έδιωχνε τη νύχτα, ζωήρευε όσο περνούσε η ώρα και έδινε ταυτότητα στα πράγματα. Ήταν ένα φως ήπιο και τρυφερό· άλλοτε όμως τα καλοκαίρια γινόταν γρήγορα εκθαμβωτικό και ανελέητο”.
Γ. Γραμματικάκης.
Υπόθεση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
“Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων, σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Με ένα περίεργο ωστόσο τρόπο, αισθάνομαι ότι προϋπήρχα της γενέσεώς μου. Κι ενώ από τότε όλα έχουν αλλάξει, εγώ αισθάνομαι ότι τίποτε δεν αλλάζει. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο.
Δεν αξίζει άλλωστε να συζητά κανείς για πράγματα -την γένεσή μου και την γένεση του Κόσμου- που προκαλούσαν ανέκαθεν διαμάχες. Αυτό που ενισχύει την αυτοπεποίθησή μου είναι ότι η παρουσία μου έμοιαζε πάντοτε πρωταρχική: στους μύθους ή σε ό,τι ονομάζεται επιστήμη, στα έργα των θνητών αλλά και στις θρησκείες, το φως έπαιζε πάντοτε ρόλο ιδιαίτερο. Κατά καιρούς πολλοί διερωτήθηκαν για την φύση του, και άλλοι πάλι έμειναν απλώς στον θαυμασμό και την αποδοχή… Εγώ λοιπόν, που είμαι το παλαιότερο, το αρχέγονο φως, ήρθε η ώρα να μιλήσω λίγο για τον εαυτό μου”.
Με αυτά τα λόγια αρχίζει την αυτοβιογραφία του το αρχέγονο φως, που η ανακάλυψή του το 1965 υπήρξε από τις σημαντικότερες στην ιστορία της κοσμολογίας. Πριν δώσει τον λόγο στο ίδιο το φως, ο γνωστός συγγραφέας της “Κόμης της Βερενίκης” και των “Κοσμογραφημάτων” παρουσιάζει τους θαυμαστούς τρόπους που μέσω του φωτός η επιστήμη οδηγήθηκε στις πιο σπουδαίες κατακτήσεις της: την θεωρία της σχετικότητας, την κβαντική συμπεριφορά του μικροκόσμου, τις σύγχρονες απόψεις για την γένεση και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Δεν παραλείπει ακόμη να υπογραμμίσει την σημασία του φωτός για την ίδια την ζωή αλλά και την Τέχνη, ενώ αναφέρεται και στις φιλοσοφικές ή θρησκευτικές αντιλήψεις που συνοδεύουν το φως από τους αρχαίους χρόνους. Βιβλίο εύληπτο και πολυσήμαντο, η “Αυτοβιογραφία του φωτός” περιγράφει με απλά λόγια την συναρπαστική περιπέτεια της σύγχρονης επιστήμης, και απλώς ζητά από τον αναγνώστη να διαβαστεί “πρώτα με τον νου και, ύστερα ή παράλληλα, με την ψυχή”.
Πηγές:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82
