Βιβλία βασισμένα σε ιστορίες κακοποίησης

Η κακοποίηση παιδιών, γυναικών αλλά και γενικά όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως φύλου και διακρίσεων είναι οπωσδήποτε θέματα που προκαλούν έντονη συγκινησιακή φόρτιση και σοκάρουν, ακόμα κι όταν συναντούνται σε ένα βιβλίο. Η κακοποίηση είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στη σημερινή εποχή που ζούμε. Στα παλιότερα χρόνια υπήρχαν περιπτώσεις που δεν έβγαιναν στην επιφάνεια λόγω ότι ζούσαν με τον φόβο ειδικά στις επαρχιακές περιοχές. Τότε όλα έμεναν κρυφά για να μην τους κατακρίνει η κοινωνία και ο ένοχος έμενε ατιμώρητος. Όμως, σήμερα, το θέμα έχει επεκταθεί και οι ένοχοι δικάζονται. Είναι πολύ δύσκολο η κακοποίηση είτε είναι λεκτική ή σωματική για μια ανθρώπινη ψυχή.

Ο άνθρωπος τραυματίζεται ανεπανόρθωτα και το τραύμα του που δεν είναι βέβαια ορατό τον/την ακολουθεί για μια ζωή. Μερικοί άνθρωποι καταφέρνουν να ξεχάσουν έστω για λίγο και συνεχίζουν την ζωή τους ίσως με κάποια βοήθεια που θα βρεθεί μπροστά τους, ίσως με την αγάπη αλλά κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να ξεχάσουν και τραυματίζουν στο πέρασμα τους και άλλες ψυχές. Ειδικά όσο πιο μικρός/μικρή κακοποιείται κάποιος/κάποια τόσο πιο πολύ δύσκολο είναι να γιατρευτεί. Πολλοί συγγραφείς έχουν θίξει το θέμα της κακοποίησης. Κάποιοι αναγνώστες ίσως να μην μπορούν να διαβάσουν τέτοιου είδους βιβλία. Σε αυτό το άρθρο θα σας γράψω για κάποια βιβλία βασισμένα στη κακοποίηση.

Advertisements

Το Παράθυρο της Νεφέλης του Σπύρου Πετρουλάκη

Αυτό το βιβλίο βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας απέναντι στην παιδική κακοποίηση. Ο συγγραφέας μας αφηγείται για ένα κοριτσάκι, τη Νεφέλη όπου την απήγαγαν και την έκλεισαν σε μια αποθήκη. Το ζευγάρι που την είχε απαγάγει απέκτησε όμως δικό του παιδί και έτσι η Νεφέλη άρχισε να βιώνει μια εφιαλτική κατάσταση από το μέθυσο πατέρα και την υποτιθέμενη μάνα. Είναι σοκαριστικό μια αθώα ψυχή να παλεύει απεγνωσμένα να κερδίσει μια αγκαλιά, ένα χάδι από την μητέρα της. Η γλυκιά Νεφέλη γνωρίζει τον πόνο, τη ματαίωση των ονείρων της, την συναισθηματική απόρριψη από νωρίς. Η δύναμη, όμως, που κρύβει μέσα της θα οδηγήσουν τα βήματά της να ζήσει όσα δε γεύτηκε από εκεί που δεν το περιμένει. Θα ζήσει την αγάπη, το χάδι, τη στοργή, την αποδοχή, τον έρωτα ακόμα και την οικογενειακή θαλπωρή.

Απόσπασμα από το βιβλίο

ενώ από το σκυμμένο κεφάλι τα δάκρυα έσταζαν κάτω στη γη, στο προαύλιο του σχολείου…Δάκρυα που γύρευαν να εισδύσουν στο σκληρό τσιμέντο και να το διαλύσουν μεμιάς. Κι έπειτα να περάσουν στο χώμα, να το μουσκέψουν, να το ποτίσουν, ώσπου να φυτρώσει ένα δέντρο τόσο μεγάλο, που θα μπορούσε να σκεπάσει όλο τον κόσμο. Και τον ουρανό με τ’ αστέρια του. Κι από τα κλαδιά του δε θα έβγαιναν άνθη και φύλλα παρά μόνο παιδικοί αναστεναγμοί. Αναστεναγμοί και θλίψη. Θλίψη και πόνος. Όλος ο πόνος που έκρυβε μέσα τη αυτή η τόση δα ψυχούλα

Ιφιγένεια, ο Κύκλος της Σιωπής της Μαρίας Τσακίρη

Αυτό το βιβλίο βασίζεται σε αληθινή ιστορία και η συγγραφέας θέτει το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης, σεξουαλικής και ψυχολογικής από ανθρώπους που είναι υπεράνω υποψίας. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου βιβλίου τη κακοποίηση της πρωταγωνίστριας από το ίδιο της τον πατέρα. Η συγγραφέας αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία της Ιφιγένειας, ενός παιδιού που γεννήθηκε το 1970 στην Ελλάδα και κακοποιήθηκε βάναυσα από τον ίδιο της τον πατέρα. Πολλοί αναγνώστες δε μπορούν να διαβάσουν τηνσκληρή αλήθεια αυτού του βιβλίου αλλά είναι μια πραγματική ιστορία που την αφηγήθηκε η πρωταγωνίστρια στην συγγραφέα. Η Ιφιγένεια αφηγήθηκε όσα πέρασε ώστε να σπάσει την σιωπή.

Δυστυχώς σε μερικούς ανθρώπους η ζωή τους δείχνει το σκληρό πρόσωπο της και στην περίπτωση της Ιφιγένειας η ζωή της το χάρισε απλόχερα. Δεν την ρώτησε, δεν την ένοιωσε ούτε μια στιγμή, δεν της χάρισε ούτε μια στιγμή χαράς, απλά της έδινε το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Και εκεί που έλεγες ότι όλα τελείωσαν και η ζωή την άφηνε επιτέλους να πάρει μια ανάσα, δυστυχώς δεν την άφηνε και ξεκινούσε τα απανωτά χαστούκια.

Απόσπασμα από το βιβλίο

Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.

Χίλιες και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος∙ συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.

Το Κελάρι της Ντροπής της Χρυσηίδας Δημουλίδου

Το Κελάρι της Ντροπής μας μιλάει για την κακοποίηση των γυναικών και δίνει ένα μήνυμα στα ίδια τα θύματα να μην φοβούνται να μιλήσουν και να ξέρουν ότι υπάρχουν τρόποι διαφυγής και βοήθεια από τη κοινωνία. Γιατί η σιωπή πολλές φορές γίνεται ενοχή και η αλήθεια πάντα βγαίνει στο φως. Η συγγραφέας αφηγείται την ιστορία τριών αδελφών που ζούσαν στη δεκαετία του ’60 σε ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας και κακοποιούνταν σεξουαλικά από τον ίδιο τους τον πατέρα.

Οι καιροί εκείνης της εποχής σκληροί και οι τρεις αδερφές ζούσαν με τη σκιά ενός πατέρα αφέντη και μιας μάνας που δεν είχε λόγο σε τίποτα. Η μόνη έξοδος των κοριτσιών ήταν κάθε Κυριακή στην εκκλησία και στο πανηγύρι του χωριού μια φορά τον χρόνο. Αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο πόνο. Δυστυχώς πίσω από τις πόρτες κάθε οικογένειας δεν ξέρει κανένας τι γίνεται. Τα στόματα όσων ξέρουν μένουν κλειστά. Τα κορίτσια βίωσαν μια καθημερινή κακοποίηση που όσα χρόνια και αν πέρασαν δεν ξέχασαν.

Υπάρχουν και άλλα πολλά βιβλία βασισμένα στην κακοποίηση και όσο ανοίγουν τα στόματα και δεν φοβούνται τόσο θα μαθαίνουμε αληθινές ιστορίες. Πονεμένες μεν αλλά αληθινές. Όσα χρόνια και αν περάσουν υπάρχουν ακόμα τέτοιες περιπτώσεις κακοποίησης. Μακάρι αυτά τα βιβλία να δίνουν μηνύματα ενθάρρυνσης σε ανθρώπους που κακοποιούνται και να μην φοβούνται να πουν τη δική τους ιστορία.