Ο επιμορφωτικός ρόλος του Παραμυθιού

Ο ρόλος των παραμυθιών, είναι γνωστό, ότι εκτός από ψυχαγωγικός καλό θα ήταν να είναι και επιμορφωτικός για τα παιδιά. Αυτό συνέβαινε τόσο παλιά, όσο και σήμερα. Ωστόσο συχνά το επιμορφωτικό μήνυμα του παραμυθιού δίνεται με λάθος τρόπο. Κάποιες φόρες είναι απλά ηθικοπλαστικό χωρίς βαθύτερο νόημα. Άλλες είναι λανθασμένο γιατί τα παιδιά δεν είναι έτοιμα να δεχτούν κάποια μηνύματα, και από την άλλη πλευρά δίνεται με τρόπο που υποτιμά την  αντίληψη των παιδιών.

Εκτός από ιδέες, αρχές και ιδανικά τα οποία κάποτε δέσποζαν στα παραμύθια και εξακολουθούν να είναι βασικά, η επιμόρφωση μπορεί μέσω του παραμυθιού να γίνει σε πολλά σημεία της καθημερινότητας των παιδιών χωρίς το παραμύθι να χάσει τίποτα από την φαντασία, την ζωντάνια και το ψυχαγωγικό του χαρακτήρα για τους μικρούς αναγνώστες.

Advertisements

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα παραμύθια της Ειρήνης Μαθιουδάκη, μίας νέας συγγραφέα από το Ηράκλειο. Τα τρία παραμύθια που έχει γράψει αποτελούν έναν οδηγό μελέτης μιας καλής διατροφής και παράλληλα τρεις όμορφες και διασκεδαστικές ιστορίες.

Το πρώτο παραμύθι  έχει τίτλο ο Αφρατούλης στο Λαχανόκηπο. Το παραμύθι αφηγείται την μία μέρα του Αφρατούλη, ενός μικρού κρουασάν που περνάει μία μέρα σε έναν λαχανόκηπο, γίνεται φίλος με τα λαχανικά και ξεναγείται. Στο παραμύθι γίνονται αναφορές στα λαχανικά του καλοκαιριού κυρίως, καθώς τέτοια εποχή διαδραματίζεται το παραμύθι, αλλά και του χειμώνα, μαθαίνουμε τον θρεπτικό ρόλο που έχουν στην διατροφή και πόσο σημαντικά είναι για την υγεία μας. Ακόμα τα παιδιά μαθαίνουν κάποια πράγματα για την κρητική διατροφή.

Το παραμύθι εκτός από αυτές τις πληροφορίες δεν στερείται τίποτα από τα χρώματα, τη φαντασία, την περιπέτεια, τη ζωντάνια και όλα τα στοιχεία της σύνθεσης ενός παραμυθιού. Το πιο σημαντικό ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το ότι ωθεί τα μικρά παιδιά στην αγάπη για τα λαχανικά όχι όμως με εκβιαστικό τρόπο και χωρίς να καταδικάζει τα γλυκά.

Το δεύτερο παραμύθι Η Πριγκίπισσα του Βοτανόκηπου, με κεντρική ηρωίδα ένα μικρό κορίτσι μας προσφέρει μία γνωριμία με τα βότανα. Η συγγραφέας αναπτύσσει τη φόρμα της και το προσωπικό της συγγραφικό ύφος χωρίς όμως  να κάνει τους αναγνώστες να πλήττουν. Και στο δεύτερο παραμύθι αντλούμε πληροφορίες για τον κόσμο των βοτάνων ο οποίος μας είναι λιγότερο γνωστός από εκείνων των λαχανικών. Οι εικόνες και η ζωντάνια δεν λείπουν επίσης.

Το τρίτο παραμύθι, ο Ζαχαρίας και η Νεράιδα Σοκολατένια, προσφέρει ένα ταξίδι στα μυστικά της σοκολάτας. Ο Ζαχαρίας που ονειρεύεται να γίνει ζαχαροπλάστης, με τη βοήθεια της Νεράιδας, ταξιδεύει στη πατρίδα της σοκολάτας και μας δείχνει όλο τον τρόπο που ξεκινώντας από ένα μικρό σποράκι η σοκολάτα φτάνει να γίνει όπως την ξέρουμε σήμερα. Στο παραμύθι αυτό βλέπουμε και μία επαφή με το παιδικό όνειρο. Συχνά αποθαρρύνουμε τα παιδιά όταν εκφράζουν μελλοντικά σχέδια για την επαγγελματική τους πορεία. Στο συγκεκριμένο παραμύθι όμως με ένα μαγικό τρόπο ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του μικρού μας ήρωα, τα πάντα για τον στόχο που έχει. Είναι και ένα καλό παράδειγμα για μία πρακτική βοήθεια στους στόχους των παιδιών.

Με βάση ότι η συγγραφέας έχει παραπάνω από επαρκή επιστημονική κατάρτιση πάνω στα ζητήματα που βάζει στα έργα της, είμαστε σίγουροι για την ακρίβεια κάθε πληροφορίας. Τα έργα αυτά, τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίτανος, είναι ένα από πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα του επιμορφωτικού ρόλου του παραμυθιού. Κάθε μικρός αναγνώστης μπορεί να διδαχθεί, να ψυχαγωγηθεί, να ενθουσιαστεί από τον τρόπο που ο κόσμος των λαχανικών και των βοτάνων εντάσσονται μέσα στη σφαίρα της φαντασίας. Η συγγραφέας με το έργο της συνεχίζει την παράδοση του Αισώπου και του Τριβιζά φέρνοντας νέα μηνύματα και ένα μοναδικό τρόπο γραφή.