Τα όμορφα τοπία της κόλασης συνεπαίρνουν στην αισιόδοξη δίνη τους

«Τα όμορφα τοπία της κόλασης», εκείνα που συναντά κανείς σε στιγμές απελπισίας κατά τη διάρκεια καιρών χαλεπών. Εκείνα τα τοπία που ξεπροβάλλουν σαν ακτίνες φωτός σε ερεβώδεις συνθήκες, αγκαλιάζοντας απλόχερα με το φως τους αυτούς που από καιρό έχουν πάψει να ελπίζουν και που διψασμένοι μέσα στην έρημο της προσωπικής τους θλίψης αναζητούν τη δική τους όαση, συνήθως ταυτισμένη με την αγάπη, τον έρωτα, την καλοσύνη και με οτιδήποτε δύναται να λειτουργήσει ως αντίδοτο στην απαισιοδοξία, συνθέτοντας με μαεστρία νότες, ικανές να θρυμματίσουν τη μελαγχολία της σιωπής.

Γι’ αυτά «Τα όμορφα τοπία της κόλασης» γίνεται λόγος και στην ομώνυμη συλλογή διηγημάτων της Αλκυόνης Παπαδάκη. Πρόκειται για ένα σύνολο διαφορετικών μεταξύ τους ιστοριών, οι οποίες αντλούν το υλικό τους από τη ζωή επίσης διαφορετικών ανθρώπων· κοινό σημείο αναφοράς αυτών αποτελεί όχι μόνο ο πόνος, αλλά ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο τον διαχειρίζονται, με πρωτόγνωρο θάρρος, δίχως να επιτρέπουν στο χαμόγελο τους να απολεσθεί, στα αποθέματα αγάπης τους να χαθούν, στη θετική οπτική των πραγμάτων να σβήσει και στο κουράγιο και τις ελπίδες τους να εξανεμιστούν, καθώς αυτές συνιστούν τη μοναδική σωτήρια λέμβο στην τρικυμιώδη και πολυτάραχη πορεία της ζωής τους.

Η Μερόπη, η Αριάδνη, η Δώρα, η Ανδρομάχη, η Βίκυ, ο Σίμος, ο Νάσος με τη Στέφη, οι πρωταγωνιστές των ιστοριών που απαρτίζουν τη συλλογή «Τα όμορφα τοπία της κόλασης», αφανείς ήρωες της καθημερινότητας με τα προβλήματα να τους ταλανίζουν κι αυτοί να στέκουν αγέρωχοι, διατηρώντας την ικανότητα να βλέπουν ακόμα και μέσα στα σκοτάδια τους τις ομορφιές της ζωής κι αυτό γιατί «τις περιμένουν αυτές τις καλύτερες μέρες με χαρά. Μέσα στον χαλασμό που υπήρχε γύρω τους, έριχναν σπόρους στην ψυχή τους και περίμεναν να φυτρώσουν και ν’ ανθίσουν τα όνειρα» επειδή, όπως γίνεται κατανοητό μέσω της αφιέρωσης της ίδιας της συγγραφέως στις πρώτες σελίδες, πρέπει να θυμόμαστε «πόσο φως κρύβεται στην ψυχή μας, όσο βαθύ σκοτάδι κ’ αν απλώνεται γύρω μας.»

Με την επιλογή των λιγοστών αυτών μονάχα αράδων, από το σύνολο των ιστοριών που συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή «Τα όμορφα τοπία της κόλασης», καθίσταται σαφές το γεγονός ότι πρόκειται για άλλο ένα συγγραφικό πόνημα της Αλκυόνης Παπαδάκη το οποίο βρίθει απαράμιλλου λυρισμού και συγκίνησης και διακρίνεται για τον πλέον καθιερωμένο αποφθεγματικό και διδακτικό λόγο της. Ο διδακτισμός της στην προκειμένη περίπτωση οδηγεί αγόγγυστα σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα, που θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: η ελπίδα σε απέλπιδες καιρούς είναι εκ των πραγμάτων μια επαναστατική πράξη.

Advertisements

Το βιβλίο «Τα όμορφα τοπία της κόλασης» της Αλκυόνης Παπαδάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα κι υπόσχεται να σε συνεπάρει στην αισιόδοξη δίνη του.