Ο συγγραφέας του «Τανγκό του Σατανά» και του «Πόλεμος και πόλεμος», ο László Krasznahorkai κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο το «Η Σέιμπο Πέρασε Από Εκεί Κάτω» αυτόν τον Απρίλιο στη χώρα μας. Το μυθιστόρημα, σε μετάφραση της Μανουέλας Μπέρκι, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πόλις.
Το μυθιστόρημα του Λάσλο Κρασναχορκάι «Η Σέιομπο πέρασε από εκεί κάτω» αποτελείται από δεκαεπτά κεφάλαια – ιστορίες που καταπιάνονται, με τον γνωστό μακροπερίοδο και με ελάχιστες τελείες λόγο του, με την καλλιτεχνική δημιουργία και το ιερό, με θαύματα ορατά και αόρατα (η Σέιομπο του τίτλου, η Ιαπωνική θεότητα, είναι μόνο ένα από τα θεία πρόσωπα που «εμφανίζονται» στο βιβλίο).
Ο Λάσλο Κρασναχορκάι γεννήθηκε το 1954 στην πόλη Gyula της Ουγγαρίας. Σπούδασε νομικά και φιλολογία στα Πανεπιστήμια του Ζέγκεντ και της Βουδαπέστης. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ούγγρους συγγραφείς, ο οποίος υπηρετεί πιστά μια λογοτεχνία φιλόδοξη και απαιτητική. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία (ανάμεσά τους το βραβείο Kossuth, που αποτελεί την πιο σημαντική διάκριση της Ουγγαρίας, και το γερμανικό βραβείο Bestenliste-Prize).
Το 2015 κέρδισε το Man Booker International Prize για το σύνολο του έργου του. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γερμανικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά, τα πολωνικά, τα τσέχικα, τα βουλγάρικα, τα εβραϊκά, τα ιαπωνικά και τώρα και στα ελληνικά. Δύο βιβλία του Λάσλο Κρασναχορκάι, «Το Τανγκό του Σατανά» και η «Μελαγχολία της Αντίστασης» έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον φίλο του σκηνοθέτη Μπέλα Ταρ, για τον οποίο έχει γράψει επίσης πρωτότυπα σενάρια.
Από το Κιότο στη Βενετία, από το Παρίσι στην Αθήνα, και ακόμη περνώντας από τη Γρανάδα και τη Γενεύη, ο Λάσλο Κρασναχορκάι μάς παρασύρει σε ένα γοητευτικό ταξίδι μέσα από δεκαεπτά αφηγήσεις, που αποτελούν παραλλαγές και στοχασμούς γύρω από την τέχνη και τη δημιουργία, αλλά και την αναζήτηση του ιερού.
Με τη βοήθεια ενός τουρίστα, που χάνεται στα δαιδαλώδη δρομάκια της Βενετίας και ανακαλύπτει θαμπωμένος ένα άγνωστο έργο της Σχολής του Σαν Ρόκο, ενός ηθοποιού του θεάτρου Νο, ο οποίος ενσαρκώνει τη θεά Σέιομπο, ενός φύλακα του Μουσείου του Λούβρου, που τον συνδέει ένας σχεδόν ερωτικός δεσμός με την Αφροδίτη της Μήλου, ή, ακόμα, ενός αρχιτέκτονα παθιασμένου με τη μουσική μπαρόκ, ο οποίος με αδέξιο τρόπο προσπαθεί να μεταδώσει τον ενθουσιασμό του σε κάποιους γέροντες χωρικούς, ο συγγραφέας μάς κάνει να μοιραστούμε μαζί του τη δύναμη της καλλιτεχνικής εμπειρίας σε όλη την πολυπλοκότητά της.
Ξεδιπλώνοντας μια μεγαλειώδη πρόζα, που με τον ρυθμό της μας προσκαλεί σε στοχαστικές αναζητήσεις, ο Κρασναχορκάι, διαδοχικά ιερατικός, ειρωνικός, και πάντα βαθιά καλλιεργημένος, καταπιάνεται με τον ρόλο του καλλιτέχνη, αλλά και του θεατή, και ερευνά τη συγκίνηση που προκαλεί η μεγάλη τέχνη στον καθένα από εμάς.
