Η Θεσσαλονίκη στο μυαλό του περισσότερου κόσμου, μπορεί να μη θεωρείται ως μια κλασική φοιτητούπολη, ωστόσο, αποτελεί ίσως και την κορυφαία πόλη για να βρεθεί κανείς κατά τη διάρκεια των σπουδών του, καθώς συνδυάζει τα στοιχεία τόσο μιας φοιτητικής κοινότητας όσο και μιας μεγάλης πόλης.
Έχοντας βρεθεί κατά καιρούς σε αρκετές συζητήσεις με άτομα τα οποία βρέθηκαν στη νύφη του Θερμαϊκού για να ξεκινήσουν την ενήλικη ζωή τους και με στόχο ή και όχι την παραλαβή του πτυχίου τους, κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι για ένα άτομο το οποίο έρχεται στη συμπρωτεύουσα και του είναι παντελώς άγνωστη, η καθοδήγηση στο τομέα της διασκέδασης, του φαγητού, του καφέ και όχι μόνο.
Όταν είσαι λοιπόν φοιτητής, καταλαβαίνεις ότι σταδιακά, ορισμένα μαγαζιά θα αποτελέσουν τα στέκια σου. Τον χώρο που θα περνάς τις περισσότερες ώρες που είσαι μακριά από το σπίτι σου. Ας δούμε λοιπόν τα μέρη που συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσμο της φοιτητικής κοινότητας και αποτελούν την πρώτη επιλογή για την βραδινή και όχι μόνο έξοδο της νεολαίας.
Εφημερίδα SKG
Η Εφημερίδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί διαφορετικά ως «Το καφέ των φοιτητών» και αυτό διότι οποιαδήποτε στιγμή και αν πας στο συγκεκριμένο μαγαζί θα αντικρίσεις φάτσες που τις είχες δεί με την άκρη του ματιού σου στο διπλανό αμφιθέατρο. Το θετικό με την Εφημερίδα είναι το ότι βρίσκεται στην οδό Φιλικής Εταιρείας και είναι συγκριτικά απομονωμένη από άλλα φοιτητικά στέκια, σε έναν ήσυχο δρόμο. Επομένως, είναι ό,τι πρέπει για ένα χαλαρό και αναμφίβολα ποιοτικό βράδυ, αλλά και για καφέ τις πρωινές ώρες.
Παράλληλα. ο χώρος είναι όμορφα και σύναμα underground διαμορφωμένος, γεγονός που ελκύει περισσότερο την νέα γενιά από άλλα προχειρόφτιαγμένα μαγαζάκια. Η άποψη μου είναι ότι σου γεννά μια διαφορετική αύρα η Εφημερίδα, νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Τέλος είναι δεδομένο ότι οι «ψαγμένες» μουσικές επιλογές προσδίδουν σίγουρα άλλο ένα συν στο μαγαζί και αυτό διότι όπως έχω τονίσει και σε άλλα μου άρθρα το mainstream όταν συνηθίζεις να λείπεις αρκετές ώρες από το σπίτι σου καταντάει κουραστικό.
Ραχάτι
Το Ραχάτι βρέθηκε στην κορυφή της λίστας οποιουδήποτε νυχτοπερπατητή όταν άρχισε να γίνεται μόδα η φράση «Πάμε να αράξουμε για ναργιλέ». Φυσικά, μέχρι και σήμερα αποτελεί μια από τις προτιμήσεις των νέων και αυτό διότι παρέχει οικονομική -ειδικά για τις μεγάλες παρέες- διασκέδαση καθώς μπορείς να αράξεις για αρκετή ώρα. Όπως κατά πάσα πιθανότητα καταλάβατε από τα παραπάνω, το «Ραχάτι» αποτελεί μαγαζί για ναργιλέ και ποτό. Για μένα, είναι κάτι διαφορετικό και φυσικά προτιμότερο από άλλα καφέ-μπάρ της παραλιακής. Στο «Ραχάτι» θα ακούσεις φυσικά χαλαρή μουσική σε έναν χώρο που σε προϊδεάζει για «underground κατάσταση αλλά εν τέλει απλά καταλήγεις να είσαι πολύ ήσυχος. Όλα αυτά εννοείται θα αρέσουν στον φοιτητή που επιλέγει να συζητάει και όχι μόνο να χορεύει με την παρέα του. Το μοναδικό αρνητικό είναι φυσικά το γεγονός ότι βρίσκεται στην Ολύμπου. Επομένως, εάν σχεδιάζεις να το επισκεφτείς την ίδια μέρα πριν ή μετά από κάποιο άλλο μαγαζί, πρέπει να έχεις αντοχές και υπομονή.
Άθωνος
Η συγκεκριμένη πλατεία θα μπορούσα με απόλυτη βεβαιότητα να πώ ότι ανταποκρίνεται στο μότο «Όλη η πόλη μια παρέα». Φυσικά, μόνο από την παραπάνω πρόταση καταλαβαίνει κανείς γιατί ένας φοιτητής την προτιμά. Η
Άθωνος είναι ο κλασικός προορισμός της παρέας που θέλει να φάει και να πιεί σε οικονομικές σχετικά τιμές, ακούγωντας ταυτόχρονα τον πιο «άγνωστο» καλλιτέχνη να τραγουδάει live και κοροϊδεύοντας όλους τους λεγόμενους «κράχτες» που κυριολεκτικά σε ζαλίζουν για να προσέλθεις στο μαγαζί τους.
Κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη όλα τα μαγαζιά είναι ίδια, ωστόσο, αν ξεχώριζα ένα αυτό θα ήταν ο «Βόσπορος» . Είναι ίσως επειδή το φαγητό είναι καλύτερο και αν πάτε με μεγάλη παρέα ή εν πάσει περιπτώση με παρέα που θα καταναλώσει αρκετό αλκοόλ μπορεί στο τέλος να λάβετε και το κέρασμα σας. Πραγματικά δε γίνεται να μην αγαπήσεις την συγκεκριμένη πλατεία. Είναι δεδομένο ότι μόνο από το κλίμα θα πιείς και λίγο παραπάνω κρασί. Στα θετικά επίσης θα πρόσθετα ότι βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, με αποτέλεσμα ο επισκέπτης της να μπορεί να συνεχίσει (αν αντέχει) και κάπου αλλού την βόλτα του.
Δεντρόσπιτο
Τελευταία μου πρόταση, και κατά την προσωπική μου γνώμη η καλύτερη επιλογή για οποιαδήποτε ώρα της μέρας. Το Δεντρόσπιτο λοιπόν φίλες και φίλοι. Το συγκεκριμένο μαγαζί συγκριτικά με άλλα μαγαζιά θα μπορούσε κανείς να πεί ότι βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Είναι σε ένα παρκάκι απέναντι από τον Λευκό Πύργο. Αυτό όμως, όπως και στην Εφημερίδα είναι και το πλεονέκτημα.
Το Δεντρόσπιτο ειδικά κάτι καλοκαιρινά βράδια αποτελεί αναμφίβολα την πιο εναλλακτική και ξεχωριστή επιλογή. Ο φοιτητής θα το προτιμήσει φυσικά διότι τρελαίνεται για το διαφορετικό, αυτό που δεν υπάρχει αλλού, που τον εισάγει σε άλλη ατμόσφαιρα. Επίσης τρελαίνεται να αποφεύγει ατόμα πολύ μεγαλύτερης ηλικίας, και τέτοια δεν πατάνε στο Δεντρόσπιτο. Στο μυαλό μου το ”Δεντρόσπιτο” είναι συνδεδεμένο με την ”Εφημερίδα” δε ξέρω γιατί, ίσως επείδη είναι και τα δύο μαγαζιά το απέναντι άκρο της ”Mainstream” διασκέδασης. Προσφέρεται και για μεγάλες φοιτητό-παρέες για χαλαρό ή και όχι ποτό. Τα καλοκαιρινά βράδια ανάβει τα αίματα αυτό το μαγαζί!
Βαλαωρίτου
Η Βαλαωρίτου είναι η νυχτερινή «χώρα» του φοιτητή που θέλει να βγεί,να πιεί, και κυρίως να εκτονωθεί. Έχει άπειρα μαγαζιά – κάποια καλά, κάποια επιεικώς απαράδεκτα- όμως έχει κυρίως φθηνό ποτό. Μπορεί το ένα ποτήρι βότκα να βρίσκεται στην ίδια τιμή με άλλα μαγαζιά σαφέστατα πιο κυριλέ που βρίσκονται στο Λιμάνι, όμως οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων είναι πάντα πρόθυμοι να κεράσουν. Στην Βαλαωρίτου, ειδικά όσοι σπουδάζουν εδώ και προέρχονται από άλλες πόλεις γίνονται μάρτυρες ενός σκηνικού παρόμοιου με αυτό της Εφημερίδας. Παντού γνωστοί, σε κάθε γωνιά μια διαφορετική παρέα με ξεχωριστή για εκείνο το βράδυ ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι δεν βρίσκεται κοντά στις δικές μου προτιμήσεις, για αυτό και δεν θα μπώ στο κόπο να αναλύσω συγκεκριμένα μαγαζιά όμως έχω να πώ το εξής: Όσες φορές έχω πεί με έναν δύο φίλους ή με παρέα μεγάλη «Πάμε Βαλαωρίτου; » δεν το μετάνιωσα, και ξερετέ γιατί; Διότι απλά «Δεν σε νοιάζει» .
