“Η γιαγιά μου η Ευτυχία”: Η ζωή της πρώτης Ελληνίδας στιχουργού

Πηγή εικόνας: paron.gr

Το 1897 γεννιέται στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας η Ευτυχία Χατζηγεωργίου- Οικονόμου. Το 1911, μετά το γάμο της με τον κατά 20 χρόνια μεγαλύτερό της Κωστή Νικολαϊδη, αποκτά το επώνυμό του και μαζί του κάνει δυο κόρες, τη Μαίρη και την Καίτη. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, έρχεται με τις κόρες της και τη μητέρα της στην Ελλάδα. Μετά από το διαζύγιό της παντρεύεται το μεγάλο έρωτα της ζωής της Γιώργο Παπαγιαννόπουλο και υιοθετεί το επώνυμό του. Δουλεύει ως δασκάλα και ηθοποιός αλλά τελικά διαπρέπει ως ποιήτρια και στιχουργός. Τα τραγούδια της είναι γνωστά σε πολλούς αλλά δυστυχώς λίγα είναι κατοχυρωμένα στο όνομά της καθώς την ενδιέφερε το σύντομο κέρδος ώστε να έχει χρήματα για να παίζει χαρτιά. Η γυναίκα αυτή έζησε μια συναρπαστική ζωή πολλή μπροστά για την εποχή της. Το όνομά της… Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Η Παπαγιαννοπούλου ήταν ένας άνθρωπος που τόλμησε να μπει σε ένα κόσμο βαθιά ανδροκρατούμενο και να κερδίσει το σεβασμό που της αναλογούσε. Η ζωή της μεταφέρθηκε το 2019 στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνίστριες την Κάτια Γκουλιώνη και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Έμπνευση για την ταινία αυτή αποτελεί το βιβλίο “Η γιαγιά μου η Ευτυχία” από την εγγονή της Ρέα Μανέλη, η οποία έζησε σχεδόν όλα τα χρόνια της ζωής της δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωή της.

                                                                                                                                                      Περιγραφή του βιβλίου

Advertisements

Η Ρέα Μανέλη με πατέρα τον δημοφιλή κωμικό Φραντζέσκο Μανέλη και μητέρα την ηθοποιό Μαίρη Λαϊδου ακολούθησε και αυτή τον δρόμο που είχαν χαράξει οι γονείς της αλλά και η γιαγιά της. Όταν η Ρέα έφτασε στη σχολική ηλικία ο παππούς της Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, ο δεύτερος και αγαπημένος σύζυγος της Ευτυχίας, κάλεσε σε συμβούλιο τους γονείς της δίνοντάς τους τελεσίγραφο: “Η σταματάτε τις τουρνέ, το θέατρο και τα ξενύχτια για το παιδί, και μένει κοντά μας και μεγαλώνει σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας του, κι εσείς συνεχίζετε τις τουρνέ και τη ζωή σας ή το παίρνετε μαζί σας και φεύγετε από το σπίτι… Μετά από λίγο διάστημα η Ρέα καταλήγει να μείνει στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Η ίδια αφηγείται στο βιβλίο… “Από το ΄51 και μετά, άρχισε κανονικά η “εξάρτησή” μου από την Ευτυχία. Όπου πήγαινε εκείνη, εγώ την ακολουθούσα σαν σκιά από πίσω. Πολλές φορές με έδειχνε κι έλεγε γελώντας: Αυτή που με ακολουθεί είναι η συνείδησή μου”. Το είχε πάρει από τον “Πινόκιο” που με είχε πάει να δω, και της άρεσε τόσο. Βέβαια η αδυναμία που είχα γι΄αυτήν, δεν ήταν κάτι το καινούριο. Αν και τους αγαπούσα όλους, και απαιτητικά, αυτό που ένιωθα για τη γιαγιά μου, ήταν κάτι το ξεχωριστό”. Στο βιβλίο αποτυπώνεται, με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο, η πολυτάραχη ζωή και η δυνατή προσωπικότητα της μεγάλης μας στιχουργού έτσι όπως την έζησε η εγγονή της από τα παιδικά της χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι να ξεπηδά ολοζώντανα η προσωπικότητα αυτής της σπουδαίας δημιουργού καθώς και η τόσο ενδιαφέρουσα διαδρομή της.

Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο πατώντας εδώ.