Ποιός θα μπορούσε να ξανακερδίσει τη χαμένη ζωή γράφοντας; Κανένας άλλος πέρα από τον Μαρσέλ Προύστ, τον γάλλο συγγραφέα του 20ου αιώνα που κατόρθωσε μέσα σε ένα βιβλίο 3200 σελίδων να αποτυπώσει τις αναμνήσεις του με οδηγό τις αισθήσεις του.
Ο Μαρσέλ Προύστ γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1871, στο Οτέιγ του Παρισιού. Το χάρισμα του Προύστ φάνηκε από νωρίς και έτσι το 1896 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο «Τέρψεις και ημέρες». Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων και συνοπτικών διηγημάτων. Δυστυχώς όμως δεν αναγνωρίστηκε, όπως συνέβη και με τα ακόλουθα έργα του.
Το 1885 είχε αρχίσει ήδη να σκαρώνει το μυθιστόρημα του το οποίο επρόκειτο να σημαδέψει την παγκόσμια λογοτεχνία όμως σύντομα το 1899 το εγκαταλείπει στα σπάργανα.
Όλα τα μεγάλα έργα όμως χρειάζονται πόνο για να γραφτούν. Ο Προύστ είχε πεί για τον εαυτό του:
«Το μεγάλο μου χάρισμα ήταν να υποφέρω»
Τι είχε συμβεί στον συγγραφέα;
Το 1905 έχασε τη μητέρα του πρόσωπο ιδιαίτερα σημαντικό γι αυτόν. Μετά από το περιστατικό αυτό απομονώνεται, μένει ώρες ή και μέρες κλεισμένος στην ηχομονωμένη κάμαρα του και δίνεται με πάθος στο γράψιμο. Γράφει και ξαναγράφει και αποτυπώνει στο χαρτί τα αποστάγματα της ψυχής του. Κοιμάται τη μέρα συγγράφει τη νύχτα. Έτσι, φτάνουμε στο 1910 όποτε εκδίδει το πρώτο μέρος του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο. Το βιβλίο αποτελείτο από ένα χείμαρο 3200 λέξεων στο οποίο ο Προύστ εκφράζει την αιώνια νοσταλγία του για τη παιδική ηλικία.
Μια μαντλέν είναι η «πηγή του κακού», ένα κομματάκι αυτού του γλυκού μέσα στο καυτό του τσάι αρκεί για να ξυπνήσει όλους τους ξεχασμέν
ους απόηχους μιας εποχής τόσο μακρινής. Με τη πρώτη κουταλιά κλείνει τα μάτια και βρίσκεται στο Κομπρέ με την κατα φαντασίαν ασθενή θεία του η οποία τον ταϊζει το γλυκό αυτό στο δωμάτειο της. Εκεί λοιπόν ξεκινά η ανιστόρηση, με κάθε λεπτομέρια του χρόνου που πέρασε και καταγράφεται για να μη χαθεί.Το μυθιστόρημα αυτόείναι εν μέρη αυτοβιογραφικό. Εμπεριέχει περίτεχνες περιγραφές, μαγικές μεταφορές. Είναι γεμάτο ψυχολογικές αναλύσεις μα και ασυναρτησίες σε κάποια σημεία. Είναι το μυθιστόρημα «κρίκος» που συνδέει το κλασσικό στοιχείο του 19ου αιώνα με το μοντέρνο του 20ου.
Ο Μαρσέλ πέθανε στις 18 Νοεμβρίου του 1922 από οξεία πνευμονία. Το έργο του είχε ήδη αναγνωριστεί και βραβευτεί. Τα τρία τελευταία μέρη του όμως εκδόθηκαν μετά το θάνατο του συγγραφέα.
Ο Προύστ έπλασε έναν δικό του κόσμο, μια πραγματικότητα στην οποία κάθε αναγνώστης μπορεί να βρεί τον εαυτό του. Άλλωστε αυτό δεν είχε πεί και ο ίδιος;
«Κάθε αναγνώστης, ουσιαστικά, βρίσκει τον εαυτό του (σε ένα βιβλίο). Η δουλειά του συγγραφέα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα είδος οπτικού μέσου, το οποίο κάνει εφικτό στον αναγνώστη να διακρίνει αυτό που, χωρίς το συγκεκριμένο βιβλίο, πιθανόν δεν θα είχε ποτέ δει από μόνος του». Marcel Proust
