Μάτια μου: ένα βιβλίο για τους ανθρώπους με το λευκό μπαστούνι

Η Λένα κι ο Λουκάς έχουν μεγαλώσει στο ίδιο χωριό από μικρά παιδιά κι ο Λουκάς δε στέκεται καθόλου στο γεγονός ότι η φίλη του έχει χάσει την όρασή της από ένα ατύχημα που είχε όταν ήταν μωρό. Μεγαλώνοντας, η φιλία αυτή αρχίζει να εξελίσσεται σε έναν παθιασμένο έρωτα, που όμως λαμβάνει τέλος όταν ανάμεσα στο ζευγάρι μπαίνει η μικρή αδερφή της Λένας, η Κατίνα, ξελογιάζοντας για λίγο το Λουκά. Για να καταφέρει να ξεχάσει τον πόνο της, η Λένα αποδέχεται την πρόταση της παπαδιάς του χωριού να παντρευτεί τον εκ γενετής τυφλό ανιψιό της, τον Χαρίλαο, και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα. Ο Λουκάς, νιώθοντας τύψεις για όσα έκανε, υπηρετεί το στρατιωτικο του κι αργότερα μπαρκάρει με ένα θείο του.

Όντας κάτοικος της Αθήνας πλέον, η Λένα προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή, αναλαμβάνοντας παράλληλα υποχρεώσεις σε ένα σύλλογο ατόμων με προβλήματα όρασης στον οποίο είναι μέλος κι ο άντρας της. Η μοναδική χαρά της πλέον είναι ο γιος της Κωνσταντίνος, ο οποίος από μικρός είναι γνώστης της ιδιαιτερότητας των γονιών του κι έχει μάθει τα πάντα γι’ αυτή. Όταν, μάλιστα, οι γονείς του χωρίζουν εκείνος μετακομίζει με τη μητέρα του πίσω στο χωριό της. Τα πράγματα, όμως, αρχίζουν να δυσκολεύουν για τη Λένα, όταν, μετά την αποφοίτηση του Κωνσταντίνου από το πανεπιστήμιο, εκείνος της γνωρίζει την κοπέλα του Μαρία, η οποία δεν είναι άλλη από την κόρη του Λουκά, ο οποίος παντρεύτηκε μια κοπέλα που γνώρισε σε ένα από τα ταξίδια του. Τριάντα χρόνια μετά το χωρισμό τους οι δύο αυτοί άνθρωποι συναντιούνται ξανά έχοντας όμως πλέον να διαδραματίσουν διαφορετικούς ρόλους ο ένας στη ζωή του άλλου.

Ένα βιβλίο το οποίο, εκτός από τα ζητήματα της απαγορευμένης αγάπης και των λάθος επιλογών, αγγίζει με ιδιαίτερο τρόπο τη ζωή των ανθρώπων που δεν έχουν προβλήματα όρασης εκ γενετής ή εξαιτίας κάποιου ατυχήματος. Σε αρκετά σημεία μέσα σε αυτό αναφέρεται ο τρόπος αντιμετώπισης των τυφλών ανθρώπων ιδιαίτερα στα χωριά της δεκαετίας του 1950 που δεν υπήρχε η απαραίτητη μέριμνα γι αυτούς, σε αντίθεση με την Αθήνα όπου ο “Οίκος Τυφλών” είχε ήδη βοηθήσει αρκετά άτομα που αντιμετώπιζαν τέτοια ζητήματα. Την αντιμετώπιση αυτή δε φαίνεται να συμμερίζονται όσοι χαρακτήρες περιτριγυρίζουν την πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος, η οποία είναι αποδεκτή από το οικογενειακό της περιβάλλον για τον υπέροχο χαρακτήρα που είχε και την αγάπη με την οποία περιέβαλε τους γύρω της, μια αγάπη την οποία ο Κωνσταντίνος φροντίζει να μεταδώσει χρόνια αργότερα στα δικά του παιδιά. Το μυθιστόρημα “Μάτια μου” σας περιμένει στις εκδόσεις “Ψυχογιός” για να το απολαύσετε.

Advertisements