Οι πιο ψαγμένες νέες κυκλοφορίες που θα σου κρατήσουν συντροφιά τα Χριστούγεννα συγκεντρωμένες σε ένα άρθρο – οδηγό για κάθε βιβλιόφιλο που θα εφοδιαστεί για τις γιορτές με βιβλία ή θα τυλίξει πολλά βιβλία για δώρα. Έφτασε ο τελευταίος μήνας του χρόνου, λοιπόν και δεν έχουν σταματήσει να είναι ενδιαφέρουσες οι νέες κυκλοφορίες. Από τον Χούλιο Κορτασάρ που αγαπήθηκε την άνοιξη από το αναγνωστικό κοινό με την νέα έκδοση του Κουτσό στο break-through των εκδόσεων Δώμα, από την πυρετώδη, δυνατή γραφή της Αρμινούτας των εκδόσεων Ίκαρος στην εκδοτική Αλεξάνδρεια και την Τέχνη της Ξάπλας, προβλέπεται πολύ δυνατή -αναγνωστικά- η εορταστική περίοδος.
Πηγαίνετε προς τα κάτω για την αναλυτική λίστα.
Ηπειρώτικο Μοιρολόι
Οδοιπορικό στην αρχαιότερη ζωντανή δημώδη μουσική της Ευρώπης
Κρίστοφερ Κινγκ, εκδ. Δώμα
Περίληψη
Συνηθίζουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε τη μουσική σαν μια μορφή ψυχαγωγίας ― σαν μια πολυτέλεια, τελικά σαν κάτι το περιττό. Και πράγματι η μουσική που συνήθως ακούμε αυτόν το σκοπό έχει: να διασκεδάσει. Ποια ήταν όμως η πρωταρχική λειτουργία της μουσικής; Για ποιο λόγο άρχισαν κάποτε οι άνθρωποι να τραγουδούν και να χορεύουν;
Ο Κρίστοφερ Κινγκ, βραβευμένος μουσικός παραγωγός και μανιώδης συλλέκτης δίσκων γραμμοφώνου, υποστηρίζει ότι η μουσική στην πρωταρχική της μορφή είναι ένα γιατρικό για τις πληγές της ψυχής ― κάτι εξίσου απαραίτητο με τον αέρα και την τροφή.
Σταδιακά η μουσική έπαψε να έχει αυτή τη λειτουργία. Τα εύθραυστα πολιτισμικά οικοσυστήματα μες στα οποία η μουσική επιτελούσε το ιαματικό της έργο καταστράφηκαν.
Μ’ εξαίρεση μια απόμερη γωνιά της Ελλάδας, στις εσχατιές της Ευρώπης ― την Ήπειρο. Εδώ, σαν από θαύμα, κρατήθηκε ζωντανός ένας πανάρχαιος τρόπος ζωής που επέτρεψε στη μουσική να διατηρήσει το θεραπευτικό της ρόλο. Ο Κινγκ αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει σ’ αυτόν το σκληρό μα μαγικό τόπο, όπου η μουσική γίνεται ένα με την ποίηση, το χορό και τη γιορτή.
Ο Κινγκ γράφει για την ιστορία της Ηπείρου και το μεγαλείο του τοπίου, για τα πανηγύρια, τα τσίπουρα και τους Τσιγγάνους οργανοπαίχτες, για τα συλλογικά βιώματα και τις κοινές αναμνήσεις. Μας μιλά για τη μουσική σαν θρήνο, σαν νανούρισμα και σαν παρηγοριά. Μας μιλά γι’ ανθρώπους που ξέρουν να πενθήσουν και ξέρουν να γλεντήσουν.
Συνδυάζοντας το φιλοσοφικό στοχασμό με την ιστορική περιγραφή, τη μουσικολογική ανάλυση με την ανθρωπολογική ματιά, η παθιασμένη και παιγνιώδης αυτή αφήγηση παίρνει τελικά τη μορφή ενός ερωτικού γράμματος στη μουσική και τους ανθρώπους της Ηπείρου.
Ειδικά για την ελληνική έκδοση, ο Κρίστοφερ Κινγκ μάς εισάγει στα τραγούδια του βιβλίου, παρουσιάζοντάς τα σε ψηφιακή επανεπεξεργασία από την ιδιωτική του συλλογή δίσκων γραμμοφώνου.
O Christopher C. King (1971) γεννήθηκε στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, όπου και ζει. Σπούδασε φιλοσοφία στο Radford University και στο Virginia Tech. Έχει επιμεληθεί, επεξεργαστεί και εκδώσει πολλές μουσικές ανθολογίες, κατά βάση προπολεμικής μουσικής. Το 2002 βραβεύτηκε με Grammy για τη δουλειά του ως μουσικού παραγωγού, ενώ στη συνέχεια έλαβε άλλες πέντε υποψηφιότητες για το ίδιο βραβείο. Γράφει τακτικά στο Paris Review και στο Oxford American.
Κάποιος Λούκας
Χούλιο Κορτασάρ, εκδ. Opera
Περίληψη
Ο Λούκας και οι μονόλογοί του
Ρε συ, άκου να σου πω, δε φτάνει που τ’ αδέλφια σου μου τα ’πρηξαν ώς το μη παρέκει ενόσω σε περίμενα με τόση όρεξη να πάμε μια βόλτα, έχω και σένα να καταφτάνεις μούσκεμα, μ’ αυτή τη φάτσα κάτι ανάμεσα σε βαρίδι κι αναποδογυρισμένη ομπρέλα που κι αν την έχω δει τόσες φορές. Έτσι δεν κά-νουμε προκοπή, να το ξέρεις. Τι σόι βόλτα θα ’ναι αυτή αν πρόκειται να σε κοιτάζω όλη την ώρα για να καταλάβω πως μαζί σου θα βραχώ ώς το κό-καλο, πως το νερό θα κατρακυλάει στο σβέρκο μου, πως τα cafés θα μυρίζουν υγρασία και θα ’χει σίγουρα μια μύγα στο κρασί μου;
Μπορώ να πω ότι δεν έχει νόημα να σου δίνει κανείς ραντεβού […].
Μοίρα των εξηγήσεων
Κάπου πρέπει να υπάρχει μια χωματερή όπου στοιβάζονται οι εξηγήσεις.
Ένα μόνο πράγμα είναι ανησυχητικό σ’ αυτό το σωστό πανόραμα: ό,τι ενδέχεται να συμβεί τη μέρα που κάποιος θα κατορθώσει να εξηγήσει και τη χωματερή.
Έρωτας 77
Κι αφού κάνουν όλα όσα κάνουν, σηκώνονται, πλένονται, πουδράρονται, παρφουμάρονται, χτενίζονται, ντύνονται, κι έτσι, σιγά σιγά, ξαναγίνονται αυτό που δεν είναι.
Πίσω από το όνομα «Λούκας» κρύβεται κάποιος «Χούλιο» που αφηγείται ιστορίες για τους αγαπημένους του πιανίστες, τις ζωές εκκεντρικών καλλιτεχνών, τα έθιμα ορισμένων αργεντινών οικογενειών, την αγάπη και τη φιλία. Ακούραστος ανατροπέας κανόνων, προσφέρει μέχρι και συμβουλές για το πώς να γυαλίσετε τα παπούτσια σας, να γράψετε ποιήματα, να δώσετε διαλέξεις, να καταφέρετε να σας πετάξουν έξω με τις κλοτσιές από μια συναυλία ή να κολυμπήσετε σε μια πισίνα με αλεύρι. Σε τελική ανάλυση, αυτό εδώ είναι περισσότερο ένα εγχειρίδιο κόντρα στη σοβαρότητα, παρά ένα βιβλίο μυθοπλασίας.
Ιστορίας μιας Λευκής Φάλαινας
Σεπούλβεδα Λούις, εκδ. Opera
Περίληψη
«Γέμισα τα πνευμόνια μου, καταδύθηκα ώς τα σκοτεινά βάθη, πήρα φόρα, αναδύθηκα σχεδόν δίπλα στο μικρό πλεούμενο, με όλο το σώμα στον αέρα, και πέφτοντας, προκάλεσα ένα θηριώδες κύμα, ένα χείμαρρο αφρού που το τουμπάρισε.
Τους είδα να κολυμπούν απεγνωσμένα και να γαντζώνονται στο αναποδογυρισμένο σκάφος. Και τότε, όπως ξεμάκραινα, άκουσα το όνομα που μου ’χαν δώσει οι φαλαινοθήρες.
‘‘Θα ξαναγυρίσουμε για σένα, Μότσα Ντικ!’’ φώναξε ο άνθρωπος με το καμάκι.
Και η φωνή του, η γεμάτη μίσος, ήταν το προμήνυμα γι’ αυτά που έμελλε να ’ρθούν.»
Λένε πως στα νερά του Ειρηνικού, στην ακτή της Χιλής απέναντι απ’ τη Νήσο Μότσα, στις 20 Νοεμβρίου 1820, ένας μεγάλος λευκός φυσητήρας επιτέθηκε και βύθισε το φαλαινοθηρικό Essex που είχε αποπλεύσει απ’ το λιμάνι του Ναντάκετ, στον βόρειο Ατλαντικό, δεκαπέντε μήνες πριν απ’ το ναυάγιο. Λένε πως ο τεράστιος λευκός φυσητήρας επιτέθηκε στο Essex επειδή οι φαλαινοθήρες είχαν σκοτώσει μια θηλυκιά φάλαινα και το μικρό της.
Η —πραγματική— ιστορία του Μότσα Ντικ ενέπνευσε, εν μέρει, τον Χέρμαν Μέλβιλ για το αριστούργημά του:
Μόμπι Ντικ, ή Η φάλαινα (1851)
Αρμινούτα
Donatella Di Pietrantonio, εκδ. Ίκαρος
Περίληψη
«Και ποια είναι η μαμά σου;» με ρώτησε απεγνωσμένα.
«Έχω δύο. Η μία είναι η μητέρα σου».
Με μια βαλίτσα στο ένα χέρι και μια τσάντα με παπούτσια στο άλλο, η Αρμινούτα χτυπάει το κουδούνι μιας πόρτας, πίσω από την οποία την περιμένει ένας άγνωστος, ξένος κόσμος. Κάπως έτσι ξεκινά αυτή η εκρηκτική, καθηλωτική ιστορία, με μια έφηβη που από τη μια μέρα στην άλλη αναγκάζεται να επιστρέψει στη βιολογική της οικογένεια και να χάσει τα πάντα: τις ανέσεις της, τις αγαπημένες της φίλες, την άνευ όρων αγάπη των γονιών της ή μάλλον εκείνων που νόμιζε γονείς της. Το καινούριο της σπίτι είναι μικρό, σκοτεινό, γεμάτο αδέρφια και με λιγοστό φαγητό.
H Αρμινούτα, το κορίτσι που το γύρισαν πίσω, όπως τη βάφτισαν στη διάλεκτο του τόπου τους οι καινούριοι της συμμαθητές, αναζητά μια απάντηση μα και τη θέση της σε τούτο τον κόσμο.
Η Donatella Di Pietrantonio γεννήθηκε το 1963 στην Αρσίτα, ένα ορεινό χωριό της περιφέρειας του Αμπρούτσο, ενώ σήμερα ζει στην πόλη Πένε όπου εργάζεται ως παιδοδοντίατρος. Πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας με το μυθιστόρημα Η μητέρα μου είναι ένας ποταμός (2011, βραβείο Tropea). Το δεύτερο βιβλίο της Όμορφή μου (2014, βραβείο Brancati) ήταν υποψήφιο για το βραβείο Strega. Το 2017, το μυθιστόρημά της Αρμινούτα θεωρείται εκδοτικό γεγονός, ενώ την ίδια χρονιά βραβεύεται με ένα από τα εγκυρότερα ιταλικά λογοτεχνικά βραβεία, το Premio Campiello, καθώς και με το Premio Napoli. Κοινός παρονομαστής και στα τρία μυθιστορήματα της Ντι Πιετραντόνιο είναι ο γενέθλιος τόπος της, το Αμπρούτσο.
Κρυφή Φωτιά
Καμίλα Σάμσι, εκδ. Ψυχογιός
Περίληψη
Η Ίσμα είναι ελεύθερη πια. Αφού αφιέρωσε χρόνια στη φροντίδα των νεαρότερων αδελφιών της μετά τον θάνατο της μητέρας τους, αποδέχεται μια πρόσκληση από τη Χίρα, μέντορά της που ζει στην Αμερική, η οποία της επιτρέπει να κάνει πραγματικότητα ένα άπιαστο όνειρό της. Ωστόσο, ο νους της είναι στο Λονδίνο και στην Ανίκα, την όμορφη και ξεροκέφαλη αδελφή της, αλλά και στον αδελφό της, τον Παρβίζ, που εξαφανίστηκε ακολουθώντας το δικό του όνειρο, δέσμιος της σκοτεινής κληρονομιάς του τζιχαντιστή πατέρα που δε γνώρισε ποτέ. Όταν επανεμφανίζεται στην άλλη άκρη της υφηλίου, οι χειρότεροι φόβοι της Ίσμα επιβεβαιώνονται.
Και τότε ο Έιμον μπαίνει στη ζωή των αδελφών. Γιος πανίσχυρος πολιτικού, πρέπει να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει το προδιαγεγραμμένο μέλλον του ή αν θα τολμήσει να το αψηφήσει. Οι μοίρες των δύο οικογενειών θα συνδεθούν καταλυτικά όταν οι πρωταγωνιστές κληθούν να επιλέξουν τις θυσίες που πρέπει να κάνουν στο όνομα της αγάπης.
Μια συγκινητική ιστορία για την πάλη ανάμεσα στην αγάπη και την πίστη, που μεταφέρει την Αντιγόνη του Σοφοκλή στην πολύπλοκη σημερινή πραγματικότητα.
Η ΚΑΜΙΛΑ ΣΑΜΣΙ γεννήθηκε το 1973 στο Καράτσι, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε δημιουργική γραφή στο Hamilton College και έκανε μεταπτυχιακά (MFA) στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης. Εργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας και αρθρογράφος, κυρίως για τον Guardian, και συμμετείχε ως κριτικός σε αρκετά λογοτεχνικά βραβεία, όπως το Orange Award for New Writing και το Guardian First Book Award. Επίσης είναι μέλος της συμβουλευτικής ομάδας του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Index on Censorship. Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία. Το ΚΡΥΦΗ ΦΩΤΙΑ τιμήθηκε με το Women’s Prize for Fiction, ενώ ήταν υποψήφιο για το Man Booker Prize, το Costa First Novel Award και το International Book of the Year 2018 στα Australian Book Industry Awards.
Η Τέχνη της Ξάπλας
Bernd Brunner, εκδ. Αλεξάνδρεια
Περίληψη
Είναι αλήθεια ότι περνάμε το ένα τρίτο της ζωής μας ξαπλωμένοι: κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε, κάνουμε έρωτα, σκεφτόμαστε, ξεκουραζόμαστε, αλλά και υποφέρουμε ή αναρρώνουμε. Βέβαια η ξάπλα δεν είναι και τόσο αποδεκτή στη σύγχρονη κοινωνία της υπερδραστηριοποίησης, αφού ταυτίζεται με την αδράνεια, την παθητικότητα και την τεμπελιά. Κι όμως, αυτή η οριζόντια δραστηριότητα είναι ανεκτίμητης αξίας: μας προσφέρει ιδιαίτερες στιγμές περισυλλογής που οδηγούν στις καλύτερες ιδέες. Χωρίς αυτήν, ο Μιχαήλ Άγγελος δεν θα είχε ποτέ την έμπνευση να δημιουργήσει στην Καπέλα Σιξτίνα, ένα από τα μεγαλύτερα έργα τέχνης της ανθρωπότητας.
Το βιβλίο του Μπερντ Μπρούνερ είναι ένας ύμνος για την ξαπλωμένη ανά τους αιώνες ανθρωπότητα, μια πλούσια διερεύνηση της πολιτισμικής μας ιστορίας και συγχρόνως μια απολαυστική συλλογή ιστοριών, γεμάτων με αλλόκοτες ή απροσδόκητες λεπτομέρειες: από το πώς ξάπλωναν -ή πώς δεν ξάπλωναν- οι άνθρωποι στη Λίθινη Εποχή μέχρι την ιστορία του στρώματος, τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις γύρω από τον ύπνο ή το “κίνημα της αργής ζωής”.
Η Eγκυκλοπαίδεια των νεκρών
Ντανίλο Κις, εκδ. Καστανιώτης
Περίληψη
Ένας αντι-προφήτης επιχειρεί το αδιανόητο για να αποδείξει τις θαυματουργές του ικανότητες· ένα κορίτσι βλέπει την τρομερή μοίρα των αδελφών και του πατέρα της σε έναν παράξενο καθρέφτη· ο χαμός μιας πόρνης πυροδοτεί μια απρόβλεπτη εξέγερση ενώ η ζωή κάθε απλού ανθρώπου από το έτος 1789 ανασυστήνεται με εξονυχιστική ακρίβεια στην πανίσχυρη Εγκυκλοπαίδεια των νεκρών… Αυτά τα θρυλικά διηγήματα για την αγάπη και τον θάνατο, την αλήθεια και το ψεύδος, τον μύθο και την πραγματικότητα, διαπερνούν ποικίλες εποχές και ακτινογραφούν αλλόκοτες καταστάσεις.
Το ύστατο βιβλίο του Ντανίλο Κις συνιστά μια εξαιρετική συνύφανση του αληθινού γεγονότος με τη φαντασία, του επικού με το ασήμαντο, της φρίκης με την κωμωδία. Σε αυτές τις εννέα ιστορίες ο σπουδαίος Σέρβος συγγραφέας απεικονίζει σχέσεις, συναντήσεις, τοπία – το πλήθος των λεπτομερειών που συναπαρτίζουν μια ζωή. Ο ίδιος συνδυάζει την μυθοπλασία και την ιστορία με μια μεταμοντέρνα ευαισθησία και, μέσα από το υστερόγραφό του και άλλες σημειώσεις, δημιουργεί ένα συναρπαστικό υπόβαθρο που μαγνητίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ένα διαχρονικό αριστούργημα της σλαβικής λογοτεχνίας σε νέα έκδοση.
