Στα χέρια μου πριν λίγο καιρό έπεσε το «Αγύριστο κεφάλι» του Μίλτου Πασχαλίδη. Ο αγαπημένος όλων τραγουδοποιός, αφηγητής ιστοριών έχει εκδώσει 3 βιβλία και το «Αγύριστο κεφάλι» είναι ένα από αυτά.
Ο Μίλτος Πασχαλίδης προχώρησε στη συγγραφή του βιβλίου εν θερμώ, λίγο καιρό μετά την απώλεια του Άλκη Αλκαίου. Και όπως σωστά θα έχετε φανταστεί, το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη ζωή του Άλκη. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί η 2η έκδοσή του.
Το βιβλίο περιέχει ένα συνονθύλευμα ιστοριών, κοινών εμπειριών με τον Άλκη Αλκαίο , σκέψεις του Πασχαλίδη αλλά και τα κοινά τους τραγούδια.
Το αγύριστο κεφάλι δε θα μπορούσε να ξεκινήσει αλλιώς, πέρα από την ιστορία που συνέβη στη Ρόδο, τον χειμώνα του 1996, ιστορία που ο Μίλτος έχει ονομάσει ως «Τον λένε Βαγγέλη…» και την αναφέρει μερικές φορές στις συναυλίες του.
O Πασχαλίδης έχει κάνει μια κατάθεση ψυχής, μια πραγματικά καλή δουλειά με αυτό το βιβλίο, έχει παραδώσει τη ψυχή του και έχει βγάλει όλο του το συναίσθημα. Άλλωστε, πως ήταν δυνατόν να λείπει το συναίσθημα από αυτό το βιβλίο;
Το διάβασα και ταξίδεψα. Ταξίδεψα μαζί με τον αγαπημένου μου Μίλτο και τον Άλκη, βρέθηκα στις συζητήσεις τους, ήπιαμε μαζί γάλα και καπνίσαμε τσιγάρα. Ταξίδεψα και γνώρισα τον Άλκη, τον Άλκη μέσα από τα μάτια του Μίλτου. Βρέθηκα στο μπαράκι στη Ρόδο, στη Πάργα και στις διαφωνίες τους. Πως; Μα, ο Μίλτος με κάλεσε, μέσα από το βιβλίο του. Και αυτό το «Αγύριστο κεφάλι», ο Άλκης, δε έπαψε στιγμή να με συναρπάζει.
Όπως λέει το οπισθόφυλλο : «Αυτός ο τύπος, σχεδόν τριάντα χρόνια εθελούσια αποκλεισμένος σε δυο δωμάτια, ένα στην Κάτω Κηφισιά και ένα στην Πάργα, μου είχε ανοίξει παράθυρα σ’ όλο τον κόσμο. Με είχε πάει στη Γη των Βησιγότθων, στο Μεξικό, στο Κατμαντού, στο Μετς, στο Πόρτο Ρίκο, μαζί είχαμε στήσει οδοφράγματα στο Παρίσι το Μάη του ’68, είχαμε ανέβει στο κάρο μαζί με τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, σαλπάραμε στο τσούρμο του Σεβάχ, από το Ταζ Μαχάλ ως το Ντεπό κι από την Πάργα ως την πλατεία Χόρχε ντ’ Αλβαράδο»
Διάβασα το βιβλίο, από αγάπη για τον Πασχαλίδη και από πραγματική περιέργεια να γνωρίσω τον άνθρωπο του οποίου τραγουδάω και χορεύω τα τραγούδια του. Τον αόρατο ποιητή που μπήκε στις ζωές μας τόσο διακριτικά, όσο διακριτικά έζησε, όσο διακριτικά έφυγε.
Και όχι, δεν είναι βιογραφία του. Όπως λέει ο Μίλτος, ο δικός μας Μίλτος: «Εγώ ήμουν απλά φίλος του. Ούτε βιογράφος ούτε ειδικός ούτε επιμελητής του αρχείου του».
Αν θες να μάθεις περισσότερα για αυτόν τον αόρατο τύπο που άλλαξε τον κόσμο με τους στίχους του, πήγαινε στο πρώτο βιβλιοπωλείο που θα βρεις και ζήτα το Αγύριστο Κεφάλι.
Το βιβλίο αρχικά κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Λιβάνη και στην συνέχεια, το 2017, από τις Εκδόσεις ΚΨΜ
