Ο «Επόπτης» του Μίλτου Πασχαλίδη

Ο Μίλτος Πασχαλίδης γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1969. Μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους. Σπούδασε Μαθηματικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Ζει στην Αθήνα και έχει μια κόρη, την Ευγενία. Συνήθως γράφει τραγούδια. Αυτό(ο Επόπτης) είναι το δεύτερο βιβλίο του μετά το Δύο Νύχτες στο Σαράντι.

Αυτό είναι το βιογραφικό που μας παρουσιάζει ο Μίλτος στο αυτάκι του βιβλίου του. Λιτός και απέριττος μας δίνει όλες τις πληροφορίες που πρέπει να ξέρουμε για αυτόν.

Τον Μίλτο τον γνωρίσαμε μέσα από τα τραγούδια του, έτσι πιστεύω τον γνώρισε ο περισσότερος κόσμος. Θαρρώ πως όσοι στράφηκαν στα βιβλία του, στράφηκαν για να δουν τι παραπάνω έχει να μας πει αυτός ο τύπος που δεν το έχει πει στα τραγούδια του.

Η υπόθεση του βιβλίου είναι απλή αλλά και σύνθετη συνάμα. Ο Μπιλ είναι ένας φοιτητής Φιλοσοφίας, 7ο έτος στο Ρέθυμνο. Γέννημα θρέμμα Αθηναίος όμως πλέον φαντάζει μόνιμος κάτοικος Κρήτης. Δουλεύει σε ένα τοπικό καφέ μπαρ και κάνει παρέα με τον Σταυράκη και τον Χιωτάκη. Δυο τύποι που φιλοσοφούν τη ζωή και θαρρεί πως του ταιριάζουν. Ένα απόγευμα που έκανε έρωτα με την Αλεξάνδρα τον είδε για πρώτη φορά, τον επόπτη. Από τότε ο επόπτης έμελλε να γίνει ο εφιάλτης του, ένας ενοχλητικός επισκέπτης που δύσκολα ξεφορτώνεσαι από το σπίτι. Ένας επισκέπτης που λέει σκληρές αλήθειες και καταδικάζει κάθε σου πράξη. Αν έκλεινε τα μάτι του, συνήθως εμφανιζόταν. Άλλαζε μορφές αλλά ο χαρακτήρας του ήταν πάντα σταθερός, επόπτης, κριτής.

Advertisements

Με το βιβλίο μπορεί να ταυτιστεί όποιος ψάχνει τον εαυτό του και κυρίως οι φοιτητές που σπουδάζουν στην Κρήτη. Σαν φοιτητής της όμορφης Κρήτης ένιωσα πολλές φορές την ταύτιση με τις σκηνές των πρωταγωνιστών. Τα παραθαλάσσια μαγαζάκια, οι ξαφνικές μπόρες, τα αποπνικτικά αεράκια του καλοκαιριού, η ανάγκη για μια δροσερή βουτιά στο νερά της Κρήτης, οι φοιτητικοί έρωτες, η αντίληψη του«ας αφήσουμε κάνα μάθημα για Σεπτέμβριο», η ΖΩΗ.

Ο Επόπτης εγγυημένα θα σε προβληματίσει, θα αναθεωρήσεις πολλά πράγματα που ήδη ήξερες.

Οπισθόφυλλο:  «Ο Μπιλ φοβόταν. Ήταν ενήλικος. Δεν είχε την απάντηση. Και φοβόταν πολύ. Ήξερε να διακρίνει τις ποιότητες του φόβου. Υπήρχε ο φόβος να µη σε πιάσει η µαµά µετά από µια µικρή αταξία. Ο φόβος να µην αποκαλυφθεί ότι αντέγραψες στο διαγώνισµα. Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος να σε απορρίψει η παρέα σου (άρα ο φόβος να µείνεις µόνος). Ο φόβος για τις µέλισσες. Ο φόβος για τον οδοντίατρο. Όλες αυτές τις ποικιλίες του φόβου τις γνώριζε καλά, τις είχε επανειληµµένα αντιµετωπίσει στο παρελθόν, άλλοτε µε σχετική επιτυχία, άλλοτε όχι. 

Ετούτο εδώ όµως -o Επόπτης- ήταν κάτι άλλο, πιο βαθύ, πιο πρωτόγονο. Όχι όµως και τελείως άγνωστο». 

Και τώρα σιωπή, ο Μίλτος έχει μια ιστορία να αφηγηθεί.