Διαβάζουμε παραμύθια όλοι μας σχεδόν από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας. Ξέρουμε όμως τι σημαίνει λέξη παραμύθι; Και ακόμα περισσότερο ότι τα παραμύθια εκτός των άλλων επιτελούν και θεραπευτικό έργο;
Η λέξη παραμύθι ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα παραμυθούμαι που σημαίνει δίνω θάρρος, καταπραΰνω το σωματικό ή ψυχικό πόνο κάποιου με λόγια ή με πράξεις. Ανέκαθεν οι λαοί μετέδιδαν τις αξίες, τους κανόνες και την ηθική της κοινωνίας τους με τα παραμύθια. Αρχικά ήταν μια αφήγηση για μεγάλους που στόχο είχε την ψυχαγωγία τους. Αργότερα με το ίδιο περιεχόμενο έγιναν ιστορίες για παιδιά.
Το παραμύθι όπως όλοι μας το γνωρίσαμε το ακούσαμε και αγαπήσαμε από αγαπημένα μας πρόσωπα δεν είναι μόνο μια ιστορία που δημιουργήθηκε για σκοπούς ψυχαγωγίας. Αποτελεί μια φτιαχτή διήγηση που στόχο έχει τη μετάδοση κάποιων μηνυμάτων. Την ανάπτυξη τρόπων σκέψης και την οριοθέτηση συμπεριφορών. Βοηθάει τον άνθρωπο να προετοιμαστεί για τις μικρές και μεγάλες αλλαγές στη ζωή του, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να τον διασκεδάσει. Αποτελούσε και αποτελεί πάντα μια ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει με έναν λόγο συμβολικό τις επιθυμίες του, τους φόβους, τις ελπίδες, τα όνειρα, τα άγχη του για τη ζωή του. Είναι μια προσπάθεια να διαπραγματευτεί όλα αυτά που τον απασχολούν.
Όλοι μας αγαπάμε τα παραμύθια. Και ένας λόγος είναι ότι γνωρίζουμε ότι τα παραμύθια έχουν συνδέσεις με την πραγματική ζωή. Στα παραμύθια υπάρχουν οι ξεκάθαροι καλοί, οι ξεκάθαρα κακοί, ζώα με μαγικές ικανότητες, μάγοι,δράκοι, γίγαντες και ένα σωρό άλλοι ήρωες που το κάθε παιδί ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μπορεί να ταυτιστεί. Το καλό και το κακό είναι σύμβολα που υπάρχουν μέσα μας και στον κόσμο που ζούμε κι είναι ευκαιρία για ταύτιση. Τι κάνει έναν άνθρωπο να μεταλλαχθεί σε τέρας; Ίσως ο πόνος; Ποιος μπορεί να τον μεταμορφώσει και πάλι σε άνθρωπο; Ένα φιλί ίσως κι η αγάπη. Σε κάθε παραμυθένιο τέλος κυριαρχεί η αγάπη κι ο στόχος είναι πάντα αυτός…
Γιατί τελικά, όσο σκληρό κι αν είναι το παραμύθι, στο τέλος, οι ήρωες πάντα τα καταφέρνουν κι ότι κι αν γίνει όλοι ξέρουμε πως… «Έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!»
Τα λόγια μας καμία φορά δεν επαρκούν για να καταφέρουμε αλλαγές στην συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων και ιδιαίτερα των παιδιών. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτό που τους λέμε κι έτσι είναι συνήθως άδικος κόπος το να προσπαθούμε να τα πείσουμε με τα επιχειρήματά μας.
Παιδιά που δαγκώνουν ή που τσακώνονται με άλλα παιδιά ακούνε όλη την ώρα ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό. Παιδιά που ζηλεύουν τα αδέλφια τους, παιδιά που έχουν διαφόρους φόβους . Καταστάσεις που ζουν τα παιδιά και για τις οποίες δεν μπορούν να μιλήσουν , ίσως γιατί είναι οδυνηρές, ίσως γιατί ντρέπονται ίσως και γιατί ακόμα πιστεύουν ότι δεν μπορούμε εμείς οι μεγάλοι να τα καταλάβουμε. Όλα αυτά είναι πράγματα που μπορούν να λυθούν μέσω των παραμυθιών.
Είναι πολύ σημαντικό είναι ότι σε ένα παραμύθι μπορούμε να αφήσουμε το καλό και το δίκαιο να νικήσει. Αυτό ανακουφίζει πολύ το παιδί, και δημιουργεί χώρο για διαφορετική, εποικοδομητική συμπεριφορά, καθώς στη φαντασία όλα επιτρέπονται! Έτσι μπορεί να ολοκληρώσει μόνο του το παραμύθι, να σκεφτεί το ίδιο την κατάληξη. Δεν χρειάζεται πάντα να περιέχει έτοιμες συμβουλές ή λύσεις. Το παιδί ασυνείδητα γνωρίζει τι ανάγκη έχει, τι είναι καλό για τον εαυτό του τη δεδομένη στιγμή.
Χρησιμοποιούμε, λοιπόν, τα παραμύθια για το βάθος και το αποτέλεσμά τους και δεν υπάρχει καλύτερο μέσο να μας μεταφέρει με ασφάλεια εκεί που θέλουμε, στην λύση και την απελευθέρωση των παιδιών από τους φόβους τους ή τις τραυματικές καταστάσεις τις οποίες βιώνουν.
ΠΗΓΗ: www.naturanrg.gr
