Ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του στην προσπάθεια να παρουσιάσουν και να εκτελέσουν ένα σχέδιο β’ μετά τις υποσχέσεις της προεκλογικής τους εκστρατείας που δεν τηρήθηκαν, έχουν στρέψει πλέον την προσοχή τους σε ζητήματα διαφορετικής φύσεως από αυτά που αρχικά τους απασχολούσαν υποτίθεται ως κυβέρνηση.
Όταν με είχαν ρωτήσει μετά την πρώτη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνών κόμμα ποιά είναι η άποψη μου είχα τονίσει χαρακτηριστικά: ”Πιστεύω υπάρχει η πρόθεση, όμως η απειρία θα οδηγήσει στο αδιέξοδο αν το αρχικό πλάνο αποτύχει”. Δύο χρόνια περίπου μετά καλώς η κακώς, βασικά κακώς είχα επιβεβαιωθεί.
Μετά τις αρχικές κινήσεις του Βαρουφάκη στο πρώτο τετράμηνο του Αλέξη ως πρωθυπουργού και την αποτυχίατου τότε υπουργού οικονομικών για επίτευξη των όποιων στόχων είχε, η κυβέρνηση προχώρησε σε ορισμένες σπασμωδικές κίνησεις.
Διαβάζοντας όμως σήμερα τις εξελίξεις παρατηρώ ότι επιτέλους θα επικεντρωθεί σε δύο πραγματικά ζητήματα που αφορούν την χώρα άμεσα. Η άτυπη σύνοδο κορυφής στην Μπρατισλάβα έχει στρέψει το ενδιαφέρον του Τσίπρα και των συνεργατών του στην ανάπτυξη και στο μεταναστευτικό ζήτημα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα ένα-ένα: Καταρχάς ο Τσίπρας θεωρεί θα υπάρξει η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη χαλάρωση των πολιτικών λιτότητας και του Συμφώνου Σταθερότητας και η ενίσχυση των κονδυλίων για αναπτυξιακά προγράμματα, με αναπροσανατολισμό τους προς τις πλέον αδύναμες χώρες. Θα ήταν ωστόσο καλό ο ίδιος ο πρωθυπουργός να καταλάβει κατά την προσωπική μου πάντα άποψη, πρώτον ότι τα αναπτυξιακά προγράμματα θα πρέπει να ελέγχονται πλήρως γιατί δεν υπάρχει περιθώριο για χάσιμο και άλλου χρήματος, και ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι είχε υποσχεθεί την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής δυστυχώς δεν κατάφερε να προχωρήσει σε αυτήν του τη κίνηση. Δεύτερον μαζί με τα αναπτυξιακά προγράμμα τα οποία θα φέρουν προφανώς αν πετύχουν ευημερία σε κάποιους τομείς της χώρας να ανοίξει το δρόμο για επενδύσεις από το εξωτερικό. Δε καταλαβαίνω πραγματικά πως μια κυβέρνηση επιχειρεί την στήριξη αναπτυξιακών προγραμμάτων χωρίς επενδύσεις που δεν προέρχονται μάλιστα από το δημόσιο ταμείο.
Αυτά τα παραπάνω θεωρώ και νομίζω λογικά ότι είναι η πλήρης εκμετάλλευση των κονδυλίων που προέρχονται από την Ε.Ε.
Αναφορικά με το δεύτερο ζήτημα: Η νυν κυβέρνηση είχε ακολουθήσει μια πολιτική λιγότερη αυστηρή ίσως από τις προηγούμενες στο θέμα των μεταναστών. Τουλάχιστον επιτέλους κατάλαβε ότι η ”χαλαρότητα” στον τομέα αυτό προκαλεί πολλές φορές προβλήματα. Σε μια χώρα που καλώς η κακώς δεν υπάρχει ούτε λεπτό στο δημόσιο ταμείο, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανέργων είτε Ελλήνων είτε μεταναστών που βρίσκονται χρόνια στη χώρα και φυσικά δεν είναι τίμιο και σωστό να τους αγνοήσεις, πρέπει να είσαι σαφώς επιφυλακτικός στο θέμα μετανάστευση. Όχι γιατί οι μετανάστες είναι κακοί όπως υποστηρίζουν άλλοι, αλλά γιατί πολλοί απλά και αυτοί είτε θα καταφύγουν σε παράνομη δράση λόγω της έλλεψης της οικονομικής βοήθειας από το κράτος, είτε γιατί και αυτοί θα φτάσουν σε απελπιστικό σημείο όπως πολλοί άλλοι άλλωστε.
Κλείνοντας θέλω να αναφερθώ σύντομα λίγο στις τηλεοπτικές άδειες: Είναι πραγματικά αστείο το να παρατηρεί κανείς τις εξελίξεις στο θέμα αυτό. Είναι δεδομένο ότι ναι μέν εξασφαλίστηκαν τέσσερις τηλεοπτικές άδειες αλλά αναμφίβολα δεν θα υπάρξουν μόνο αυτές.
